The little sparkle In my life.

-H47-

Julia P.O.V

''Maar toch spijt het me..'' Zeg ik zacht. Voor dat Karen me kan onderbreken praat ik verder. ''Je wilt niet weten hoe boos ik op je ben geweest door alles wat je me liet doen wat ik absoluut niet wou..'' Ik voel een traan over mijn wang rollen. ''Alle keren dat ik boos op jou was, 's ochtends vroeg of 's avonds laat omdat je me niet weg liet gaan, naar buiten.. Hoe je me keer op keer tegen hield, dat maakte me zo boos.. Buiten was mijn veilige plek, de plek om tot rust te komen.. keer op keer hield je me tegen, waardoor ik gek werd in mijn hoofd..'' Zeg ik zacht. Deze dingen heb ik haar op die momenten niet verteld.. Waarom ik het nu doe weet ik niet eens.. ''En als ik gek word in mijn hoofd doe ik domme dingen, die me op dat moment, die ene seconde wel rustig krijgen.. En ik heb dat al die tijd stiekem gedaan, zodat jij je geen zorgen om me maakte..'' Zeg ik zacht en ik voel een tranen over mijn wangen rollen. Karen kijkt me niet begrijpend aan. Ze wist dat ik dan de ochtend erop niet at en koppig was.. Maar de rest.. ''Wat bedoel je Juul, ik weet dat je dan niet at, omdat je boos was..'' Zegt Karen zacht. Ik schud mijn hoofd. Mijn blik gericht op de grond en twijfelend of ik dit moet vertellen.. Ik twijfel heel even en pak dan voorzichtig de rand van mijn shirtje vast. Thuis hoefde ik geen lange mouwen, Sky, Antony en Karen wisten hoe mijn armen er uit zagen, vol littekens en krassen.. Ik zucht even diep en blijf strak na de grond kijken. Langzaam schuif ik mijn shirtje omhoog en alle verse littekens/sneeën en krassen worden nu zichtbaar. Ik voel tranen over mijn wangen gaan maar op dit moment maakt het me even niet uit..

Karen p.o.v

''Maar toch spijt het me..'' Zegt Julia dan en al gauw gaan er tranen over haar wangen. Ik open mijn mond om er op te antwoorden maar Julia is me voor.. Ik luister aandachtig naar wat ze zegt. En ik heb zo het gevoel dat ze zo iets gaat zeggen wat ik liever niet hoor.. Ik merk het aan haar manier van praten, een soort paniek in haar stem. ''Wat bedoel je Juul, ik weet dat je dan niet at, omdat je boos was..'' Zeg ik rustig. Aan Juul haar reactie en de stilte die er volgt weet ik dat ze iets gaat vertellen, haar lichaamstaal zegt zo veel.. Maar dat komt waarschijnlijk omdat ik haar nu beter ken en ze me al zo veel heeft verteld.. Ik volg haar bewegingen en bijt zacht op mijn lip. Als Julia haar shirt omhoog schuift voel ik tranen in mijn ogen komen. voorzichtig steek ik mijn hand uit en streel over haar buik, die er nu net zo uitziet als haar armen. Ik weet eerlijk gezegd niet goed wat ik hier op moet antwoorden.. Zacht streel ik over haar buik. Het doet me pijn haar zo te zien. Ik trek haar voorzichtig tegen me aan. ''Oh Juul..'' Zeg ik zacht en ik merk dat er een traan uit mijn ooghoek ontsnapt. ''Ik wil niet dat jezelf dit aan doet..'' Zeg ik zacht. ''Ik hou zoveel van je Juul..'' Ik weet op dit moment echt even niks te zeggen. Ik voel hoe Julia haar tranen op mijn schouder terecht komen.. Maar het maakt me niks uit. Ik wil haar gewoon zo graag helpen.. Ik wil haar absoluut niet kwijt..

Marthe p.o.v

Ik staar naar de tafel, dit gesprek, deze avond, de reactie van Klaasje.. Het zijn zoveel emoties voor een avond. Zoveel tegelijk.. Ik voel me opgelucht, verdrietig maar tegelijk ook goed en blij.. Klaasje haar reactie was beter dan dat ik had verwacht, ze was geschrokken dat is logisch maar ze was er zo rustig onder, net of ze het ergens allemaal zag aankomen. Als mijn tranen eindelijk gestopt zijn kijk ik even naar Klaasje en Hanne en glimlach even zwak. ''Ik ben blij dat wij samen K3 zijn geworden, dat we elkaar hierin kunnen steunen en er door heen slepen in de moeilijke tijden.'' Zeg ik rustig en kijk ze even aan. Ze knikken instemmend. Na nog een tijd er over gepraat te hebben samen besluiten we om naar huis te gaan en Klaasje gaat naar haar hotel hier iets verder op. Ze heeft nog geen appartement dus ze slaapt nog tijdelijk in een hotel. Ik geef Hanne een knuffel en daarna geef ik Klaasje ook nog een knuffel. Ik glimlach even zwak en ieder gaat dan zijn eigen kant op. Ik zucht even diep en loop dan naar de auto en rijd naar huis. Eenmaal thuis aangekomen loop ik meteen naar boven en ik stap de badkamer in. Ik stap onder de douche en geniet van de warme stralen die mijn huid raken. Deze avond was zo raar. Langzaam laat ik alles tot me komen en sluit mijn ogen even. Na een tijd onder de douche gestaan te hebben. Zet ik deze weer uit. Ik droog me af en trek mijn  pyjama aan en loop dan naar mijn slaapkamer. Ik kruip in bed en pak mijn telefoon. Ik open het gesprek met Julia en zucht zachtjes. -Heyyy Lieve Juul! Hoe is het met je? xx Marthe- Ik druk op verzenden en staar naar het scherm. Julia haar laatst gezien is al een aantal uur geleden. Sterker nog, haar laatst gezien was gister. Ik zucht even en leg mijn telefoon dan aan de kant. Ik wil zo graag met Juul praten op dit moment.. Wat ik haar vertellen moet, geen idee.. Het geen dat ik met Klaasje en Hanne besproken heb mag ze niet weten.. Ik pak mijn telefoon terug en staar naar het scherm in de hoop dat Juul antwoord.. Ik zoek mijn oortjes en steek die in mijn telefoon. Ik open spotify en druk mijn afspeellijst aan.

P.O.V Julia.

Karen voelde aan mijn buik en trok me in haar armen. ''Het spijt me zo..'' Zeg ik zacht.. Ik weet gewoon hoe erg ik Karen hier me kwets en hoe pijn het haar doet.. Maar vroeg of laat kwam ze er achter. De tranen stromen over mijn wangen. Ik voel me veilig bij Karen en haar gezin. Ik voel me welkom en geliefd maar toch lukt het niet om het duiveltje in mijn hoofd uit te schakelen. Een diepe zucht ontsnapt uit mijn mond. Ik kijk even naar Karen en veeg voorzichtig de traan van haar wang. ''Ik wil je niet kwetsen of pijn doen.. Dat verdien je niet.'' Zeg ik zacht. Karen kijkt me aan. ''Ik hou van je Juul, ongeloofelijk veel.. Samen gaan we hier uit komen''