The little sparkle In my life.

-H21-

Marthe p.o.v
Als Julia zegt dat ze niet mee kan zucht ik even zacht. Ik had het stiekem wel verwacht maar ik ben oprecht teleurgesteld.. Ik kijk haar even aan dan valt het me pas op hoe slecht ze er eigenlijk uit ziet.. Rode ogen, wallen waar je  bewijze van over heen kan lopen.. en het meest gekke de krasjes op haar gezicht. Ik negeer het even. 'Het is niet erg Juul.. Je hebt vast iets belangrijks te doen..' Zeg ik dan zacht.. Het maakte me eigenlijk  heel veel uit.. Het raakte me zelfs. Ik kijk dan van haar weg en staar naar het schrift dat voor me ligt..

Julia p.o.v
Ik vind het echt vervelend dat ik Marthe  teleur stel.. 'Ik moet trouwens na het 3de lesuur naar huis.' Zeg ik dan zacht tegen haar. Als ik thuis ben zou jeugdzorg daar ook zijn voor het beslissende woord.. Adoptie  of op straat komen.. Ik sluit mijn ogen even kort.. Ik denk dat ik het antwoord al weet en dat raakt me.. 2 dagen voor mijn 18e verjaardag..

Karen p.o.v
Vanmiddag waren eindelijk de eerste audities. Met een dubbel gevoel maar toch heb ik er super veel zin in. Ik ga een hoofdstuk van mijn leven kunnen afsluiten en een nieuw hoofdstuk openen. Wat precies weet ik nog niet maar toch.. Kristel Josje en ik zitten  al bij de make up.. alle drie zijn we redelijk stil..

~~~~~~
Een paar uur later
~~~~~~

Julia p.o.v
Na het derde lesuur geef ik Marthe een lange knuffel. 'Heel veel succes straks laat je me straks iets weten?' Zeg ik voorzichtig en loop dan naar mijn fiets en  fiets langzaam naar huis. Als ik de straat in fiets zie ik de bekende auto al staan. Marthe had me geholpen de krasjes weg te werken in mijn gezicht waar ik erg blij om was. Hoe dichter ik bij huis kom, hoe een vervelender gevoel me bekruipt. Ik zet mijn fiets weg en loop langzaam naar binnen.. Ik zet mijn tas in de hoek en mijn jas aan de kapstok en loop de woonkamer in. Ik glimlach  even zwak. 'Hey' zeg ik zacht en sluit dan aan de tafel bij de rest. Ik voel gewoon een gespannen sfeer en de twijfel  op de gezichten.. Ik sluit mijn ogen even kort en adem dan diep in en weer uit. Na een lang gesprek begint de vrouw van jeugdzorg te praten. 'Julia.. over 2 dagen word je 18.. En je weet  wat dat betkend.. Als je hier niet mag blijven kunnen wij niks meer betekenen..' zegt ze rustig. Ik knik even en voel tranen in mijn ogen. Mijn pleeg ouders kijken elkaar aan en staan dan op.. Ze lopen na de keuken en beginnen te praten. Voor mijn gevoel  duurt het eeuwen.. 'Julia.' Begint ze dan.. 'We vinden je echt een hele lieve meid..' vervolgt ze. Ik voel de tranen al over mijn wangen gaan.. 'Maar we kunnen je niet adopteren..' zegt ze dan met een brok in haar keel.. die woorden breken me.. Ik barst in huilen uit en er gaat van alles door me heen.. Ik wil schreeuwen, huilen eigenlijk alles tegelijk.. Ik laat mijn hoofd op de tafel vallen en de tranen stromen. Ik weet echt niet wat ik nu moet.. 10 jaar lang ben ik om de 3 weken verhuisd van gezin naar gezin.. Eindelijk had ik een stabiele thuis situatie.. Eindelijk na 12 jaar lang.. En nu ben ik terug bij af.. ik voel een hand op me rug.. ik heb gewoon geen energie  om ook maar iets te doen.. Na ongeveer een half uur zijn mijn tranen op de vrouw van jeugdzorg kijkt me vol medeleven aan. Zij is wel de persoon  die mij geholpen heeft de afgelopen 12 jaar.. mij heeft zien verhuizen van gezin naar gezin.. van Nederland naar België.. Mijn verhalen heeft aangehoord.. En nu is het klaar.. Naar 12 jaar kan niemand nog iets voor me doen.. Ik sta dan langzaam  op om richting de trap te lopen.. Eenmaal in "mijn" kamer. Nouja mijn oude kamer zak ik in een.. Ik pak mijn mobiel en stuur Marthe een berichtje. -Heel veel succes lieverd x- ik verstuur het en gooi mijn mobiel opl het bed.. Ik haal mijn tas onder het bed vandaan en stop er wat kleding, mijn oplader en fotoboekje in.. ik sluit mijn ogen even en doe de laatste spulletjes in de tas. Ik pak mijn mobiel en sta dan langzaam op. Ik heb nooit veel spullen gehad. Alles paste altijd in een tas.. ik sluit mijn ogen even en pak mijn mobiel  van het bed.. Ik loop na de kamerdeur en kijk nog een keer achterom. Langzaam sluit ik de deur achter me en loop naar beneden. Ik haal de huis sleutel eraf en geef  die terug  aan meneer en mevrouw Smit.