The little sparkle In my life.

~H55~

Julia p.o.v

Na een paar kleine hapjes bijt ik zacht op mijn lip en roer wat door het bakje heen, ik had eigenlijk totaal geen honger maar ik heb mezelf verplicht dit kleine beetje te eten, maar het lukt me gewoon niet.. Ik heb totaal geen honger en ik krijg het ook echt niet door mijn keel heen. Ik durf Karen niet aan te kijken. Ik weet gewoon hoe ze nu naar me kijkt. Ik ken die blik gewoon te goed. Ik haal met alle moeite de lepel omhoog en neem nog een hap. Langzaam kauw ik op het stukje fruit. Als ik merk dat de rest al klaar is met eten geef ik het op en ik sta op om de tafel af te ruimen. Ik stapel de borden en zet daarop mijn bakje, de glazen en het bestek. Ik neem alles mee naar de keuken en zet het in de vaatwasser. Dan open ik de deur naar buiten en loop er door heen. Ik sluit hem zo zacht mogelijk en loop naar een hoekje in de tuin. Ik ga op de grond tegen de boom aan zitten en zing zacht een liedje. 

''Just keep your head up, love, keep your head up
Don't hide away, don't ever change
Keep your head up, love, keep your head up
Don't look away, don't look away

'Cause everybody's lookin' at you now, my, oh my
I guess some queens don't need a crown
And I know why
Even when your tears are fallin' down
Still, somehow, you're perfect now''

Ik zucht even zachtjes en wrijf even in mijn ogen. Ik weet gewoon op het moment echt even niet wat ik met mezelf aan moet, hoe ik hier mee om moet gaan.. 

Karen p.o.v

Ik zie gewoon aan alles dat Julia zo veel moeite doet met het eten van haar yoghurt.. Maar dat het haar gewoon echt niet lukt vandaag, ze durft mij niet aan te kijken en dat merk ik ook aan haar. Als ze doorheeft dat iedereen klaar is staat ze op zonder iets te zeggen en ze begint met afruimen. Ik kijk even naar Sky als Julia de keuken in verdwijnt. ''Jullie hebben een heerlijk ontbijt gemaakt!'' Zeg ik lief en Sky glimlacht even. Als ik merk dat Julia na een kleine tien minuten nog niet terug is sta ik op en loop naar de keuken, als ik haar daar niet zie kijk ik naar buiten. Ik zie haar zitten en open de deur en loop zachtjes naar haar toe, als ik haar zacht hoor zingen glimlach ik even. Ik ga voorzichtig naast haar zitten en trek haar tegen me aan. Soms is alles wat je nodig hebt een knuffel.

Marthe p.o.v

Ik heb me serieus nog nooit zo ellendig gevoeld als na gister avond. Ik ben op dit moment echt niks waard. Ik heb de hele nacht niet geslapen en ik weet niet zo goed wat ik met mezelf aan moet. Na een super lange douche  zucht ik even. Ik pak mijn telefoon en ik bel Kristel. Misschien kan zei me wel helpen. Ik zucht even zachtjes. ''Hi Kristel, met Marthe..'' Zeg ik zacht als ze opneemt. ''Ik voel me zo ontzettend slecht, door gister.. Ik ben ergens opgelucht dat Julia het weet.. Maar ze was gister zo kalm.. Net of ze zat te wachten op een nieuwe tegenslag, dat ze het zag aankomen.. Ze had nergens geen woede, geen haat..'' Zeg ik zacht. ''Ze was rustig, nou in ieder geval van buiten, wat er in haar hoofd omging.. Geen idee.. Maar t voelt gewoon zo verkeerd en fout.. Net of Julia wacht op een moment om haar te gaan uiten, niet zo zeer naar ons maar op/naar zich zelf.. Als je snapt wat ik bedoel..'' Ratel ik er achter aan. 

Kristel p.o.v

De nacht was lang, ik heb ieder uur gezien op de klok. Ik bijt even op mijn lip en zucht zacht. Als ik heerlijk gedoucht heb gaat mijn telefoon over. Ik neem op en hoor Marthe aan de andere kant van alles ratelen. ''Marthe, rustig aan, adem in, adem uit.'' Zeg ik rustig.  ''Julia is gister avond in de auto in slaap gevallen, Karen had mij dat nog gestuurd. Ze was op..'' Zeg ik rustig. ''Ik heb nu nog niks van Karen gehoord, maar ik neem aan dat alles goed gaat daar, geen nieuws is goed nieuws.'' Zeg ik rustig. ''Je ziet aan alles dat Juul heel bang is om haar veilige haven kwijt te raken, de mensen waar ze zoveel van houd, ze wilt dat niet kwijt.. Ze weet dat ze veilig is bij Karen en Anthony. Dat ze daar kan en mag zijn wie ze is. Haar kan uiten in wat voor manier dan ook..'' Zeg ik rustig. ''Voor Karen en Anthony is dit niet altijd makkelijk. Maar Julia gaat super goed vooruit, ze leert steeds beter met haar zelf om te gaan omdat ze veiligheid heeft die ze eerst niet had.'' Zeg ik rustig. ''Ze vertrouwd Karen voor de volle 100% en ik denk dat Julia dat echt niet kwijt wilt..'' Ik stop even met praten. ''Ik denk als ze Karen kwijtraakt dat Julia dat niet aan gaat kunnen, ze is te gehecht aan haar. Ze geeft teveel om Karen.. Ik denk dat Karen de eerste persoon is waar Julia haar volledige verhaal aan verteld heeft, tot in ieder detail..'' Ik bijt even op mijn lip. ''En jij weet ook veel Marthe, jij bent haar beste vriendin, als jij niet op dat moment bij haar in de klas kwam, ben ik bang dat we Julia nooit gekend hadden en dat ze het niet overleefd had..'' Zeg ik zacht. Ik voel een brok in mijn keel komen. Ja, dat doet pijn die gedachte, Julia heeft bij ons allemaal een speciaal plekje, Nanou en Lily vragen ook regelmatig naar Julia, zelfs hun zien Julia zo ontzettend graag. Ik zie haar ook zo graag. Julia is gewoon zo een voorbeeld van een echte doorzetter, die niet gauw zou opgeven.. En dat vind ik zo bijzonder. Ik sluit mijn ogen even. ''Als je echt heel bezorgd bent, bel haar vandaag even of ga er even langs.'' Zeg ik dan rustig tegen Marthe. ''Ze ziet je graag lieverd, vergeet dat niet. Nooit!'' Ik praat nog even door met Marthe en hang dan op. Ik loop dan naar beneden en zeg iedereen een goedemorgen. Ik glimlach even naar Nanou en Lily. En geef Gene een kus.  Toen ik vannacht thuis kwam sliep iedereen al, logisch ook.. Het was echt heel laat geworden. Ik glimlach even zwak en kijk even rond om mij. Ik loop dan naar de keuken en maak een broodje voor mijzelf. Ik eet dat rustig op en stuur Karen een berichtje. -Heyy lieverd, hoe is het nu daar? Julia weer een beetje bekomen-  Als ik het verstuurd heb steek ik mijn telefoon weg en loop terug naar de rest. ''Mam, waar ging je gister avond zo laat nog heen?'' Vraagt Nanou dan. Ik slik even en zoek naar de juiste woorden. Ik kijk Nanou even aan. ''Naar Klaasje..'' Zeg ik rustig. ''Waarom?'' Vraagt Nanou. ''Het ging niet goed met Julia.'' Ik stop even. ''Julia is er achter gekomen dat Klaasje familie van haar is, haar zus.. En dat viel haar heel zwaar.. Ze was weggelopen en niemand kon haar vinden..'' Zeg ik rustig. ''Hanne, Klaasje en Marthe waren overstuur en hadden angst en verdriet..'' Ik kijk even naar Nanou die me met grote ogen aan kijkt. ''Karen is samen met het ballet Julia gaan zoeken en ze hebben haar gevonden, we hebben daarna nog even gepraat met zijn zessen, Hanne, Klaasje, Marthe, Karen, Julia en ik. Er moest het een en ander besproken worden. En vooral iedereen moest terug rustig worden.'' Ik kijk Nanou even aan, ze heeft een super bezorgde blik op haar gezicht staan. ''Geen zorgen Nanou het gaat goed met Julia, ze is veilig terug thuis bij Karen, ze is gister direct in slaap gevallen.'' Zeg ik rustig ik zie Nanou kalmeren. Ik open mijn armen en Nanou staat op en knuffelt me stevig. ''Juul is veilig schat, het gaat goed met haar, echt'' Zeg ik rustig. Ik laat Nanou los en glimlach naar haar.

Julia P.O.V

Als ik 2 armen om me heen voel herken ik ze direct het is Karen. Ik sluit mijn ogen en leg mijn hoofd op haar borst. Ik zou zoveel willen zeggen nu maar tegelijkertijd ook niks. Ik zou zoveel willen vragen maar ook weer niet. Ik houd mijn ogen gesloten en geniet van hoe ze zachtjes over mijn arm streelt.  Ik zou dit vast al vaak gezegd hebben maar ik weet echt niet wat ik zonder Karen moet.  Zei is letterlijk de persoon die mijn leven heeft gered.. En al wel meer als 1x al weet ze dat waarschijnlijk zelf niet eens.. Ik open mijn ogen en staar naar mijn voeten. Mijn hoofd maakt op dit moment over uren. En het maakt me eigenlijk echt wel gek. Ik vond die rust in mijn hoofd zo fijn. Het was heerlijk. Geen stom stemmetje wat me van alles wijsmaakte.. Maar sinds gister is dat stomme stemmetje weer terug. En ik weet ook niet zo goed hoe ik dit tegen Karen moet vertellen. En of ik het überhaupt wil vertellen..

~~

Het stukje songtekst is van het liedje: perfect now - Louis Tomlinson
~~

Hoe zouden jullie je voelen als je in een van hun plaatsen stond? En zou jij eerlijk durven zijn over het stemmetje in je hoofd?

~~
Beetje slecht hoofdstuk sorry.