Türkü

3

Kahvenin o yoğun kokusunu bu gün ikinci kez içime çekip derin bir nefes aldım. Karşımda oturduğunu varsaydığım Türkü hiç konuşmuyordu.

"Ne düşünüyorsun sen?" Dedim kahvemden bir yudum almadan hemen önce.

"Seni düşünüyorum. Gözlerin çok güzel masmavi. Ve tenin bembeyaz. Git gide beyazlıyorsun sanki daha da mümkünmüş gibi."

"Gözlerim renk pigmentlerini kaybettikleri için mavileşiyorlar olmalılar ve tenim neden bilmiyorum eskiden de beyazdı aslında."

"Bu tam bir haksızlık. Senin gibi güzel bir kadın, o kazayı geçirmemeliydi."

"Bunu daha önce de konuştuk Türkü, hem her güzelin bir kusuru vardır değil mi? Benimkisi biraz ağır bir kusur ama yine de evrene sadece bunu verdiği için teşekkür etmeliyim."

"Uggh, Derin o kadar iyimsersin ki moralim bozulamıyor seninleyken."

"Bazen diyorum ki, keşke gözlerimin değerini daha çok bilseydim. Keşke benden alınmadan önce onlara daha iyi baksaydım. İnsan bir şeyleri kaybedince değerini anlar. Gözlerim için de aynı şey geçerli. Ve şimdi düşünüyorum, madem onlar gitti. Başka bir şey olmadan devam edeyim yoluma. Bu yüzden ben bile bu hayatın tadını çıkartmak istiyorum."

"Bak, Derin seni anlayamam ama benimle konuştukça empati kurabiliyorum. Biliyor musun haklısın. Ve sen bu hayatta mutlu olmaya devam ederken senin hayatında olacağım biliyorsun değil mi? Ben de seninle hayatın tadını çıkartacağım. Gerekirse en yakın arkadaşın, gerekirse gözlerin olacağım." Elimi kavrayışı güzel ses tonu ve üzerimde hissettiğim bakışlarını düşündüm. Elimi yüzüne kaldırdım. Çenesini yavaşça okşadım.

"Seni kuruma bırakmalıyım Derin, sonra da derse gitmeliyim. Saat öğlen iki oldu. Çıkışta seni alır eve bırakırım tamam mı?"

"Olur." Elimi tutup beni ayağa kaldırdı karton bardaktaki kahvemi içmeye devam ediyordum. Benimle beraber yürüyerek kafeden çıkmama yardım etti. Dikkatlice yürüyorduk. Anılarım silik silik aklıma doluyordu. Ne de özlemiştim gece karanlığındaki sahili...

#KalbiDengem