Nie straszyć dzieci poezją

Tysiąc klatek historii

#1 w poezji. Czym by świetować, szampanem, kawiorem?
Nope, zdjęciem z shuttera i nowym wierszem.
Z klasyki 'Poezja gryzie', 25.07.10

pozwól. Twe pióro na chwilę pożyczę,
Twoją sytuację, przemyślenia i życie.
bo tkwisz w marazmie nad pustą kartką.
a ja napiszę impulsywnie i wartko...

z codzienności obudzę serce Twe smutne.
na chwilę być Tobą. to piękne, czy okrutne?
zabiorę Ciebie. lecz tylko na chwilę.
i puszczę Cię wolno. przemijaj. przemile.

fantazji tej jednej chwytam się kurczliwie.
chcesz żyć z powrotem. tak niecierpliwie...

nie tknąłem Twych zmysłów. więc Cię nie ranię.
otwieram Twe oczy- a w myślach zostanie...
tysiąc klatek historii- to testament.
kończę Twą sztukę, bo wysechł atrament