The Wild Goddess

Chapter18- Two.

----

Nakita ko ang pagbabago ng reaksyon sa mukha niya. From that uneasy face awhile ago, unti-unti namang nawala yun at napalitan ng...... hindi ko maintindihan. Pero ramdam ko ang sinseridad sa boses niya. Kita ko ang lungkot sa mga tingin niya.

"Mahal mo ba siya, Hera? Mahal mo ba si Raven?"

Then I was stucked.

Paano ko sasagutin yung tanong na yun? Ni wala nga kong pinanghahawakan. Umiwas ako sa mga tingin niya at naglakad papunta sa mga bintana at saka ako tumingin sa malayo. Saka na naman siya nagsalita.

"I saw your reaction. The time you heard my voice just a while ago. I saw the disappointment when you saw me instead of Wayne." she paused.

"I am also a girl. We are both playing the same game. We are both taking the same paths. I know how you feel. The way you react. Dun pa lang sa dinner. I'm watching your reactions. I'm watching you. I've heard a lot about you bago pa yung dinner na yun. And I know, nagulat ka rin ng malaman mo kung sino ako. I think fate's making its own way. Para mai-tama lahat ng mali sa nakaraan. I still love Raven and I can feel that you also love Wayne."

Tumingin ako sa kanya habang iniyayakap ko ang parehong braso ko sa bewang ko saka ako sumagot.

"First of all, you don't know me. You've heard a lot about me but still, you don't know my story. So, don't you ever talk to me like you know everything. Second, don't ever compare me with you or with any other girls. I'm different. We're different. I'm not one of a kind but I'm a once in a lifetime kind of lady. I have my own world, my own game, my own path. Lastly, I don't give a dang. I don't care if you still love Raven. I don't care if you want him back. What's mine is mine. Walang basura ang bumabalik sa taong nagtapon sa kanila. Kung meron man, basura na yun ng iba. Nagkamali ka nga lang ng tinapon. Ginto kasi ang itinapon mo at ang ginto, kapag napulot ng iba, sa tingin mo maibabalik pa? You should have thought twice before leaving him. Raven's a total catch. He can make every girl fall for him. Ang swerte mo na sana. Kung hindi mo siya itinapon, baka may tinatawag ng Mrs. Bettina Villemor ngayon." nginitian ko siya nung nakita kong nagulat siya sa huli kong sinabi. Mapait na ngiti.

"You had the chance, Bettina. But you missed it. Might as well move on. Cause I'll never give Raven to anyone especially to the one who destroyed him."

Her jaw dropped. I saw tears running down her cheeks. Nakakaawa siya. Pero naalala ko yung mga panahong si Raven ang nasasaktan. Hindi ko na hahayaan pang mangyari yun. Laging nasa tabi ko si Raven kapag ako ang nasaktan. Ako naman ngayon.

Naglakad na ko papunta sa pinto.

"You're unfair, Hera. I know you still love Wayne. I can feel it. I know I'm right. Bakit hindi mo na lang pakawalan si Raven?"

I face her.

"I love Raven. And it's none of your business if I love Wayne. Stay out of Raven's life. He'll never come back to you, Bettina."

Kinuha ko ang panyong nasa bulsa ko at ibinagsak yun sa may kamay niya.

"Fix yourself. Hindi bagay sa magandang tulad mo ang umiiyak."

Hindi na ko naghintay pa sa mga sasabihin niya. I decided. Akin lang si Raven. Lumabas na ko ng kwarto ni Wayne, pero sa paglabas ko, nakita ko si Wayne na nakasandal sa may dingding ng kwarto niya. Nakatungo at nakapamulsa. Tumingin siya sakin nung napansin niya ko.