MYSTERY ACADEMY

Mission 9: The worst day ever

Sheryll POV

"good morning" nakangiting mukha ni jahn ang namulat niya. Una nagtataka pa siya kong paano nakapasok si jahn sa kwarto pero maya-maya lang, naalala na niya na sa kwarto niya ito natulog. Ngumiti siya at binati ito.

"morning." nag-inat muna siya at inulit ang ginawa kahapon. ginaya naman siya ni jahn kaya ngayon dalawa na silang nakataas ang ulo at nasa likod ang isang paa. nasa ganoon silang ayos ng bumukas ang pinto at bumungad ang mukha ng isang anghel na bagong ligo at napaka hot, handsome and some angle cute but bigla na lang itong naging cute na monster ng makita ang ginagawa namin.

"what the hell." gulat na sabi nito.

"good morning too." sabay naming sabi ni jahn at pinagpatuloy ang ginagawa.

"what the hell are you both of doing?" nangingilalas na sabi nito.

"exercise, perhaps." sagot ko ng matapos kami sa ginagawa at umupo sa gilid ng kama at ganoon din ang ginawa ni jahn kaso humilata ito dahil hiningal sa pagsunod sa kanya na minsan ay nahuhuli sa pagsunod.

"hey. young lady. what are you doing here, if i remember you have your own room so explain." he's repairing jahn.

"kuya i told you last night that i'll sleep here with ate riri in her room." she rolled her eye then look at me with half smile.

"if i remember na hindi ako pumayag sa gusto mo." nakatingin lang siya kay jahn. he didn't bother to give her a glance. samantalang siya ay nabibighani sa taglay nitong kakisigan. hello, hindi niya ba ako napapansin? katabi ko kaya si jahn. 

"kuya huwag na nating pagtalunan ito. not now im tired." tumagilid ito ng higa kaya nakaharap na ito sa kanya.

"now what, sinusuway mo na ako." may pagkairitang sabi nito. she rolled her eyes at tumayo na sa pagkakahiga.

"lika na kuya." yumakap ito sa kapatid at himalik sa pisngi nito.

"sorry" naiiyak na sabi nito.

'wow best actress' *o*

*sigh*

"okay you are forgiven so hurry up at papasok pa tayo." tumalikod na ito. bago isara ni jahn ang pinto binigyan pa siya nito ng kindat. pasaway na mata. paki rewind nga sa akin na huwag basta basta maniniwala sa nakikita dahil madalas na traydor ang nakikita ng mata at kilos ng tao. buti pa kami ng pinsan ko mabait at talagang mapagkakatiwalaan kaso may secret kami na hindi pwedeng malaman ng iba.

yeah we have a secret that i and my cousin are only know about it. neither my family nor her mother. if ever na mabunyag ang sekreto namin i know magbabago ang lahat ng nasa paligid namin even myself and her, no one can't stop it so sa abot ng aming makakaya, pinananatili namin itong sekreto. at ngayong hinahanap ko siya dahil baka maunahan pa ako ng taong iyon. kailangan ko ng kumilos.

sana huwag siyang magpadalos dalos sa oras na mangyari ang kinatatakutan namin. sana hindi ako mahuli dahil sa mga panahon na ito kumikilos na sila. alam kong hindi dapat namin ginawa iyon but we don't have a choice. at mabilis ang mga pangyayari, kung pwede lang hindi ko na maalala pero hindi ko pwedeng lokuhin ang sarili ko kaya ngayon kumilos na ako kahit hindi pa dapat. sorry coz' nakatingin lang siya sa labas ng bintana, blangko at walang ekspresyon sa mukha na makikita. nagulat pa siya ng may magsalita sa gilid niya.

"i know na may plano ka, kung ako sa iyo huwag mo ng ituloy at mapapahamak ka lang." tumingin ako sa nagsalita.

"i don't have a choice." nakayukong sabi niya. hindi niya kasi matagalan ang pagtitig nito.

"you have a choice, everybody here, living or nonliving is have a choice. nasa atin lang kong paano natin iaaplay sa buhay ang mga bagay bagay na nangyayari sa araw araw." tumingala ako sa kanya at sinalubong ang tingin nito. alam ko na bawat katagang lumalabas sa bibig nito ay may kahulugan, hindi ko lang napaghandaan na kahit isang araw pa lang ako rito ay may napansin na siya sa akin. jk, ano bang sekreto mo at bawat sabihin mo ay may kabuluhan, bago mo pa ito marealize you need to think of it so many times before you get the answer.