MYSTERY ACADEMY

Mystery 16 : Dreams

Scott POV

" kanina pa ako nakakahalata" kausap niya sa sarili. Dalawang araw na ang nakakalipas at hindi niya maintindihan kung bakit ganoon kumilos ang magpinsan.

Kay Ronald hindi na ako magtataka, simula ng makasalubong niya ang babaeng iyon, madalas na siyang ngumiti mag-isa sabay iling na para bang lagi nitong inaalala ang nangyari samantalang si robeliza, laging tulala. Tulad na lang ngayon. Nandito siya sa sala nila robeliza pero wala man lang pumapansin sa kanya.

Tumingin siya kay Ronald at tulad ng inaasahan ko, nakangiti itong mag-isa at umiiling-iling na para bang nangangarap ng gising.

"what?" nang mapansin nitong nakatingin siya rito.

"para kang baliw, ngumingiti mag-isa." nginitian lang siya nito sabay sabi

"don't ruined my day" sabay tayo at akyat sa second floor.

Nasa gitna palang ito ng hagdan ng matisod ito at nahulog pababa.

Natatawa siya ng malakas dahil sa nangyari at dahil din doon tumingin ito sa kanya ng masama sabay sabing "Funny!" and walkout.

Sinundan niya ito ng tingin hanggang sa hindi na niya makita ang likod nito.

Natatawa siyang napatingin kay robeliza na kanina pa tahimik at napakalalim ng iniisip. Bumuntong hininga ito ng napakalalim.

" ang lalim ah!" sabi niya, napatingin ito sa kanya na gulat na gulat.

"kanina ka pa ba diyan?" naiinis na inirapan niya ito. Tumawa lang ito sa ginawa niya. Naghari ang katahimikan.

"Ahm, Scott, alam mo ba na---" putol nito sa sasabihin.

Tumingin lang siya rito at hinintayang kasunod na sasabihin, nag-aalinlangan pa ito kung itutuloy o hindi.

"huwag na nga lang." sabay walkout.

"what the-, magpinsan nga naman." sabi niya sa gulat. Naiinis na lumabas siya sa palasyo at naglakad-lakad sa harden. Habang naglalakad, napatigil siya sa isang partikular na lugar. Sa lugar na ito may napakagandang at napakadaming asul na bulaklak. Lumapit siya sa lugar na iyon at umupo. Pagkaupo bigla na lang nanakit ang kanyang sintido at may pilit na pumapasok na imahe ng dalawang tao, isang babae at lalaki. Ang nakakapagtaka lang napakalabo ng mukha ng dalawa pero sigurado siyang kilala ang mga ito.

May dalawang taong nakaupo sa inuupuan niya ngayon(kung tao nga ba ang mga ito.), isang batang babae na sa tingin niya ay nasa two years old palang ito at ang binatilyo na sa tingin niya ay nasa pagitan 16-18 years old. Masaya ang mga itong nag-uusap tungkol sa mga bulaklak, ang pinagtataka niya malabo ang mukha ng dalawa. Hindi niya nakayanan ang sakit at nawalan siya ng ulirat.

"cout, cout, what is your favorite color?" young lady said. She looked like two years old that's way she can't speak straight.

"blue." the man said,  who is calling cout. The man is sitting beside the young lady.

"why blue?"

He sigh before answer.

"because blue is color of your eyes, it's full of happiness and liveliness. " then he smiled.

"rilly? Then starting today my favorite color is blue."the young lady said with Happy face while jumping. The man smiled like he always do whenever they talked together.

And then the place shifted to another but like a while ago, they're is still blurred.

They sitting beside the terrace, talking like there's no tommorrow.

"who is your love?" young lady asked.

"of course my parents, my best friend" the young man said.

"then who is your true love?" young lady said with innocent voice and face. The young man, silent for a while, thinking something.

"what?" she insisted.

"you, of course." frankly true.

"why me?" again she looks innocent.

"because you are! I don't know why, you're my one and only love for the rest of my life. No one can replace you." he said with full of sincere.

"if you love me, don't forget about me no matter what,  even I forgot you because I'm still young right now, promise me that you will find me and make me remember to our promise for each others." she raised her little finger for pinkish promise and he accept it.

"I promise."

Nagising siyang pinagpapawisan at umupo ng maayos, napahawak siya sa noo ng makaramdam ng kirot.

"still lay down" girl said, he look at her with sad smile.

"I'm fine." he sit beside the bedroom.

"what happened?" he asked her. She stared at me for a second.

" I saw you lying at my garden particularly at the place where your favorite spot." he nodded to her.

"okey, I'm going home." he declared.

"no, you will stay here." she said in serious tone.

He's tired, so he nodded then sit beside the bedroom.

"okey." at humiga na siya.

Kinumutan siya nito bago lumabas sa kwartong nakalaan sa kanya.

Nang mapag-isa, napaisip siya.

'sino ang dalawang iyo?'

'cout, sounds familiar' biglang nanakit ang ulo niya.

'makatulog na nga lang' ipinikit niya ang mata, maya-maya malalim na ang kanyang paghinga. Tulad kanina dinalaw siya ng panaginip na lalong nagpagulo sa kanyang isipan.

"Sapphire" the young man said.

"what? " young lady said with shock expressions.

"who is that Sapphire?"

"you, can I call you Sapphire?" he just smiled.

"why?" she asked.

"because blue is color of your eyes and your favorite color is blue so can I call you Sapphire?" at first the young lady is scowl then when she understand what is he talking about she just smiled and nodded.

"okey" 

Nagising siya sa sikat ng araw na tumatama sa kanyang mukha. Bumangon siya na pinagpapawisan at umuusok.

'panaginip', bakit lagi siyang nakakapanaginip tungkol sa dalawang iyon. Bakit pakiramdam niya may nakalimutan siyang napakaimportanteng bagay na hindi dapat kalimutan, na mas mahalaga sa buhay niya.'

'bakit ganoon?'

Maraming katanungan ang pumapasok sa kanyang isipan. Ipinikit niya ang mga mata at bumuntong hininga

'kailangan ko bang alamin ang tungkol sa panaginip ko' tumingin siya sa labas ng bintana.