#Wattys2017 Büyük Buluşlar Kazananı
Her gün gizli numaradan alınan mesajlar.
Kimse mesajları kimin gönderdiğini bilmiyor.
Tanımadığınız biri sizin hakkınızda en çok ne kadar bilgiye sahip olabilir ki?
İsimsiz;
Tehlikeli sularda yüzüyorsun Dolunay ve...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dolunay Ünal; Üç hafta sonra;
Aradan geçen üç hafta içinde çok şey olmuştu. Geçen zamanla birlikte bedenimdeki yaralar iyileşse bile ruhumdaki yaralar ilk günkü gibi taptaze duruyorlardı. Taptaze ve her an kanamaya hazır...
Hepimizin kayıpları vardı... Çok şey kaybetmiştik...
Kimi umutlarını, kimiyse sevdiklerini kaybetmişti. Sonuç olarak kaybediş yaşamın doğasında vardı.
Hayat bizden bir şeyleri koparıp almayı seviyordu. Kaybettiklerimizden geriyeyse acı dolu bir hatıra kalıyordu sadece. Hatırladığımızda içimizi sızlatan ve kalbimizde koca bir boşluk hissi yaratan.
Yaşam mücadele gerektiriyordu. Biz hayata karşı dik durmaya çalıştıkça her şey daha da çıkılmaz bir hal alıyordu. İstediğimiz şeyleri elde etmek için bazı şeyleri kaybetmek zorunda kalıyorduk. Bizim için önemli olan her şey bizi zayıf kılan her şeydi. Önceliklerimiz zayıflıklarımızdı.
Hayata karşı savaşmaktan korkmuyordum fakat biliyordum sonsuza kadar savaşamazdım. Ruhum yorgun düşmüştü... Bedenim genç bir ruhun mevtine şahitlik ediyordu.
Bugüne kadar hep Hakan ve Baha'dan intikam almak istemiştim zira ruhum onları affedemiyordu katiyen. Bana, Asya'ya ve Mira'ya yaşattıkları her şey için onlardan nefret ediyordum.
Şimdi elimde onlardan intikam almak için bir fırsat varken neden tereddüt ettiğim hakkında bir fikrim yoktu... İstediğim tek şey tamamen hayatımızdan çıkıp gitmeleriydi...
Eve geri döndüğümde ailem beni gördüklerinde dehşete düşmüşlerdi. Onlara kavga ettiğimi söylemiştim ama buna katiyen inanmamışlardı. Annem sürekli bizden bir şeyler saklıyorsun deyip duruyordu bana ama onlara anlatamazdım ki. Üç haftadır babam beni üniversiteye bırakıp çıkışta da gelip alıyordu. Bir an olsun yalnız bırakmıyorlardı beni benim için endişelendiklerini biliyordum ama bu ev hapsi çok sinir bozucu bir durumdu.
Üniversiteye gittiğim gün Yücel beni görünce deliye dönmüştü. Yani o kadar mı berbat bir haldeydim beni gören herkes aynı tepkiyi veriyordu? Yücel kimin yanında olduğumu öğrenmek için elinden gelen her şeyi yapmıştı ama ben ona hiçbir şey anlatmamıştım.
Bana oldukça kızgındı bu her halinden ve davranışından belliydi ama yine de üniversitede bir an olsun yanımdan ayrılmıyordu. Adal Yücel'in bana olan yakınlığından oldukça rahatsızdı ama elinden bir şey gelmiyordu bu konuda.
Yücel bana kızgındı zira bu üç hafta boyunca tek kelime dahi konuşmamıştı benimle. Olanları ona anlatmadığım için deliye dönmüştü kimi koruduğumu öğrenmek istiyordu. Aslında bunu isterse kendisi öğrenebilirdi çünkü Adal kendini saklamakla uğraşmıyordu artık. Ama Yücel benden duymak istiyordu gerçekleri. Fakat Adal hakkında ona bir şey söyleyemezdim.
