ÜÇÜZ KARDEŞLER

1.BÖLÜM

Hayat gerçekten garip sürprizle dolu. Yapayalnız bir başıma yaşarken bir anda iki kardeşim olduğunu öğrendim. Ailenin tek çocuğu olduğumu sanırken iki kardeş çıktı ! Ayrıca üçüz olmamızda ayrı bi konu. Daha size kim olduğumu tanıtmadım değil mi ? Ben Atakan. Annem ve babam trafik kazasında öldü. Kardeşlerim ve ben kurtulmayı başarmışız.
Hayatta en sevemediğim fazla iyi niyetli olmam. Mesela cimri değilde cömertimdir. Acaba kardeşlerimde benim gibi midir ?
Bugün yetimhaneden aldığım bilgiler sayesinde kardeşlerimle buluşacağım için heyecanlıyım. Bankta oturan iki kişi gördüm.
''Merhaba, telefonda konuşmuştuk. Atakan ben.''
''Bilal bende, türkücü Bilal derler.''
''Fatih bende birader. Of darlandım ya yeter tamam. Tanışma olayı bittiyse ben gidiyorum.''
Atakan: Bir dakika ya nereye ? Daha birbirimizi yeni bulduk. Konuşacak, paylaşacak çok anılarımız var.
Fatih: Benim yok gardaşım tamam mı ? Neden biz yetimhaneden çıktıktan sonra bizi birleştirdilerki ?
Atakan: Bununda bir sebebi vardır abicim bi otur konuşalım.
Fatih: Benim konuşacak birşeyim yok. Siz ikiniz ne konuşacaksanız konuşun. Şuna bak bide güya üçüz. Ama birbirimize bile benzemiyoruz.
Bilal: Ya oğlum cenabı Allah böyle yaratmış. Sen neyin kafasındasın. Neyi kabullenmiyorsunki ? DNA testi yaptıralım !
Atakan: Töbe ben yaptırmam günah. Beni böyle işlere bulaştırmayın abicim.
Fatih: Benim kardeşim falan yok ! Bu zamana kadar tek başıma nasıl yaşadıysam, öyle yaşamaya devam edeceğim. Gelmeyin peşimden.

Bu durumu kabullenmek istemeyen Fatih sinirli bir şekilde orayı terk eder. Bilal ve Atakan yalnız kalır.

Bilal: Yanında biraz para var mı kardeşim ?
Atakan: Yok abi yanıma para almadım.
Bilal: O zaman benim hiç kardeşim değilsin. Yeterince yüküm var. Bide seni sırtımda taşıyamam.
Ne yani ben şimdi yine yapayalnız mı kaldım ? Oysa bu sabah kardeşlerimi buldum diye seviniyordum.

Atakan hayal kırıklığına uğramış bir şekilde eve geri döner. Fakat yoksan karşıya geçerken dalgınlığı yüzünden karşıdan gelen arabayı fark etmez. Ve arabanın çarpması sonucu kendiniz yerde bulur.
Kazayı gören herkes yardım etmek için oraya toplanır. Fatih ve Bilal'de kazaya şahit olur. Kardeşleri Atakan'ı yerde görünce koşarak yanına giderler. Sürücü ise korkuyla arabadan çıkarak Atakan'ın başına gelir.
''Beyefendi iyi misiniz ? Beyefendi beni duyuyor musunuz ?''
Atakan gözlerini hafif açar. Karışında güzel bir yüz görünce gülümser.
''Melek misiniz siz ? Öldüm mü ben ?''
''Beyefendi adınız nedir ? Size araba çarptı. Daha doğrusu ben çarptım. İyi misiniz ?''
Atakan tekrardan gözlerini yumar.
Fatih: Atakannnn..!
Bilal: Atakan uyan. Tamam kabul ediyoruz bak. Biz senin kardeşiniz koçum aç gözlerini.
Fatih: Çabuk hastaneye gitmesi gerek. Bilal kaldıralım. Bacım aç kapıyı aç çabuk !''
Sürücü kapısını açar. Ve Atakan'ı hastaneye yetiştirirler.
''Ben çok çok üzgünüm. Önüme nasıl çıktı anlamadım. Bir anda oldu herşey.''
Fatih: Duâ et kardeşim yaşasın lan ! Yoksa o ehliyetiii..!
Bilal: Hooopp.. Fatih yavaş abicim. Karışında bir bayan var. Ayıp.
''Yo önemli değil. Fatih bey haklı. Ben çok kötü birşey yaptım. Bunun özürü yada telafisi yok.''
Doktor içerinden çıkar.
''Yakınları sizler misiniz ?''
Fatih: Evet biziz. Biz kardeşiyiz. Atakan nasıl ?''
''Gayet iyi. Korkulacak birşey yok. Hatta görebilirsiniz. Ama çok fazla içerde kalmayın. Geçmiş olsun.''
Bilal: Sağolun doktor bey.
Atakan gözlerini açar. Karşısında kardeşlerini görünce şaşırır.
Atakan: Gittiniz sanmıştım.
Fatih: Biz gittik diye sende hemen intihar mı etmeye kalktın ?
Bilal: Oğlum neden böyle birşey yaptın ?
Atakan: Kafam dalmış bir anda. Korktunuz mu ?
Bilal: Korktuk tabi oğlum. Sen bizim kardeşimizsin.
Atakan: Gerçekten mi ? Fatih abi öyle mi ?
Fatih: Öyle Atakan. Sizi bırakıp gittiğim için özür dilerim. Benim sinirim kendime aslında. Sana birşey olsa üzülürdüm kardeşim.
Atakan: Bundan sonra hep birlikte olacağız değil mi ?
Bilal ve Fatih birbirine bakarlar. Ve hep bir ağızdan ''evet'' cevabı alınır.
Atakan: Ya kaza sırasında bi kız vardı başımda. O burda mı ?
Bilal: Hayırdır ne iş bilelim.
Atakan: Ya merak ettim sordum.
Fatih: Etme kardeşim. Sana çarpan kız o.
Atakan: Öyle mi ? Kız korkmuştur şimdi. İyi olduğu mu bilse bari.
Bilal: Bak bak. O arada kızıda kesmiş yani. Kimin kardeşi aynı ben. Ama Allah için kız güzeldi. Zevklisin kardeşim.
Atakan: Ya abi konuşma şöyle ayıp. Elin namuslu kızına töbe töbe.
Fatih: Dur dur dışarda bekliyor. Çağrıyımda görüşün.
Fatih kızı içeri çağrarak Bilal'i alıp odadan çıkar.
''Geçmiş olsun Atakan Bey. İnanın çok mahcubum. Kazayla oldu. Çok özür dilerim.''
''Hayır hayır üzmeyin kendinizi. Tabiki kazayla oldu. Benimde hatam var. Herşey bir kader işte. Sizin gibi tatlı bir bayanla tanışmama vesile oldu.''
''Anlamadım.''
''Adınız neydi acaba ?''
''Meryem.''
''Meryemm.. Ne güzel bir isim.''
''Sağolun. Geçmiş olsun tekrar. İzninizle ifade vermek için karakola gitmem gerek.''
''Sizi bir daha görebilicek miyim ?''
''Imm.. Ne demiştiniz ? Herşey bir kader işte. Hoşçakalın.''
Meryem odadan ayrılır. İçeri giren Fatih ve Bilal, Atakan'ın anlamsız gülüşlerine şaşırır.
Bilal: Aşk başlamış. Hayırlı olsun kardeşim. Yengemiz on numara beş yıldız.
Fatih: Oğlum Atakan saçmalama. Kız derdi çekmek zordur. Bunlar insanın ömrünü yer lan.
Bilal: Herkes sen mi kardeşim ? Elleme çocuğu, sevmiş işte.
Fatih: Oğlum ben kardeşimin iyiliğini düşünüyorum. Ömrü uzun olsun diyorum.
Atakan: Ya yeter amma uzattınız. Kızı bir daha göreceğim bile muamma.
Bilal: Noldu lan ? Telefonunu almadın mı ?
Atakan: Nerde be abi ya. Bir tek ismi var. Meryemmm...
Fatih: Unutursun kardeşim hiç bişi olmaz.
Bilal: Ulan ne duygusuz bir herifsin be !
Fatih: Bana bak ! Neyse Atakan'ı eve götürelim dinlensin çocuk. Bugün yeterince zor bi gün geçirdi.
Eve dönen üçüz kardeşler epey bir dinlendirler. Hatta saatin geç olduğunu bile fark etmeden orada uyuya kaldılar.
Bilal ve Fatih'in evi olmadığı için sokakta yatmaktan Atakan'da kalmak onlara otel gibi geldi. Atakan'da onların bu durumunu anlamıştı. Onlara bir teklifte bulundu.
Atakan: Abi ben bu kocaman evde yalnız başıma kalamıyorum. Çok büyük benim için bu ev. Sizde kalın benimle. Olmaz mı ?
Bilal: Yani aslında ben hayır diyemeyeceğim be Atakan. Banklarda yatmaktan belim tutuldu.
Fatih: Ben alışkınım kardeşim gerek yok.
Atakan: Kal be abi nolur. Lütfen beni kırma.
Fatih: Peki tamam. Ben işsizim ama şimdiden söyleyeyim. Kira parası vermem.
Bilal: Bende aynı durumdayım vallaha.
Atakan: Sorun değil yanımda olun yeter. Kardeşlerimden bide para alacak değilim. Hadi gelin odalarınızı göstereyim.
Atakan odalarını gösterirken Bilal kilitli bir odanın açılamdığını fark eder.
Bilal: Burası ne var Atakan ?
Atakan: Abi sakın dokunma oraya ! Sakın abi ! Bu oda açılmıyor.
Bilal: Tamam oğlum ne bağırıyorsun ?
Fatih: Tamam Bilal üs belleme. Belliki özeli var.
Bilal: Abi tamamda niye bağırıyor bu kadar anlamdım yani.
Atakan'ın bu kitli odası herkesin içine merak uyandırıyordu. Fakat Atakan bu oda hakkında ne ser nede sır vermiyordu. Bu gizemli oda hâlâ gizemini korumaya devam ediyor.