ÜÇÜZ KARDEŞLER

27.BÖLÜM

Fatih ve Neşe karakolda beklerken Atakan ve Meryem'de yanlarına geldi.
Meryem: Canım iyi misin ?
Neşe: Hiç iyi değilim Meryem. Çok kötü oldum.
Atakan: Hâlâ bir haber yok mu ?
Fatih: Bekliyoruz. Bilal nerde ?
Atakan: Evde kaldı. Kalabalık olmayalım dedi.
Neşe yerinde duramaz ve ayağı kalkarak koridor da yürümeye başlar.
Fatih: Neşee..
Meryem: Hiç elleme bence. Bırak yürüsün. Kafası dağılır.
Atakan: Bizde çıkıp arasak.
Meryem: Nereyi arıycaz ya kocaman semt.
Fatih: Doğru söylüyor bekleyelim.
Neşe yürürken bir anda duruksar. Elleriyle gözlerini ovuşturur. Karışında gördüğü yerler bulanıklaşır. Bir eliyle duvara dayanır. Fatih fark edince yanına kalkıp gelir.
Fatih: Neşe noldu ?
Neşe, Fatih'e doğru yüzünü çevirip bakar.
Neşe: İyiyim biraz etrafı bulanık gördüm bir an.
Fatih: Biraz otur istersen.
Neşe: İyiyim Fatih.
Fatih konuşuyordu ama Neşe konuşmalarıda kısık duyuyordu. Bir anda Fatih'in kollarına düştü.
Fatih: Neşeee..! Neşe, Neşem aç gözlerini. Atakan ambulansı ara !
Meryem: Neşeee..!
Neşe gözlerini hafif açar.
Neşe: Fatih.
Fatih: Aşkım iyi misin ? Dur kalkma.
Neşe: İyiyim ben. Bir anda başım döndü.
Fatih: Hastaneye gidelim hadi.
Neşe: Hayır Fatih iyiyim gerçekten. Biraz başım döndü o kadar. Korkudan oldu heralde. Babamı bekliycem, hiç bir yere gitmem.
Fatih: Aşkım bak beni korkutma böyle.
Neşe: Çok mu korktun ?
Fatih: Çok korktum tabi ki. Senin saçının teline zarar gelse yıkarım her yeri.
Neşe: Yaaa.. Fatihhh..
Meryem: Şunların romantikliğine bakar mısın ya ?
Atakan: Biz de böyle olabilirdik.
Meryem: Benim Neşe gibi durgun bir hayatım yok. Belki ondandır.
Atakan: Nasıl yani ?
Meryem: Çok yakın bir zaman önce gözümün önünde bir kız öldü. Kolay bir hayatım yok benim. Bana dokunan benimle beraber sürünüyor resmen.
Atakan: Sen benim hayatımı güzelleştiren tek kişisin.
Meryem'in yüzündeki o ufak gülümseme herşeyin cevabıdır aslında.
Polislerden biri gelerek ortamı bilgilendirir.
"Babanız bulunmuş ama huzur evine girmemek için direniyormuş. Dilerseniz siz bir konuşun Neşe Hanım."
Neşe: Tamam, tamam ben hallederim.
Babasının olduğu yere giderler. Neşe ellerini tutar, çok üşüdüğünü fark eder. Montunu çıkarıp dizlerine örter.
Neşe: Babaa..
"Sen kimsin ?" diyince Fatih üzgün bir şekilde bakar.
Neşe: Baba kızın Neşe ben. Çok üşümüşsün hadi odana gidelim.
"Gitmem ! Ben oraya gitmek istemiyorum. Bırakın beni."
Neşe: Baba lütfen yapma böyle.
"Baba deme bana, tanımıyorum ben seni."
Fatih: Neşe tamam üzme sen kendini.
O sırada İbrahim gelir.
İbrahim: Babaa..
"Oğlum götür beni burdan nolur."
İbrahim: Baba tamam bak seni burdan çıkarıcam ama ilk önce odaya gidip eşyalarını alalım ne dersin ?
"Tamam."
İçeri giderler ve bakıcılar sakinleştirici verip onunla ilgilenirler.
Neşe: Babam nasıl ?
İbrahim: Uyudu. Nasıl kaçar ya ?
Neşe: Bilmiyorum. Ne zamandır böyle huzursuz.
Atakan ve Meryem'i yanyana gören İbrahim daha fazla orda durmayıp ayrılır.
Fatih: Hadi bizde gidelim canım.
Neşe: Aklım burda kalacak.
Meryem: Şuan güvende. Hadi gel yoruldun sende.
Neşe kalmak için fazla ısrar edemeyerek eve döner. Ertesi gün daha güzel olması için çok duâ eder. Fatih aldığı bir mesajla evden çıkar. Lüks bir villanın önüne gelir. Kapıyı hizmetli açar.
"Buyrun kime geldiniz ?"
Fatih: Merve Hanıma geldim.
"Kim geldi deyim ?"
Fatih: Fatih deyin, o bilir. Bekliyor zaten beni.
"Peki şöyle içerde bekleyin çağırayım."
Merve, ailesi ile bahçede otururken Fatih'i duyunca içeri geçerler.
Merve: Fatihhh.. Hoş geldin.
Fatih: Hoş bulduk.
Merve'nin annesi Serap ve babası Davut'da Fatih'i görünce şaşırır.
Davut: Hoş geldin delikanlı.
Fatih: Hoş bulduk efendim.
Serap: Hoş geldin Fatih. Geç otur oğlum.
Fatih: Hoş bulduk.
Davut: Seni tekrar gördüğümüz için şaşkınız. Bir daha görmeyiz sanıyorduk.
Fatih: Biz aslında tesadüf karşılaştık Merve'yle.
Serap: Eee neler yapıyosun Fatih ?
Fatih: Şoförüm ben, taksicilik yapıyorum.
Serap: Hiç değişmemişsin çocuğum.
Merve: Anneee..! Bence mesleğin çok iyi Fatih.
Serap: Bak Merve'ye. Senden sonra hayatında neler elde etti, avukat oldu.
Fatih: Tebrik ederim Serap Hanım. Kızınızı istediğiniz gibi yetiştirdiniz.
Merve: Anne lütfen.
Fatih: Bırak Merve annen konuşsun. Eskiden de severdi böyle konuşmayı.
Serap: Eskileri değiştirmek kolay olmadı tabi.
O sırada içerden küçük bir kız çocuğu geldi.
İnci: Annecim bak resim çizdim.
Merve: Ah annemmm.. Çok güzel olmuş kızım.
Fatih: Kızım mı ? Sen evli misin ?
Merve: Fatih aslındaaa...
Serap: Evet evlendi. Seni bekleyecek değildi heralde.
Davut: Serap çocuğun yanında şöyle yapma.
Fatih: Biliyor musun, senin adına çok sevindim Merve.
İnci: Anne bu abi kim ?
Merve: Bu abi mi ? Bu abi, benim çok eskiden bir arkadaşım. Ona resmini göstermek ister misin ?
İnci: Hı hı.
Merve: Bak abisi.
Fatih: Harika, çok güzel olmuş prenses. Senin adın ne ?
İnci: İnci.
Fatih: Benim adımda Fatih. Çok memnun oldum tanıştığıma İnci.
İnci: Bende. Biliyor musun Fatih abi benim içerde bir sürü boya kalemim var. Dedem aldı.
Fatih: Ya, demek sen resim yapmayı çok seviyorsun.
İnci: Evet büyüyünce ressam olucam. Değil mi anne ?
Merve: Evet tatlım. Sen dünyanın en harika ressamı olucaksın.
Serap: İnci gel kızım. Biz seninle bahçede resim yapalım.
İnci: Tamam anneanne. Görüşürüz Fatih abi.
Fatih: Görüşürüz prenses.
Serap: Sende gidecektin heralde Fatih, kapı şurda evladım.
Merve: Anneee..! Fatih bekle bir dakika.
Fatih: Sorun değil Merve. İstersen konuşmak istediğin konuyu dışarda konuşalım.
Merve: Tamam montumu alayım.
Dışarı çıkarlar.
Fatih: Evet dinliyorum.
Merve: Fatih bak bana anlatman gereken şeyleri söylemen lazım.
Fatih: Hatırlamıyorum diyorum ! Terk ettim işte seni sebebini bilsen ne olcak Merve ? Ben evlendim, sende evlendin. Bir evladın var. Bitti, geçmişte kaldı her şey. Deşme artık geçmişi, bırak !
Merve: Ya ben anlamıyorum ! Beni delice severken bir an da nasıl gittin ? Benim hakkım bunu bilmek. Ben yıllarca ne çektim haberin var mı ?
Fatih: Merve ailene dön. Bırak artık lütfen, bırak ! Ben karımı çok seviyorum. Lütfen huzurumuzu bozma.
Merve ağlamaya başlar.
Fatih: Merve, ağlama. Özür dilerim.
Merve: Biz nasıl böyle olduk Fatih ?
Fatih: Bu cevabın bir anlamı yok. Bundan sonra yaşananların benim için bir anlamı var ama. Neşe'yi çok seviyorum. Kaybetmeyi göze alamayacak kadar çok seviyorum. Seni sevdim, seni çok sevdim. Bir şeyleri yaşadık ama bitti. Nolur ikimizin hayatınıda mahvetme.
Merve: Son sözün bu mu ?
Fatih: Bu.
Merve: Peki.
Merve, Fatih'in boynuna sarılır. Kokusunu içine çeker. Sarılırken kulağına fısıldar.
Merve: Böyle olmamalıydı. Öyle çok özledim ki kokunu, sesini, nefesinii.. Yıllarca dönmeni bekledim. Senin evli olduğunu görmek benim için hiç kolay olmadı. Sen benim her şeyimdin Fatih. Bizim hayalimizdi evlenmek. Şimdi bana bitti diyosun. Bu hiç kolay değil ki. Sen bitti diyince her şey bitmiyor.
Fatih, Merve'yi kendinden iter.
Fatih: Anlamıyorsun, ben karıma aşığım. Seninle ilgili her şeyi bitirdim. Hayatından çıktım, sende benim hayatımdan çık ! diyerek arkasına dönüp gider.
Peki Fatih'in dediği gibi gerçekten bitmiş miydi ?