REZİL OLDUM!

32.Bölüm

"Yok benim sevgilim felan ."dedi.

"Ne yani kabul edecek misin ?

                  ***********************
"Niye kabul etmeyeyim ki? Sonuçta ben bekar bir bayanım?" dedi Azra.

"Azra saçmalama kızım.Bunu kabul edersen Buğra'yı kaybedersin."dedim .

"İyi kabul ediyorum o zaman."dedi ve arkasını dönüp gitti.

"Niye ayrıldılar ki bunlar ? Hem o gelen çocuk sana mı yavşıyordu bana mı öyle geldi? Umarım bana öyle gelmiştir."dedi Barış arkamdan. Arkama hızlıca sönüp ona sinirle baktım.

"Barış yavşamadı çocuk ne yaptı ki?"

"Selin doğruyu söyle."

"Ya Barış herkes bana yavşamıyor anla şunu . Erkeklerle konuşabilme hakkım var. Sevgilim olman sahibim olduğun anlamına gelmiyor. Al tur ipimden çişe de götür köpeğin gibi."dedim ve yanından geçip gittim.

"Ben sana erkeklerle konuşma demiyorum. Fazla yakın olma diyorum."demesiyle tekrar yanına gittim.

"Ben de sanane ister arkadaş olurum ister kardeş diyorum."

"Öyle mi?"

"ÖYLE !"

"PEKİ!"

"Peki."dedim. Çoktan yanımdan gitmişti.
"Ebeni ponçiklesinler Barış."diye söylendim arkasından. Bu sırada kapının orda uzun zamandır bana bulaşmayan Çisem Barış'la konuşuyordu. En son gerçekleri ortaya çıkardığımda görmüştüm. İntikam almaya çalışacağını biliyordum.  Ama bunu Barış'la yapmamalıydı. Çisem'in kolunu Barış'ın omzuna koymasıyla derin bir nefes alıp sıraya oturdum.Sinirlenmiştim ama kıskanmamıştım. Neden böyleydi? Barış benim sevgilimdi. Onu kıskanmam gerekmiyor muydu? Bu normal değildi. Barış'a olan sinirimden miydi , yoksa  onun fazla kıskançlıklarının beni  bunaltmasından mı böyle olmuştu? Hiç söylemek istemediğim seçenek ise... Hayır hayır , o olamazdı.Olmamalıydı. Barış'la İki gün sonra barışırdık. Ama kendini ne sanıyordı ki ? Hayatımdaki her şeye karışamazdı. Ben onun köpeği değildim. Beni istediği gibi yönlendiremezdi. Önce bunu öğrensin zaten gerisi kolaydı. Midemin bulanması ve bir anda gelen kusma isteği ile sıradan kalkıp koşarak tuvalete gittim. Kabinlerden birine girip içimdekileri çıkarmaya başladım.  Peşimden gelen herkimse saçlarımı arkadan tutmaya başladı. Temiz bir peçeteyle ağzımı sildikten sonra gelen kişinin Yağmur olduğunu gördüm.

"Şşş... İyi olacaksın merak etme."dedi bana sırıtarak. O bana sarılınca sanki ayaklarımdaki tüm güç çekildi.Gözlerimden yaşlar Süzülmeye başladı. Ayaklarım beni tutmuyordu. Yere çöktüm. Soğuk fayansın üzerine oturdum. Yağmur da benimle oturdu. Deli gibi alıyordum.

"Neden  böyle bilmiyorum... Her şey yolunda ama değil gibi. Mutlu olamıyorum. Hep bir engel çıkıyor. Bunu söylemek istemiyorum ama... Sanki Barış'a olan hislerim azalıyor. Beni devamlı kırıyor. Benim sahibim gibi davranıyor, benim hislerimi gözardı ediyor. Yağmur... Ne yapmalıyım?Nereye kadar devam edebilirim böyle? Zaten Serkan da var. O ayrı yoruyor beni. Başı sıkıştığında arıyor yalnız. Yoksa ne arayan var ne soran ."

"Anlıyorum seni güzelim. Hem de çok iyi anlıyorum. Üzülme ben yanındayım. Biz yanındayız. Her şeyi birlikte aşacağız."demesiyle daha çok sarılarak ağlamaya devam ettim.

"Sanırım derse geç kaldık."dedim başımı Yağmur'un omuzuna koyarak.

"Aman olmaz bir şey zaten derse hiç giresim yoktu."dedi Yağmur.

"Kızlar ne yapıyorsunuz burada?Oha ne oldu?"dedi Cansu bize telaşla bakarak .

"Olmadı bir şey hiç derse giresimiz yoktu girmedik."dedi Yağmur.