REZİL OLDUM!

37. Bölüm

Kolundan kurtulup merdivenlerden koştum. Sanırım arkamdan gülüyordu.
                       ****************
"Kankaaa bana çikolata mı aldın?"dedi Toprak bana sarılarak.

"Yoo nerden çıktı ki?"dedim şaşkınlıkla. Elimdeki çikolatayı işaret ederek.

"He o ! Al senin olsun."dedim ona uzatarak.

"Yaa bide en sevdiğimi almışsın kanka."dedi çikolataya sarılarak.

"Ben almadım ki!"dedim sırıtarak.

"Bi dakika ya sen almadıysan kim aldı o zaman?"dedi Toprak kaşını kaldırarak.

"Okan kanka ya!"dedim ve sonra ne dediğimin farkına vardım. Ağzı açılan Toprak'ın ağzını kapatıp kulağına eğildim.

"Gözünü seveyim sus ! Öyle bir şey yok bu işi dallanıp budaklandırma! Bide kızları başıma sarma."dedim. Bu sırada arkadan Azra geldi.

"Ne işi ya ne oluyor?"dedi. Ben tam Azra'ya cevap vermek için Toprak'ı bıraktığım sırada Toprak her şeyi söyledi.

"Okan Selin'e çikolata almış!"

"Hangi Okan? 12.sınıf olan mı?"diye arkadan atladı Cansu.

"Ta kendisi."dedi Toprak.

"Ohaa! Okan bildiğimiz Okan?"dedi Yağmur. Bu sırda sırasında oturan Barış bize baktı.

"Ya o anlamda değil arkadaşça ."dedim kızları ikna etmeye çalışarak.

"Hadi ordan. Ben Toprak'a bile çikolata almıyorum. " dedi Aslı.

"Yoo hep alıyon ."diyen Toprak karnına direseği yemesiyle " Aynen aynen hiç almaz."diyerek lafı çevirdi.

"Kızlar altı üstü bir çikolata çok da şey etmeyin yani."dedim.

"Bence çok şey etmemiz lazım yani."dedi Azra.

"Kızım bu çocuk nerden çıktı şimdi? Hayır ne bu ilgi yani?" dedi Yağmur.

"Bilmiyorum ya. Off amma uzattınız kızlar yok bir şey cidden."dedim ve sırama oturdum. Herkes kendi yerine gitti.

Son ders kızlara servisle gitmeyeceğimi haber verdim. Uzun zamandır sahile gitmemiştim. Okul çıkışı bir taksiye bindim. Sonunda kum ve çakıl zeminin üzerinde oturduğumda rahatlamıştım. Karşımda durgun deniz çok güzel gözüküyordu. Esen rüzgarla ürperdim. Yanımdaki okul çantamdan hırkamı çıkardım ve üzerime giydim. Acaba denize bakarak aynı şeyi düşündüğümüz farklı insanlar var mıydı? Farklı kıyılardan aynı denize bakan?

"Selin?" duyduğum sesle irkildim. Uzun zamandır duymadığım, devamlı kaçtığım biriydi.Çantamı aldım ve ayağı kalktım.

"Gitme."dedi kolumu tutarak.

"Serkan bırak."

" Bi kere olsun konuşamaz mıyız?"

"Peki ne istiyorsun söyle."dedim elimdeki telefonun saatine bakarak.

"Hmm... Böyle olmaz önce gel otur." Beni az önce oturduğum yere oturttu. "Evet şimdi çantanı da şöyle bırak. Tamam çok güzel!"dedi yanıma oturarak. Yüzüme bakmaya başladı.

"Ne var?" Bana bakmaya devam etti.

"Ne var ?"dedim sert bir şekilde.

"Yok bir şey güzelliğine bakıyorum."dedi.

"Serkan gidiyorum."dedim kalkmaya çalışarak.

"Tamam tamam !"dedi kolumdan tutarak . "Sadece arkadaş gibi! Söz!"