REZİL OLDUM!

2.Bölüm

TNK- Yine yazı bekleriz
"Aman ne güzel ."diye mırıldandım. Müdürün çağırmasıyla içeriye giren kişiyi görünce dondum kaldım. Bu o muydu ? Olabilir miydi?
*******************

-İki hafta önce -

Güzel ve aklı başında bir abla olarak kardeşimin okul ihtiyaçlarını almaya BKM'ye gelmiştim. Tabiki de sadece onun için değildi. Tamamen kendi çıkarlarıma dayalı olarak ihtiyacım olan ve istediğim kitapları almaya gelmiştim. Sevim'in bunu gün yalvarması sonucu onun da istediği birkaç kitabı alıp gidecektim. Alacağım her şeyi aldıktan sonra sabah kahvaltı etmeden geldiğimi hatırlayıp bir kafeye girdim. Karnımı doyuracak bir şeyler yedikten sonra otobüs durağına yürümek için hesabı ödeyerek kalktım. Kulağıma kulaklıklarımı takıp telefondan müzik açtım. Tam müziği değiştireyim derken elimden telefon kaydı. Tutmaya çalışırken ayaklarım birbirine takıldı ve yere düşünce kulaklıklarım telefondan çıktı. Bu sırada Sevim'in wattsaptan gıcık olmam için açtığı Pepee şarkıları caddede yankılanmaya başladı. Telefonu alıp kimsenin duymadığından emin olduktan sonra şarkıyı kapadım. Pek işlek bir saat olmadığı için kendimi toplayarak ayağa kalktım. Poşetleri yerden aldım. Tam ilerlerken yerde unuttuğum bir poşete takıldım ve aynı şekilde uçtum.Ama bu sefer yere değil birinin üstüne denk gelmiştim. Altındaki kişiye baktığımda oldukça yakışıklı biri görmeyi beklemiyordum. Kahverengi saçları ve gözleriyle oldukça tatlıydı. Ve ben kendi içimde çocuğa baya yavşamıştım.

"Artık kalksak mı?"dedi bana bakarak. Sıkılmıştı tabiki çocuk.

"Ha?" Ha mı? Kızım Selin çabuk kalk! Rezil oldun yine."Ah çok pardon ya bi an öyle takılıp düşünce."dedim üzerinden kalkarak.

"Çok özür dilerim tekrar."dedim çocuğa bakarak.

"Önemli değil. " dedi ve elini uzattı. "Bu arada ben Barış."

"Ben Selin. Tekrardan özür dilerim."dedim ve yerdeki poşetleri alıp hızla otobüs durağına ilerlemeye başladım.
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

-Bugün-

           Boş bulduğu bir yere oturdu. Buradan ona rahat rahat bakamıyordum. O çocuk muydu? Ya değilse? Ama o kadar benzeyemez ki bence kesin o ? Ya değilse. Lanet olsun bakalım adı ne?

"Kendini tanıtır mısın?"dedi biricik öğretmenimiz. Aferin kız. Tam aklıma soruyu sordun.

"Ben Barış Duman.Buraya Özel Çağlayan Lisesinden geliyorum." Barış mı? Evet evet evet o! Buldum seni ! Soyadı neydi? Duman! Selin Duman! Kızım saçmalama bir sakin ol. Çocuğun soyadını alıcan sanki.

"Peki neden buraya geldin?" Sanane ya ? Sanane yani?

"Babamın işi yüzünden buraya taşınmak zorunda kaldık hocam. Aslında yine Bursa'daydık ama buraya baya uzaktı oturduğumuz yer."dedi ve unuttu.

"Peki Barışcığım. Hoşgeldin okulumuza. Zaten arkadaşların sana yardımcı olur."dedi. Ben yardımcı olurum. Ben ben! Son bir kez bakayım o mu? Bakmasam mı ? Bakayım? Yana doğru kafamı çevirmemle göz göze gelmemiz bir olmuştu. Yakalandığım için yüzüm cayır cayır yanıyordu. Tenefüste Toprak yanıma geldi.

"Ooo!Selin Hanım neler oluyor acaba gizli gizli bakmalar falan?"dedi.

"Ne? Kim ? Niye?"

"Oo bunun kafa çoktan uçmuş."dedi Can.

"Ya uçmadı kafam felan ne diyorsunuz ya söz öyle?"

"Ya kızım anlamıyoruz sanma derste çocuğu gözlerine bitirdin yani. Bir de bakmamaya çalışmalar felan." dedi Toprak.