REZİL OLDUM!

50. Bölüm -Final 1

"Hayatım o andan sonra hiç eskisi gibi olmadı." dedim ve gözümden bir damla yaş süzüldü. Karşımda oturan terapistim bana endişeli gözlerle bakıyordu.

"Merak etmeyin iyiyim." dedim onun endişeli yüzüne baktım. Uzun boylu sarı  saçlı bir adamdı. Yapılı ve yakışıklıydı. Bana yıllardır çok destek olmuştu ama ona ilk defa hikayemi anlatıyordum. Gözlüğünü düzeltti. "Ben yıllardır bu acıyla yaşıyorum alıştım merak etmeyin." dedim. "O gün son kez Serkan'a sarıldım, onu son kez öptüm." Yanda duran suyumdan bir yudum aldım. "Bu olayı hiç atlatamadım. Üzerinden beş yıl geçti ama hiç eskisi gibi olamadım. Her zaman bir şey eksikti. Her zaman aklımda o vardı. Hiçbir zaman başkasını sevemedim. Kendimi asla o zamanki kadar mutlu hissedemedim." dedim. "İşte benim hayat hikayem bu kadar. Sonrasında bi süre daha sınava hazırlandım, bir üniversite kazandım ama kafayı yediğim için akıl hastanesine yattım şuan da üniversiteyi bitirmek üzereyim. Bir sürü gereksiz detay anlayacağınız." dedim.

"Çok özel olmazsa bir soru sorabilir miyim?" dedi sevgili psikoloğum. Kafamı evet anlamında salladım. "Size bunu yapan kişi kimmiş öğrenebildiniz mi?"

"En acısı da bu." dedim iç çekerek. "Barışmış. Yapacağını düşünmediğim halde yapmış. O cezasını aldı ama beni sonsuza kadar büyük bir suçluluk duygusuyla bıraktı."

"Neyden suçluluk duyuyorsunuz ki?"

"Onu Serkan'ın hayatına ben soktum. Benim yüzümden oldu her şey. Onun hayatında olmasaydım hala yaşıyor olacaktı." dedim. Tekrar ağlamaya başlamıştım. "İnsanların anlamadığı bir şey var ben deli değilim. Akıl hastanesine deli olduğum için yatmadım. İyi hissetmiyordum ve iki kere intihara kalkıştım. Sevdiğim kişi benim yüzümden öldü ve bunu aşamıyorum! Tek düşünebildiğim olmasaydım herkesin hayatının daha iyi olacağı. Çevremdeki herkesi hayal kırıklığına uğratıyorum."dedim ve hıçkırıklara boğuldum.
"Her mezarına gittiğimde kendimi suçlu hissediyorum. Ben hayatında olduğum için öldü."

"Sakin olun Selin Hanım. Sizin bir suçunuz yok böyle olacağını bilemezdi-" sözünü kestim.

" Nefesinizi boşa harcamayın. Diyeceğiniz hiçbir şey beni ikna edemez. Sanırım bugünkü seansımız bitti." dedim duvardaki saati göstererek. Saat dörde geliyordu. "İyi günler." dedim ve çantamı alıp odadan çıktım. Eski konuları açmak canımı acıtmıştı. Kendimi o günkü gibi hissetmiştim. Serkan'ı çok özlemiştim. Benim yüzümden öldüğünü düşündükçe ölmek istiyordum. Ama Serkan dayanmamı isterdi. Mezarlığa gitmeye karar verdim. Çiçekçiden aldığım bir demetle yola çıktım. Her adımda kalbim daha hızlı atıyordu. Mezarının başına geldiğimde uzun zamandır ağlamadığım kadar çok ağladım.

"Özür dilerim Serkan. Her şey için özür dilerim sevgilim. Böyle olmasını istemedim. Sana zarar gelmesini istemedim. Biliyor musun seni çok özledim. Sana dokunmayı, seni öpmeyi her şeyi çok özledim. Bana çok kızacaksın biliyorum ama iki kere intihar etmeyi denedim. Ama başaramadım. Onu bile başaramayan bir insanım ben. Sen gideli bugün tam beş yıl oldu. Biliyor musun uzun zaman sonra hikayemizi ilk defa birine anlattım. Psikoloğa gidiyorum artık. Ona anlattım ilk defa. Kızlar çok konusunu açmıyor ama çok üzülüyorlar benim için biliyorum. Toprak geçenlerde nişanlandı. Ama Can ile ayrıldılar. Yeni sevgilisi çok iyi çok yakışıyorlar. Can ile hala görüşüyoruz ama arkadaşız hepimiz. Azra ve Yağmur da üniversitelerinden birileriyle sevgililer. Aslı'yla Emir hala sevgili yakında onlar da evlenecek. Cansu ve Batu da ayrılalı çok oldu. Aslında çoğu ayrıldı ama hala hepimiz görüşüyoruz ve arkadaşız. Ben senden sonra kimseyi sevemedim. Ve sanırım ölene dek de böyle olacak sevgilim. Şimdi gitmem lazım. Hava kararmak üzere. Seni seviyorum." dedim. Kalktım ve evime yürümeye başladım.
********************
2 yıl sonra

"Geldik." dedi bana bakarak Buğra.

"Uzun zaman olmuştu." dedim gülümseyerek. Uzun zamandır Serkan'ın mezarına gelmemiştim. "Gelicek misin?" dedim.

"Yok sen git hayatım bekliyorum." dedi ve elimi tutup bana gülümsedi. Arabadan indim ve Serkan'ın mezarına ilerlemeye başladım.

"Selam sevgilim." dedim ve yutkundum. "Uzun zaman olmuştu gelmeyeli. Özür dilerim seni ihmal ettim."dedim. Elimdeki çiçeği mezarının üstüne bıraktım. "Biliyor musun sanırım ben tekrardan aşık oldum. Birini sevmeye başladım. Seni biliyor. Bana o kadar destek oldu ki bu süreçte. Hani geçen geldiğimde demiştim ya psikoloğa gidiyorum diye o işte. Buğra adı. Aslında biraz suçluluk duyuyorum. Başkasını sevmiycem demiştim. Ama biliyorum sen de böyle olmasını isterdin. Benim mutluluğumu isterdin biliyorum. Kalbim hala sana ait. Sanırım sonsuza kadar da öyle olacak. O da bunu biliyor ama beni böyle kabulleniyor. Beni bu halimle seviyor." duraksadım. "Sanırım yakında evleniyorum. Annemler uzun zaman sonra ilk defa benim için mutlu sanırım. Annen ve babanla da hala görüşüyorum. Senden sonra hepimiz çok dağıldık." ağladığımı fark ettim ve telefonumdan saate baktım. Yaklaşık bir saattir burdaydım. "Benim gitmem lazım. Görüşürüz sevgilim." dedim ve kalktım. Arabaya bindiğimde hafiflemiş hissediyordum.

"İyi misin ?" diye sordu Buğra.

"Hiç olmadığım kadar." dedim ve gülümsedim.

Selam bebiklerimmm💖 8. Sınıfta başladığım ve çok büyük heveslerle yazdığım hikayenin sonuna geldik. Şuan o kadar duygusalım ki neredeyse 4 yıldır bunu yazıyorum. Çoğu zaman engeller çıktı karşıma, hevesim kırıldı ama sonunda finali yazabildim. Bunca zaman sizi beklettiğini için özür diler ve hepinizi yanağınızdan öperim😘 Bana destek olduğunuz için gerçekten çok teşekkür ederim iyi ki vardınız iyi ki varsınız❤️❤️❤️