AVJİN

22.Bölüm

AVJİN KİTABI TAMAMLANMIŞTIR, kitabın yan karakterlerini kaleme aldığım HEZAL YAYIMDA!
Profilimden ulaşabilirsiniz !

Herkese merhabaa :) Finalleri atlattığıma göre inşallah bol bölüm atmayı planlıyorum sizlerden de güzel dönüşler alabilirsek neden olmasın :)

Bu aradaaa mutlu olur musunuz bilmem ama Hezal ve Mizgin'in kitabını yazacağım inşallah ilk bölümü ara tatilde yayımlayacağım ancak şimdiden söyleyeyim Avjin'i bitirmeden sık bölümler atamam ve Hezal ve Mizgin eğlenceli bir çift olacak,öyle planlıyorum yani olaylı,aksiyonu gerilimi acısı bol bir bölüm beklemeyin efendim :) Bu yüzden kapak tasarlayabilen biri varsa bana ulaşın lütfen :)

Bölüm Şarkısı : Sezen Aksu-Geri Dön

Keyifli Okumalar....

----

İnsan yaşamı boyunca her zaman nedenci olmuştur.Bir şeylerin nedenini hep merak eder,öğrenmek için fırsat kollar da kollar.Sanar ki;nedenini öğrense o şey hiç başına gelmemiş olacak,sanki yaşanmışlıklardan silinecek.

Ancak an gelir de hiç beklemediği bir anda öğrendiği bu çok merak edilen neden,sanıldığı kadar rahatlatmaz insanı.Çünkü beklediği kadar da beklemiyordur aslında.Hatta yeri gelir keşke öğrenmeseydim,der.

Avjin'in yaşadığı şu dakikalar tam da bu kelimelerin ruhla bütünleşmesiydi.

Herkes gibi o da en sevdiğine,babasına,ölmeyi yakıştıramayan bir çocukken babasının ölümüne vesile olan insanlara içinde beslediği nefretle büyümüştü,yıllarca.
Amed efsanesiydi;Polatlı'ların büyük oğlunun kurşunuyla Birtan'ların ağasının can vermesi.O da hep bildiği kadarının daha fazlasını istemişti.

Babası neden öldürülmüştü?

Belki de en çok da bu yüzden dokunmuştu ona bu evlilik.Bu topraklarda kendi rızalarıyla evlenen yok denecek kadar az insan varken o da bir gün bu kadere mahkum olacağına kendisini hazırlıyordu.Ancak babasının katiliyle aynı çatıda,onun kanından bir insanın nikahı altında yaşayacak olması bu evliliğe daha çok karşı çıkmasına sebep olmuştu.

Ne olursa olsun önüne geçemediği bu töreler sonucunda o aileye gelin gitsede öğrendiği edep gereği hiçbir zaman içinde biriktirdiklerini onlara kusmamak için azmetmişti.Bir gün bile ağzını açmamıştı Serhad Ağa'ya.Bir gün bile kocasının eceliyle ölmesiyle ailesini sorumlu tutan Berze Hanım'a babasının ölümünün hesabını sormamıştı.

Ama Berdan...Yaşadıkları gece Avjin'in vicdanını öyle sızlatıyordu ki pişmanlık değildi hissettiği ancak içinde bir yerlerde bu yaptığıyla babasını üzdüğünü düşünen küçük bir kız çocuğu vardı.Bu yüzdendi Berdan'a iki gündür babasının ölümünü hatırlatmasının sebebi.

Birnevi günah çıkartıyordu...

Ancak şimdi beklemediği bir itirafla karşıkarşıyaydı.Cevabını almayı düşünmediği bir soru sormuştu ancak karşısındaki adam cevaptan daha büyük bir şey vermişti ona.Kaskatı kesilen bedeni miydi hissettiği duyguların karmaşıklığı mıydı ayrımını yapamıyordu.Ya da bomboş olan gözleri miydi,zihni miydi?

Oysa hiç ihtimal vermezdi bir saniye bile düşünmemenin mümkün olduğunu.Gerekli ya da gereksiz mutlaka bir şey düşünmez miydi insan?Düşünmüyordu Avjin şuan zihni koskoca bir boşluktan ibaretti.

Babanı biz öldürmedik!

-'Kim?'

Aslında daha başka şeyleri bir anda söyleyip içinde tutmaktan kurtulmak istiyordu ancak konuşmaya takati yoktu ki.Herşey bu hale bir anda nasıl gelmişti?Gecenin bir vakti bu adamın kapısına kadar gelmesinin şaşkınlığını yaşarken aniden gelen bu itirafın sarsıcı şaşkınlığına nasıl geçmişti?