AVJİN

29.Bölüm

AVJİN KİTABI TAMAMLANMIŞTIR, kitabın yan karakterlerini kaleme aldığım HEZAL YAYIMDA!
Profilimden ulaşabilirsiniz !

Herkese merhaba ..

Yeni bölüm getirdim sizlere fakat son bölüme gelen oy ve yorum sayısının azlığı biraz moralimi bozmadı desem yalan olur,düşüncelerinizi bilemezsem kurgumu iyileştiremem.

Bu yüzden bekliyorum bol bol yorumlarınızı :  )

Bu arada 100 K olduk herkese teşekkürler!

Bölüm Şarkısı : Deniz Tekin - Sezenler Olmuş

Keyifli Okumalar...

--

İnsanı üzen hep bilinmezliktir.Attıkları adımın,yarının onlara ne getireceğini bilemeden yaşamak hem korkutur hem de üzer.Fakat öyle de bir şey vardır ki onu bilmelerine rağmen korkarlar.

Ölüm...

İnsan doğar,büyür ve ölür.Ve herkes de bunu bilir ancak gel gör ki bunun gerçekliğini bilmek herkesi üzer.Ölüm sonrasında olacaklar mıdır onları böyle üzen yoksa ardında bırakacakları mı işte bunu bilmez bir de buna üzülürler.

Ölümünden sonra üzülecekler var bir de...

Hep düşünür dururdu Avjin,belli bir zaman öncesine kadar canlı kanlı duran,nefes alan birisinin bir zaman sonra soğuk bir odanın içinde üstünde bembeyaz bir örtüyle hareketsiz durmasındaki hikmeti.Kafa yorup da anlayamadığı tek şeydi belki de.

Nasıl ki fasulye büyüklüğünde bir canlı karnında aylar süren gelişimini tamamladıktan sonra geliyorsa dünyaya ve bunun adı mucize oluyorsa aslında ölüm de mucizenin ta kendisiydi.Tek farkı biri umutla dolduruyordu yürekleri diğeri ise tüm umutları söndürüyordu.

Bir gün önce sabah bir insana verilebilecek en güzel haberi verdiğinde gözlerinin içine bakıyordu kocasının,o günün öğleni  gideceğim derken bir nefes uzağındaydı kocası,ve akşam olduğunda gelen o değil onun acı haberi olmuştu.

Ve şimdi kulağına dolan dualar kocası için okunuyor,ağıtlar ise onun için yakılıyordu.

Bu kısa zaman diliminde olanları düşündükçe aklını kaçıracağını hissediyordu,tüm bu olanlar inanılacak gibi değildi.Oturduğu yerden,gözünü bir kere dahi kırpmadan kapıya bakıyordu.Sağduyusu Berdan'ın yaşadığını söylerken kalbi bas bas bağırıyordu onu tam olarak kazanamadan büsbütün kaybetmiş olabileceğini.

Cesedi teşhis etmek için götürüldükleri yerde yüreği ağzında atarken vakur duruşunu korurken nasıl da zorlanmıştı,o odanın soğukluğunu taşıyordu hala üzerinde.Bedeni ısınmıştı da yüreğindeki soğukluk geçecek gibi değildi.

**

Bembeyaz duvarları olan odadan içeri girdiğinde yüzüne vuran soğuk hava mı sersemletmişti onu yoksa biraz sonra görmekten deli gibi korktuğu görüntüye yaklaşmak mı bilmiyordu.

Tek bildiği buna asla hazır olmadığıydı.

Gri metal genişçe bir masanın üzerinde yatan henüz kim olduğunu bilmediği cansız bedende takılı kaldı gözleri.Üzerindeki beyaz örtüye rağmen avazı çıktığı kadar bağırmak istiyordu.

Burada yatan Berdan değil,diye.

Masaya yaklaştıkça içi daha da soğuyor gibi hissediyordu fakat yine de hiç hazır olmasada görevlinin ruhsuzca sorduğu hazır mısınız sorusuna başını sallamıştı.

Görevli adam örtüyü yavaş yavaş kaldıracakken ani bir el hareketiyle durdurdu onu.Masadan aşağı sarkan hareketsiz eli ellerinin arasına aldı.