Diabolic Academy {Watty's 2018}

Chapter 46 {Unexpected Guests}

Chapter 46: Unexpected Guests

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

-EMA'S POV-

"Anong ibig mong sabihin?"- kunot noong tanong ko sa kanya. He sighed and start explaining his self.

"I really tried hard to convince grandpa and mom, and also your dad about our arrange marriage in the past three years. But.. they don't wanna listen to me. Believe me, Ema."- aniya na nagsusumamo.

"And then? Did you really try hard huh?"- sarkastiko ko sa kanya.

"Yes I tried, Ema. Pero dahil wala pa akong lakas para kalabanin sila I leaved the house. I'm sorry. I'm really, really sorry kung iniwan kita at hindi na ako nagparamdam sa'yo simula nong tumakas ako."

"At bakit ka nga naglayas? Alam mo ba? Hirap akong mag-isa na ipagtanggol ang sarili ko mula sa sarili ko lang pamilya! Your my older brother! You should be the one who will always there to protect me!"- unti-unti na akong nasasaktan. Unti-unti na kasing bumabalik yong mga malulungkot na ala-alang nakaraan ko.

"I told you. I did that for you!"- lumapit siya sakin at agad hinawakan ang magkabilang balikat ko.

"Umalis ako dahil yon lang ang tanging paraan para hindi tayo ikasal. Yon lang, Ema. Yon lang ang tanging paraan."- pagdidiin niya. "Alam mong mahal kita bilang kapatid at ganon ka rin sakin. Gustong-gusto kitang protektahan kaya ko yon nagawa. Alam kong magagalit ka sakin dahil sa pagtakas ko ng hindi man lang nagpapaalam sa'yo."- I saw his tears that's starting to fall.

"That time when I was walking near in the study room. I heard grandpa saying na ikakasal tayo when you got 16 kaya hanggat hindi ka pa tumuntong sa ganong edad ay nagdesisyon akong umalis. Hirap ang loob kong umalis ng mga panahon na yon, Ema dahil alam kong malulungkot ka. Pero naisip kong para naman yon sa'yo at sa ikabubuti nating dalawa. Ikaw lang talaga ang iniisip ko that time."-nanatili lang akong tahimik.

"Nagtago ako hanggat kaya ko pero nahanap nila ako at pinag-aral sa Diabolic Academy. Sinabi ni grandpa sakin na siya ang may-ari ng school na 'yon at pinagsabihin rin nila ako na ilihim ko raw muna sayo na nandoon ako. Hindi ko nga inakala na ipapasok ka rin pala ni lolo ron. Trust me, Ema. Hindi ko talaga intensyon na lokohin ka at pabayaan."- patuloy niya.

"But how about now? You change your f*cking mind, 'di ba kuya?"-matalim ko siyang tinitigan at bahagya pa siyang napaatras. Bakas sa pagmumukha niya ang pagkagulat dahil alam niya na nasapol ko siya.

"O hindi pala isipan mo ang nagbago kundi yang lintik mong puso!"- singhal ko na mas ikinagulat niya. Nagkipagtitigan talaga ako sa kanya.

Urgh!! I hate this! I felt guilt, mad, and loneliness inside my heart! Sh*t!

"Ema.."-he stuttered.

"You love me, right? Minahal mo na ako hindi bilang kapatid kundi isang babaeng nanaisin mo ng maging asawa!"- natigilan siya at hindi makapagsalita. Mapait ko na lang tinatawanan ang kahibangang ito.

"Em--"

"Nakakadiri ka! Kayong lahat! Iwan mo na ako kung ayaw mong hindi ako sisipot sa kasal na gusto mo! Alis!"- tinutulak ko siya ng marahas hanggang sa tuluyan na siyang nakalabas.

"F*cked you, Ram."- I bite my lower lip and I started crying.

Kung hindi lang sana para sa kapakanan ni mom ang iniisip ko. Hindi talaga ako papayag sa kasalang ito.

----

The WEDDING CEREMONIAL Begins.

Lutang na lutang ako simula pa noong inayusan nila ako sa silid ko. Even when I'm here in the sacred temple kung saan gaganapin ang aming kasal ay lutang pa rin talaga ang isip ko.