Chapter 7: Dinner

42.1K 616 54
                                    

"Matagal na kaming wala ni Jed at matagal ko na rin siyang kinalimutan. Hindi ko na siya mahal. Si Uno na ang mahal ko. Nong una, inalagaan ko lang si Uno dahil naaawa ako sa kanya at may pinagsamahan rin naman kami. Pero di nagtagal, nahulog muli ang puso ko sa kanya. Maybe, kami talaga ang para sa isa't-isa."

Nasaktan ako sa sinagot ni Queeny. Sana hindi ko na lang tinanong.

"Ikaw ba Shane? Mahal mo pa si Uno?" She asked me with her mose serious expression on her face.

"Hindi na.." I answered.

Maybe I was honest with my answer. Maybe I was lying. I am not sure. Only the heavens know kung anong tunay na nararamdaman ko kay Uno.

-HGHM-

Ilang araw na rin ang lumipas simula nong huling nagkita kami ni Queeny. Palagi niya akong tinitext pagkatapos nong pagkikita namin dahil gusto sana niyang masundan pa iyon pero hindi na ako pumayag. Mas gusto kong umiwas na lang para iligtas ang sarili ko mula sa sakit na nararamdaman at mararamdaman ko.

Bahay at opisina lang ang pinupuntahan ko sa buong linggo. I kept myself busy pero still I was bored. Gumigising ako ng 8 am para maghanda, papasok ng office by 9 am at uuwi ng 7 pm ng mag-isa. Kakain ng dinner pagdating sa bahay, manonood saglit ng TV at matutulog. Gigising naman ng 8 am kinabukasan and the cycle goes on. Busy yet boring.

*tok* *tok*

"Pasok." Sagot ko habanag nakatingin pa rin ako sa laptop ko para sa sales report.

"Still busy?" Tanong ni Jed sa'kin.

"Yeah. A bit. Is it something important?" I asked him.

"A bit? But you don't even have time to look at me while you were asking. Can we have dinner after work?" 

Lumapit si Jed sa'kin at tinabig ang laptop ko kaya wala na akong nagawa kundi ang tignan siya. 

"Bakit parang iniiwasan mo ako? May problema ba tayo?" Tanong niya sa'kin.

"Syempre.. wala!" I exclaimed while trying to give him my poker face.

"Syempre.. Nagsisinungaling ka. We've been together for four years Shane." Inilapit ni Jed ang mukha niya sa mukha ko and asked me. "Was this all about me chasing you at the coffee shop without your permission last week? or... your ex-boyfriend that you unexpectedly saw that turned out to have lost his memories of you?" 

Again, I was caught off guard. Agad akong tumayo at lumayo kay Jed. Tumalikod ako sa kanya saka ako nagsalita.

"This is not about him Jed. Marami lang akong iniisip. And about your question earlier, yes. We can have dinner after work. Now, please. If you may.."

"I'll just see you later." He said.

I heard his footsteps palabas ng office ko pero nakatayo pa rin ako at nag-iisip. Ilang araw ko ng iniiwasan si Jed dahil nagui-guilty ako sa tuwing nakikita ko siya. Pakiramdam ko, wala na akong mukhang maihaharap sa kanya.

Pinagpatuloy ko ang trabaho ko at hindi napansin ang oras. Muling kumatok si Jed sa opisina ko. Ayoko pa sanang umalis pero kailangan na. Ipagpabukas ko nalang ang pagtapos sa trabaho ko.

"Let's go? My treat." Sabi niya.

"My treat." Sabi ko naman. "Pambawi ko sa pagiging busy these past days. I think na set aside kita kaya ililibre na lang kita para makabawi ako."

"I won't turn that down." He answered with high spirits.

Kinuha ko ang bag ko at humawak sa braso ni Jed. I realized, it's perfectly okay to be lonely and sad sometimes. Pero hindi ka dapat mag dwell sa lungkot mo dahil masama na iyon para sa sarili mo. Feel the pain until it hurts no more. Ilang araw ko nang niraramdam ang sakit na naramdaman ko. Simula sa pagkawala ni Tita Anji, sa lungkot na naramdaman ko kay baby Chan at kay Uno. Tama na iyon. Gusto ko nang mag move on. I should start appreciating things and people that I currently have at isa na doon si Jed. I do not want to lose him too.

Nag dinner kami ni Jed and talk a lot. Kahit saan na napadpad ang usapan namin, but still I am happy dahil unti-unti ko nang nakakalimutan ang sakit na nararamdaman ko.

"I'm happy Shane. Ngumingiti ka na ngayon. I was worried about you the whole week." Sambit niya.

"I'm sorry for making you worried Jed. I promise. Hindi na mauulit iyon. Pero may gusto lang sana akong itanong?" I paused for a while para hintayin ang sagot niya. Tumango siya kaya I went on with my question. "Ano iyong naramdaman mo nong nakita mo si Queeny?" 

"Should I answer that? Baka babalik ka na naman sa pagiging passive mo after you hear my answer. Iniiwasan ko nga kanina na mapadpad tayo sa topic na iyan." He jokingly answered.

"Nag proimse na ako na hindi na ako babalik sa pagiging gloomy at passive. Isa pa, as long as I have you lagi akong babalik sa pagiging masayin. You are my remedy Jed." 

A smile drew from his lips after hearing those words. 

"Wala akong naramdaman nong nakita ko siya. She's part of my past at binaon ko na iyon sa lupa matagal na. Ilang beses ko nang sinabi iyan pero paulit-ulit mo parin akong tinatanong." Sabi niya.

I giggled a little.

"Pero bakit hindi ka pa nag po-proposed?" I asked him with all my courage. Inakala kong magugulat si Jed. I thought I would caught him off guard pero hindi pala.

"Ilang beses na akong nagtangka Shane nong nasa New York pa lang tayo. Pero inisip kita. I know you are not ready yet. But I will wait for you. Hanggang sa maging handa ka na."

Natahimik ako pagkatapos sabihin ni Jed iyon. He's right. Ilang buwan na rin akong naghintay sa proposal niya pero pagkatapos kong makita si Uno, I realized na mas tamang hindi pa nag propose si Jed. 

"Anong naramdaman mo pagkatapos mong makita si Uno? Lalo na nong nalaman mong nag ka amnesia pa la siya?"

Natahimik ulit ako. Iniisip ang isasagot ko kay Jed. Ano bang naramdaman ko non?

"Naguluhan." I honestly answered. "Pero hindi na mahalaga iyon."

"Gusto mo bang mag bakasyon muna?" Tanong niya ulit.

"I want to pero I can't. Maraming trabaho sa office. Ayokong ipasa sa'yo ang lahat." Sagot ko.

"I know you would tell me that. Hindi naman bakasyon na bakasyon ang tinutukoy ko. It is still work pero hindi sa office. Somewhere malayo sa city. One week lang naman. May bagong client kasi tayo na gustong maghanap ng magandang site for a resort. Ikaw nalang kaya ipadala ko para makalanghap ka rin ng sariwang hangin?" He said.

"Hmm.. You know me too well." I said and smiled. "I won't turn that down."

------------------

AN: Papalitan ko na iyong cast ha? Hindi na kathniel hindi na bagay sa kanila iyong characters. haha. refer sa right side para sa pictures ng mga cast na napili ko. Comment,vote and add me on facebook https://www.facebook.com/loveorhatethisgurl.wp

Iyong cover sa hghm book 1 gagawin ko pa. for the mean iyong kathniel na muna. hahahahahaha. any suggestions sa mga cast na napili ko comment below :D Iyong picture pala ni baby Chan bukas ko nalang ipopost. maghahanap muna ako. for dedications comment also below

HGHM2: Memories of LoveTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon