Don't Forget Me h.s.

3.

Το αυτοκίνητο του είναι ένα ασημένιο ματ κάμπριο. Ο Louis πάει να μου ανοίξει την πόρτα αλλά τον προειδοποιώ με το βλέμμα μου και απομακρύνεται. Βολεύομαι και βάζω τη ζώνη μου, το ίδιο και ο Louis.

Τα μαλλιά μου πάνε πίσω από τον φθινοπωρινό αέρα και κλείνω τα μάτια μου απολαμβάνοντας αυτή την αίσθηση.
"Το διασκεδάζεις ήδη βλέπω." λέει ο Louis χωρίς να πάρει τα μάτια του απ το δρόμο.
Τον αγνοώ ακουμπώντας τον αγκώνα μου πάνω στην πόρτα για να στηρίξω το κεφάλι μου.

Όταν σβήνει η μηχανή, κοιτάζω τον χωρο γύρω μου. Ένα μεγάλο σπίτι με πισίνα και εφήβους με ορμόνες που χορεύουν. Είναι 11:30 και είδη το γρασίδι έχει γεμίσει με χρισημοποιημενα κόκκινα ποτήρια και γόπες από τσιγάρα.
Όσο πλησιάζουμε στο σπίτι η μουσική γίνεται όλο και πιο δυνατή κάνοντας με να πάω πιο κοντά στο Louis. "Πάμε να βρούμε τα παιδιά" λέει δίπλα στο αυτί μου και γνέφω καταφατικά.

Όταν μπαίνουμε στο σπίτι η μυρωδιά του αλκοόλ και του τσιγάρου γεμίζει τη μύτη μου. Ένα μεθυσμένο αγόρι με πλησιάζει "Που πας απροστάτευτη κούκλα;" τα μάτια του είναι κόκκινα και η ανάσα του μυρίζει βότκα. Τον αγνοώ και ο Louis με κοιτάει, όμως ο τύπος μας ακολουθεί.Ο ψυχάκιας σφίγγει τον καρπό μου και με τραβάει κοντά του.

"Έλα τώρα κούκλα, πάρε ένα ποτό και πάμε σε ένα δωμάτιο." ο Louis πάει να επέμβει όμως τον διακόπτω.
Σφίγγω το σαγόνι μου "Πάρε το κουλό σου μη σου το κόψω" λέω με απειλητικό τόνο και με μια κίνηση έχω βγάλει το χέρι μου απ την λαβή του και τον σπρώχνω.

Ο Louis γελάει όταν τον βλέπει να παραπατάει πέφτοντας στο έδαφος κι εγώ τον κοιτάω ξεκινώντας να κάνω το ίδιο.
Βλέπω την Taylor με την Kendall και πλησιάζουμε προς το μέρος τους.
Το αγόρι με τα κάστανα μαλλιά  βρίσκεται δίπλα στην Taylor και η Kendall κάθετε στα πόδια του Niall.

"Bella!" φωνάζει χαρούμενα η Taylor κρατώντας μια κόκκινη κούπα. "Από εδώ ο Liam. Liam η Bella." μας συστήνει η Taylor και του χαμογελάω όταν μου δίνει το χέρι του για χειραψία. Μάλλον θα νομίζει ότι είμαι καμία σκύλα, αλλά αυτό δεν είναι κακό.

Στριφογυριζω τα μάτια μου στην εικόνα της Kendall και του Nial αλλά παραμένω σιωπηλή.
"Έλα να χορέψουμε!" σηκώνεται η Taylor παραπατώντας και πέφτοντας πάνω μου.

"Ο λυπάμαι πολύ" με κοιτάει και βλέπω ένα λεκέ από βότκα πάνω στο μαύρο μου φόρεμα. Αναστενάζω στην εικόνα και γυρνάω στον Louis. "Ελπίζω η προσφορά σου για πίτσα να ισχύει ακόμα." Λέω στον Louis και αυτός γνέφει.

"Το μπάνιο είναι πάνω δεξιά στο βάθος" δείχνει με το δάχτυλο του κι εγώ κατευθύνομαι προς τα εκεί. Σπρώχνω κάποιους για να περάσω και φτάνω στην πόρτα του μπάνιου. Όταν την ανοίγω βλέπω ένα ζευγάρι να φασώνεταιαι με μανία και την κλείνω ξανά.

Επιστρέφω πίσω στην <<παρέα>> μας και λέω στον Louis ότι προτιμώ να φάμε την πιτσα στο σπίτι.

Όσο οδηγάει εγώ παραγγέλνω μια special χωρίς πιπεριές και προσπαθώ να εξηγήσω στον άνθρωπο στο τηλέφωνο ότι δεν θέλουμε αναψυκτικό μαζί με την πίτσα μας. Ανοίγω το ραδιόφωνο και βάζω ένα τυχαίο σταθμό. Ξερω ότι δεν είμαι και ο πιο κοινωνικός άνθρωπος αλλά προτιμώ να ακούω τραγούδια του 80 από το να ανοίξω συζήτηση με κάποιον.

Μια ώρα αργότερα έχουμε φάει και βλέπουμε μια ταινία στο Netflix με μια ψυχοπαθή που προσπαθεί να ρίξει ένα αγόρι αλλά αυτός την σκοτώνει γιατί αποφασίσει ότι θέλει να είναι με άλλη.(You get me). Κατά τη διάρκεια της ταινίας με παίρνει ο ύπνος και ο Louis με σκεπάζει. Αργότερα ακούω την πόρτα να κλείνει.

Το επόμενο πρωί χτυπάει το ξυπνητήρι μου στις 7:30 και πατάω συνεχώς αναβολή μέχρι τις 8:10. Όταν ανοίγω τα μάτια μου βλέπω την Taylor και την Kendall ξαπλωμένες και ξεσκέπαστες πάνω στα κρεβάτια τους. Τις σκεπάζω και παίρνω μια πετσέτα απο την ντουλάπα για να κάνω ένα μπάνιο. Έχω ξυπνήσει πρώτη απ όλους, γι αυτό και τα μπάνια είναι άδεια. Όταν τελειώνω με το μπάνιο μου κατευθύνομαι πίσω στο δωμάτιο και αντιλαμβάνομαι ότι ξέχασα να πάρω κλειδιά. Σκατά. Το σώμα μου ανατριχιάζει και νιώθω πως χάνω τη γη κάτω απ τα πόδια μου όταν χτυπάω μανιωδώς την πόρτα με την ελπίδα ότι θα μου ανοίξουν.

Όταν ανοίγει η πόρτα αντικρίσω ημίγυμνο σώμα με τατουάζ. Τα μάτια μου μεταφέρονται απ τα πόδια του στο μποξερακι του , στο μυώδες κορμό του και μετά στα πράσινα νυσταγμένα μάτια που με κοιτάνε παράξενα. Σαστίζω και ανοίγω τα μάτια μου όταν λέω "Συγγνώμη εγώ... έψαχνα το δωμάτιο μου και...έχω ξεχάσει τα κλειδιά μου..." κάνω μεταβολή ντροπιασμένη με τα μάγουλα μου κατακόκκινα από ντροπή.

"Μπορώ να βοηθήσω σε κάτι;" ακούω μια βαριά φωνή στα αυτιά μου και ακινητοποιούμαι. Τι μου συμβαίνει;

"Ψάχνω το 758" τραυλίζω και αυτός δείχνει βαριεστημένα με το δάχτυλο του την αριστερή πόρτα.

"Ευχαριστώ" λέω και αρχίζω να χτυπάω ρυθμικά την πόρτα. Έχει ακόμα ανοιχτή την πόρτα του και νιώθω τα μάτια του πάνω μου. Τον κοιτάω με ένα άβολο χαμόγελο για να τον ευχαριστήσω που βρήκε την πόρτα μου.

Όταν η πόρτα ανοίγει σπρώχνω την Kendall μπαίνοντας μεσα και όσο πιο γρήγορα μπορώ κλείνω την πόρτα πίσω μου.