Don't Forget Me h.s.

39.

"Bella γιατί φωνάζεις πρωί πρωί;" Λέει με βραχνή φωνή σαν να μην έχει συμβεί τίποτα.

"Κοίτα κάτω από το σεντόνι σου" καλύπτω το πρόσωπο μου με το χέρι μου απ' την ντροπή.

"Συμβαίνουν αυτά" λέει και ξανά πέφτει για ύπνο.

"Συμβαίνουν αυτά; Τουλάχιστον όχι σε εμένα. Αν έχεις μάθει να κοιμάσαι κάθε βράδυ με διαφορετικό τσουλάκι λυπάμαι αλλά δεν θέλω να είμαι στη λίστα." Παίρνω τη βαλίτσα μου και ανοίγω την πόρτα βγάζοντας καπνούς απ' τη μύτη και τα αυτιά μου.

"Bella! Γαμώτο δεν το εννοούσα έτσι!" Φωνάζει από πίσω μου καθώς κατεβαίνω τις σκάλες με το σεντόνι γύρω μου.

"Δεν με νοιάζει τι εννοούσες."γυρίζω να τον κοιτάξω όταν φτάνω στην πόρτα.

"Άσε με να σου εξηγήσω" με κοιτάζει σαν κουτάβι και στριφογυρίζω τα μάτια μου.

Σταυρώνω τα χέρια μου μπροστά στο στήθος μου περιμένοντας να μιλήσει.

"Εχθές ήταν το καλύτερο βράδυ που έχω ζήσει ποτέ. Δεν περίμενα ποτέ να πω κάτι τέτοιο αλλά... Είσαι διαφορετική απ' όλες τις άλλες. Όταν μου ρίχτηκες εχθές το βράδυ λύγισα. Προσπάθησα να σε βάλω για ύπνο-"

"Σου ρίχτηκα;" Ρωτάω αμφισβητώντας τα λόγια του αν και αυτό είναι πολύ πιθανό αφού το αίμα μου είχε αντικατασταθεί από αλκοόλ.

"Δεν σε κατηγορώ." Λέει καθώς κάνω ένα βήμα πιο κοντά στην πόρτα, όταν πιάνει το μπράτσο μου και πιέζει τα χείλη του στα δικά μου.

Δύο εβδομάδες αργότερα

Ο γνωστός του Christian δεν έχει επικοινωνήσει μαζί μας για να μας πει νέα για την κατοικία της μητέρας μου, αλλά δεν γκρινιάζω για αυτό. Αντιθέτως είμαι ευγνώμων που με φιλοξενεί στο σπίτι του και σέβεται τις επιθυμίες μου. Δύο εβδομάδες τώρα, οι εφημερίδες και τα περιοδικά του Texas μιλάνε συνεχώς για εμάς.

Ο Christian πετάει μπροστά μου μια εφημερίδα καθώς πίνω τον καφέ μου στον πάγκο της κουζίνας. "Σου έχω πει πως δεν θέλω να γνωρίζουν τίποτα για εσένα κι εσύ κυκλοφορείς μόνη σου στο δρόμο και χαμογελάς σε αυτούς!" Μου φωνάζει.

"Ήμουν απλά ευγενική" Τον κοιτάζω εκνευρισμένη από την συμπεριφορά του. Μα ποιος διαβάζει εφημερίδα στις μέρες μας;

"Η Bella Hadid, φαίνεται πως είναι μια νέα σελίδα για τον επιχειρηματία Christian Sprouse" διαβάζει. "Πώς ξέρουν το όνομα σου;" Με κοιτάζει επίμονα κι εγώ ανασηκώνω τους ώμους μου πίνοντας μια γουλιά απ' τον καφέ μου.