Don't Forget Me h.s.

12.

Τελειώνω με το μπάνιο μου και επιστρέφω πίσω στον κοιτώνα. Πίσω από την πόρτα υπάρχει ένα κολλημένο χαρτάκι που λέει

"ΕΧΩ ΒΓΕΙ ΜΕ ΤΟΝ LIAM. ΘΑ ΑΡΓΉΣΩ. Taylor"

Το πετάω στα σκουπίδια και τυλίγω τα μαλλιά μου με την πετσέτα. Κάθομαι στην καρέκλα μπροστά απ τον καθρέφτη και ξεκινάω βάζοντας κρέμα σώματος και προσώπου. Ύστερα πετάω την πετσέτα απ τα μαλλιά μου στο κρεβάτι για να τα χτενίσω. Καθώς χτενίζομαι, παρατηρώ το πρόσωπό μου στον καθρέφτη το οποίο για πρώτη φορά λάμπει και οι μαύροι κύκλοι έχουν εξαφανιστεί χωρίς τη βοήθεια του concealer. Υπάρχουν σταγόνες νερού απ τα μαλλιά μου, στο στήθος και στους ώμους μου κάνοντας με να σηκωθώ και να τρέξω για να πάρω τα σύνεργα σχεδίασης.

Τοποθετώ το χαρτί στα πόδια μου, ξεκινώντας απ το πρόσωπό μου. Συνεχίζω με το σώμα μου, σχεδιάζοντας το μισό μου στήθος. Τελειώνω με τα μαλλιά μου, ώσπου λίγη ώρα αργότερα είναι έτοιμο. Δεν είμαι σίγουρη αν μου αρέσει, αλλά υποθέτω δείχνει μια καλλιτεχνική άποψη. Εξάλλου το γυμνό ανθρώπινο σώμα είναι ότι πιο φυσιολογικό υπάρχει στον κόσμο. Ζούμε στον εικοστό πρώτο αιώνα, αλλά ο σεξισμός είναι ένα σύνηθες φαινόμενο μέχρι και σήμερα. Τελικά αποφασίζω πως το σχέδιο μου είναι κατάλληλο, αφού οι περισσότεροι μεγάλοι ζωγράφοι απεικονίζουν το γυμνό σώμα στα έργα τους.

Σήμερα ήρθε ο σάκος του μποξ και πρέπει να πάω να τον παραλάβω. Τακτοποιώ τα πράγματα μου και βάζω ένα μαύρο τζιν με ένα άσπρο πουκάμισο.

"Χέυ" ακούω μια φωνή όταν ανοίγω την πόρτα. Μα τι στο καλό, σπίτια δεν έχουν οι άνθρωποι και περιμένουν έξω από το δικό μου;

"Louis βιάζομαι. Ίσως κάποια άλλη στιγμή." Κλείδωμα πίσω μου τον προσπερνάω χωρίς να του δώσω ούτε ένα βλέμμα.

"Bella επείγει. Για μια φορά στη ζωή σου άφησε με να σου μιλήσω χωρίς να με διακόπτεις συνεχώς" φωνάζει έχοντας πλέον την προσοχή μου. Γνέφω δείχνοντας του ότι μπορεί να μιλήσει.

"Μείνε μακριά του. Δεν έχει καλές προθέσεις όσο--"

"Σταμάτα" τον διακόπτω.
"Δεν θέλω να ακούσω τις ηλίθιες συμβουλές σου ή του οποιοδήποτε αλλού. Ξέρω πολύ καλά τι πρέπει να κάνω γιατί αυτό κάνω σε όλη μου τη ζωή. Οι συμβουλές της μητέρας μου μου είναι αρκετές για να μπορέσω να προστατεύσω τον εαυτό μου, δεν χρειάζομαι δεύτερη." αντιλέγω και αυτός μένει ακίνητος όσο εγώ απομακρύνομαι.

Αυτή η συζήτηση με έκανε να συνειδητοποιήσω πως ουσιαστικά μεγάλωσα με τις συμβουλές της και όχι με την ίδια, αφού όλη την ημέρα την περνούσα μόνη μου διότι ήταν στη δουλειά κάνοντας ότι καλύτερο μπορουσε για να με μεγαλώσει.