Don't Forget Me h.s.

4.

Η υπόλοιπη ημέρα περνάει ομαλά. Πηγαίνω στα μαθήματα μου, τρώω το μεσημέρι και ύστερα πάω στο δωματιο για διάβασμα.

Είμαι μόνη μου αφού η Kendall βγήκε με τον Niall και η Taylor με τον Liam. Όταν τελείωσα το διάβασμα αποφασίζω να φτιάξω ποπ κορν και να δω Riverdale.
Έχω δει όλα τα επεισόδια από όλους τους κύκλους αλλά ακόμα δεν τα βαριέμαι αν και ξέρω απέξω όλο το σενάριο κάθε επεισοδίου. Καθώς τρώω τα ποπ κορν σκέφτομαι ότι πρέπει να αρχίσω ένα απ τα μαθήματα γυμναστικής. Τένις ίσως, ή γιόγκα.

Η πόρτα που χτυπάει διακόπτει τις σκέψεις μου και πάω να ανοίξω. Το αγόρι απ το διπλανό δωμάτιο με κοιτάει κρατώντας κάτι. "Τα ρούχα σου. Τα πέταξες κάτω όταν άνοιξα την πόρτα το πρωί και-"

"Σ'ευχαριστώ." λέω γρήγορα και πάω να κλείσω την πόρτα όμως αυτός με εμποδίζει.
"Πώς σε λένε;" με ρωτάει και η φωνή του ακούγεται σαν μελωδία στα αυτιά μου. Μελωδία στα αυτιά μου; Θεε μου ποιος ξέρει τι είχαν αυτά τα ποπ κορν μέσα.

"Bella" λέει η φωνή μου χωρίς την άδεια του μυαλού μου.

"Harry" μου χαμογελάει "χαίρομαι που σε γνωρίζω" του χαμογελάω άβολα μη ξέροντας τι να πω ή τι να κάνω.

"Μπορώ να σε βοηθήσω σε κάτι;" επαναλαμβάνω τα λόγια που είχε πει το πρωί και αυτός γελάει.
"Όχι εγώ τώρα έφευγα." λέει και κάνει ένα βήμα για να φύγει. Το στόμα μου ανοίγει για να του πω να μείνει αλλά το μυαλό μου ξανά πιάνει δουλειά και με σταματάει.

Αφού είδα τρία επεισόδια Riverdale αποφασίζω να πάρω τηλέφωνο τον Louis για να πάμε για ψώνια. Θέλω να πάρω μερικά καινούρια ρούχα και δεν έχω κανέναν άλλο που να είναι πρόθυμος να με συνοδέψει.

Στο τρίτο χτύπημα το σηκώνει, αλλά μου λέει ότι έχει μια δουλειά και δεν μπορεί να έρθει μαζί μου. Ντύνομαι και βγαίνω έξω ψάχνοντας στο Google maps τα κοντινότερα μαγαζιά με ρούχα.

Μισή ώρα αργότερα δοκιμάζω ένα τζιν καμπάνα με μια μαύρη τρουάκαρ μπλούζα με βάθη ντεκολτέ. Δεν συνηθίζω να φοράω τέτοια ρούχα αλλά η κούκλα στη βιτρίνα φαινόταν τέλεια.

Με πέντε σακούλες από διαφορετικά μαγαζιά με ρούχα στα χέρια μου, η μυρωδιά του καφέ με τραβάει σε μια καφετέρια και παίρνω ένα ζεστό καπουτσίνο. Καθώς περπατάω προς την πανεπιστημιούπολη βλέπω ένα ζευγάρι με ένα μικρό κοριτσάκι που τρέχει να αγκαλιάσει τον μπαμπά του και αυτός τη σηκώνει ψηλά. Η μαμά κρατάει ένα μπαλόνι και πάει προς το μέρος τους δίνοντας ένα φιλί στον άντρα της και στην κόρη της.

Σκηνές απ τη δική μου παιδική ηλικία έρχονται στο μυαλό μου. Φωνές, κλάματα της μητέρας μου και γρατζουνιές πάνω στον πατέρα μου. Αρχικά κρατούσαμε επαφή αφού έφυγε, μέχρι που άλλαξε χώρα μαζί με την Sara και δεν ξαν' άκουσα ποτέ γι αυτόν.

Το κινητό μου δονείται στην τσέπη μου και βλέπω στην οθόνη το όνομα της Taylor.
"Είσαι καλά, που εισαι;" την ακούω να φωνάζει αγχωμένη μέσα απ το ακουστικό.

"Καλά είμαι. Έγινε τίποτα;" της λέω ήρεμα.
Την ακούω να αναστενάζει μέσα απ το ακουστικό "Είδα το λάπτοπ σου παρατημένο στο κρεβάτι σου και εσύ δεν ήσουν πουθενά και ανησύχησα." μου λέει ανακουφισμένη. "Σε έψαχνε ο Louis. Ήρθε από εδώ και του είπα ότι λείπεις." με ενημερώνει και της λέω ότι θα τον πάρω και να μην ανησυχεί.

Όταν έφτασα στο σπίτι, η Taylor διάβαζε και η απουσία της Kendall με έκανε να ρωτήσω που βρίσκεται. Είναι όλη μέρα με τον Nial. Της δίνω μια εβδομάδα μέχρι να την χωρίσει αφού θα έχει πάρει αυτό που θέλει και αυτή θα κάθετε στο κρεβάτι κλαίγοντας και τραγουδώντας το <<Και βάφω τις κουρτίνες στο χρώμα που μισούσες>>

Βάζω τις πιτζάμες μου και ξαπλώνω στο κρεβάτι. "Καληνύχτα" μου λέει η Taylor χωρίς να πάρει τα μάτια της απ το βιβλίο.
"Καληνύχτα" χασμουριεμαι και μετακινώ το σώμα μου μέχρι να βολευτώ.

Ψηφίστε και σχολιάστε❤