Don't Forget Me h.s.

42.

Chapter Song: When I was your man by Bruno Mars.

Είμαι κολλημένη πίσω από τον Harry καθώς προχωράμε προς το πιλοτήριο. Η ανάσα του είναι βαριά και το σαγόνι του είναι σφιγμένο, τα χέρια του κρατάνε τόσο σφιχτά το όπλο που οι αρθρώσεις του έχουν ασπρίσει.
Μου αρέσει να τον βλέπω έτσι.

Ο Harry ανοίγει γρήγορα την πόρτα και δύο άντρες βρίσκονται μπροστά στην πόρτα, οι οποίοι μάλλον ήξεραν ότι θα έρθουμε.

Πιάνουν τα χέρια του Harry πριν προλάβει να πυροβολήσει, αλλά αυτός μου πετάει γρήγορα το όπλο. Το πιάνω όσο πιο γρήγορα μπορώ και το βάζω πίσω στην τσέπη μου. Έχω ήδη πάρει δύο αθώες ζωές. Καλά ίσως όχι και τόσο αθώες. Δεν σκοπεύω να το ξανά κάνω.

"Δεν θέλετε αυτόν. Ο Frank σας έχει ζητήσει μόνο εμένα. Γι αυτό καλύτερα να μην έχουμε δράματα. Ξέρεις πως αντιδρά ο Frank όταν δεν γίνεται αυτό που θέλει έτσι;" λέω και αυτοί δείχνουν μπερδεμένοι. Ήξερα ότι δεν ήταν τόσο έξυπνοι.

"Ή παίρνετε εμένα ζωντανή." Κάνω μια μικρή παύση για να πάρω το όπλο από την τσέπη μου "Η και τους δύο νεκρούς." Λέω ακουμπώντας το όπλο στον κρόταφο μου. "Γι αυτό αφήστε τον, γιατί μάλλον ο Frank θέλει να το κάνει ο ίδιος." Λέω κάνοντας νόημα προς το όπλο που κρατάω.

Αυτοί κοιτάζουν ο ένας τον άλλο, αποφασίζοντας να αφήσουν τον Harry, ο οποίος με κοιτάζει σαν να έχω τρίτο μάτι.

"Πέτα το όπλο." Λέει ένας από τους άντρες και γελάω πονηρά.

"Βρε δες κάτι σπίρτα που διάλεξε ο Frank να κάνουν τη δουλειά." Χαχανίζω και δίνω γρήγορα το όπλο στον Harry ο οποίος πυροβολεί τον έναν από τους δύο. Ο δεύτερος προσπαθεί να πυροβολήσει τον Harry, αλλά ευτυχώς αστοχεί. Ο Harry χτυπάει κατά λάθος τον πιλότο στο χέρι κάνοντας με να στριφογυρίσω τα μάτια μου.

"Πολύ έξυπνο. Τώρα είναι σίγουρο ότι θα πεθάνουμε." Του λέω ενώ νιώθω ένα κάψιμο κάτω από τον ώμο.

"Bella!" Είναι το τελευταίο πράγμα που ακούω ύστερα από ακόμα έναν πυροβολισμό.

***

Ένας ήχος σαν μηχανοστάσιο ηχεί στα αυτιά μου όταν ανοίγω τα μάτια μου. Τα χέρια μου είναι γεμάτα με βελόνες και σωλήνες οξυγόνου στο πρόσωπο μου.

"Harry." Λέω σιγά, όταν τον βλέπω να κρατάει το χέρι μου μπροστά από το πρόσωπο του.

Αυτός κοιτάζει με τα κόκκινα σμαραγδένια μάτια του και το πρόσωπο του γεμίζει και πάλι με χρώμα.