Don't Forget Me h.s.

10.

Τρεις μέρες αργότερα

"Έλα τώρα Bella. Το μόνο που κάνεις είναι να κάθεσαι σπίτι και να διαβάζεις. Έλα μαζί μας και θα δεις που θα περάσεις καλά." η Taylor με παρακαλάει να πάω στα πάρτυ του Niall κάθε Σαββατοκύριακο. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αυτός ο άνθρωπος κάνει πάρτυ κάθε εβδομάδα και γιατί κάθε φορά όλοι τρέχουν με τον ίδιο ενθουσιασμό. Ο πατέρας του είναι μεγαλοεπιχειρηματίας, γι αυτό έχει την οικονομική δυνατότητα να μένει σε σπίτι που μοιάζει το λιγότερο με ξενοδοχείο τεσσάρων αστέρων.

"Σε παρακαλώ" με κοιτάει σαν λυπημένο κουτάβι και εγώ υποκύπτω. Όχι γι αυτήν, αλλά γιατί είναι αλήθεια πως το μόνο που κάνω είναι να διαβάζω. Νομίζω πως το μυαλό μου θα γίνει μαρμελάδα.

Κατευθύνομαι στην ντουλάπα παίρνοντας ένα φαρδύ καθημερινό τζιν και ένα μαύρο κοντομάνικο μπλουζάκι των Pink Floyd, το οποίο βάζω μεσα απ το τζιν. Όταν φοράω τα vans μου, η Kendall με κοιτάει περίεργα, αλλά δεν μπορεί να πει τίποτα αφού έχω ηδη δεχτεί να πάω στο πάρτυ.

Παίρνω τα κλειδιά του αυτοκινήτου μου και προχωράω προς τα έξω. Ο κρύος αέρας φυσάει το δέρμα μου και βρίζω τον εαυτό μου για την επιλογή της μπλούζας. Το αυτοκίνητο μου είναι εξίσου κρύο γι αυτό αποφασίζω να ανάψω την θέρμανση. Στην αρχή ο αέρας είναι κρύος και μυρίζει καυσαέριο, αλλά μετά από λίγο ζεσταίνει.

Όταν φτάνουμε στο σπίτι, έφηβοι είναι μέσα στην τεράστια πισίνα, πίνοντας ποτά, φωνάζοντας και γελώντας υστερικά. Η Kendall και η Taylor κοιτάνε χαρούμενα προς το μέρος τους και προχωράμε μέσα στο σπίτι. Πηγαίνουμε σε ένα τραπέζι όπου 《φίλοι》μας μαζί με άλλους ηλίθιους παίζουν ένα παιχνίδι με ένα χαρτί που το μεταφέρουν από στόμα σε στόμα. Η Kendall παίρνει μια θέση δίπλα στον Niall και αυτός πετάει το χαρτάκι επίτηδες απ το στόμα του φιλώντας την για μερικά δευτέρα.

"Πάρε μια θέση" λέει η Taylor όταν κάθετε στα πόδια του Liam. Παίρνω ένα ποτήρι γεμίζοντας το με μπύρα και αρνούμαι πηγαίνοντας στον κοντινότερο καναπέ που βρίσκω. Μόνο ένα αγόρι υπάρχει εκεί με ένα ποτό στα χέρια του. Εγώ κάθομαι όσο πιο μακριά γίνεται και πίνω απ το ποτό μου.

"Τι έχεις μαζί μου;" λέει το αγόρι λίγα λεπτά αργότερα. Τον κοιτάω τρομαγμένη αντικρίζοντας δύο πράσινα γνωστά μάτια. Τέλεια.

"Τι στο διάολο;" λέω συνοφρυωμένη από την ανόητη ερώτηση.

"Ξέρουμε και οι δύο πολύ καλά ότι κάτι έχεις. Θέλω μόνο να μάθω τι σου έχω κανει και σου υπόσχομαι ότι δεν θα με ξανα δεις ούτε ζωγραφιστό μπροστά σου."