Don't Forget Me h.s.

1.

"Bella πήγαινε στο δωμάτιο σου!" φωνάζει η μητέρα μου με δάκρυα στα μάτια. Ο πατέρας μου για ένα ακόμα βράδυ κοιμήθηκε αλλού. Δύο χρόνια τώρα τσακώνονται για το ίδιο πράγμα. Ο μπαμπάς γυρνάει ξημερώματα σπίτι και η μαμά φωνάζει κλαίγοντας  χτυπώντας τα μπράτσα και το στήθος του. Αυτός της λέει κάτι στο αυτή και αυτή τον χτυπάει πιο πολύ όμως αυτός δεν μορφάζει. Τον σπρώχνει και φεύγει κλαίγοντας με λυγμούς. Εγώ κρύβομαι στις σκάλες βλέποντας όλα όσα γίνονται και σκουπίζω τα δάκρυα μου με τα χέρια μου.

Πετάγομαι απ τον ύπνο μου λαχανιασμενη και ιδρωμένη απ την κορυφή έως τα νύχια. Κάθε βράδυ βλέπω το ίδιο όνειρο εδώ και έντεκα χρόνια, από τότε που έφυγε ο μπαμπάς απ το σπίτι. Στηρίζομαι στον αγκώνα μου για να κοιτάξω το ρολόι. Είναι 6:27 π.μ. και αποφασίζω να σηκωθώ να διαβάσω και να ετοιμαστώ για το σχολείο.

Όταν τελειώνω με την επανάληψη στα μαθηματικά, κατευθύνομαι προς το μπάνιο και βγάζω τις πιτζάμες από πάνω μου. Όταν νιώθω το καυτό νερό να πέφτει στο ιδρωμένο μου σώμα αναστεναζω από ανακούφιση και οι μύες μου χαλαρώνουν.
Δέκα λεπτά αργότερα διαλέγω ένα γκρι φουτερ και ένα μαύρο ψηλό παντελόνι. Φοράω τα vans μου και ανοίγω την πόρτα για να φύγω όταν ένα χέρι πιάνει τον καρπό μου απαλά. Γυρνάω για να αντικρίσω τη μαμά μου "Θα σε πάω εγώ." μου λέει ψάχνοντας τα κλειδιά του αυτοκινήτου στην τσάντα της.

Φοράει μια μαύρη pencil φούστα με ένα άσπρο πουκάμισο και μαύρες γόβες. Τα ξανθά μαλλιά της φαίνονται χρυσά κάτω απ το φως του ήλιου όταν τα φέρνει πίσω για να μπορεί να ψάξει στην τσάντα της

"Οκει" της λέω βαριεστημένα. Πάντα μου λέει να βάφομαι, να φτιαχνω τα μαλλιά μου και να ντύνομαι σαν έφηβη. Αντιθετως εγώ δεν έχω ποτέ ίχνος μεικ απ στο πρόσωπο μου, τα μαλλιά μου είναι σε μια μόνιμη περιποιημένη κοτσίδα και φοράω συνεχώς ρούχα που μοιάζουν τουλάχιστον με άβολες πιτζάμες.

Όταν μπαίνουμε στο αμάξι βγάζω το κινητό μου απ την τσάντα μου και βλέπω φωτογραφίες στο Instagram με συμμαθητές μου να διασκεδάζουν, να πίνουν, να καπνίζουν και να φασώνονται. Στριφογυρίζω τα μάτια μου και ψάχνω να βρω βίντεο με γατάκια στο YouTube.

Ακούω τη μαμά μου να καθαρίζει τον λαιμό της "Λοιπόν... Τρέχει τίποτα με κανένα... αγόρι;" με ρωτάει διστακτικά γνωρίζοντας είδη την απάντηση.

Γυρνάω κοιτώντας την με ένα απειλητικό βλέμμα προειδοποιώντας την να μην το συνεχίσει. Η μόνη σχέση που είχα σε όλη μου τη ζωή ήταν στο προνήπιο με τον Josh μέχρι που μετακόμισε.

Όταν φτάσαμε, τη φίλησα στο μάγουλο και βγήκα απ το αμάξι. "Σ'αγαπώ" φωνάζει και της χαμογελάω. Περπατάω μέσα στον κόσμο μέχρι να εντοπίσω τα κάστανα μαλλιά της Kendall. Όταν φτάνω μπροστά της μιλάει και χαχανίζει με έναν από την ομάδα του Ράγκμπι.

"Χεϊ" με κοιτάζει με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά. Ο ψηλός τύπος κοιτάει κάτω αμήχανα.

"Χεϊ" προσπαθώ να χαμογελάσω και ψάχνω για την Taylor. Νιώθω ένα χέρι να αγγίζει τον ώμο μου και γυρίζω "Πως είσαι κούκλα." μου λέει ο Louis με ένα μικρό χαμόγελο. Στριφογιρίζω τα μάτια μου κάνοντας τον να πάρει το χέρι του από πάνω μου.

"Louis χρυσό μου πότε θα μάθεις ότι δεν θέλω κάνεις να με αγγίζει;" σταυρώνω τα χερια μου στο στήθος μου. Δεν είναι κακός, απλά δεν θέλω να με αγγίζουν. Θα προτιμούσα να περνάω απαρατήρητη ώστε να μην μου μιλάει κανείς, αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα. Επτά μήνες ακόμα, υπενθυμίζω στον εαυτό μου. Σε επτά μήνες πας κολλέγιο και θα είσαι μακριά από όλους αυτούς τους μαλάκες.

"Λυπάμαι κούκλα, η δύναμη της συνήθειας." χαμογελάει ακόμα. "Niall έρχεσαι;" λέει στον τύπο που μιλούσε με την Kendall προ ολίγου. Αυτός γνέφει και απομακρύνονται.

Όταν εμφανίζεται η Taylor συζητούν με την Kendall για τον Niall και για έναν Simon.
Εγώ προτιμώ να μείνω έξω απ τη συζήτηση ώσπου χτυπάει το κουδούνι.

"Τρέχει κάτι με τον Louis;" με ρωτάει η Taylor με περιέργεια στη φωνή της, ενώ προχωράμε προς τις τάξεις.

"Εφτά μήνες ακόμα " αναστενάζω λέγοντας τις προηγούμενες σκέψεις μου δυνατά .

Ψηφίστε και σχολιάστε❤