Don't Forget Me h.s.

11.

Όταν ανοίγω τα μάτια μου προσπαθώ να αντιληφθώ που βρίσκομαι. Είμαι ξαπλωμένη σε ένα ξένο κρεβάτι με το άρωμα του Harry να περικλείει την ατμόσφαιρα. Η όραση μου είναι θολή απ τη νύστα και τρίβω τα μάτια μου, κοιτάζοντας στο απέναντι κρεβάτι τον Zayn. Το βλέμμα μου κατεβαίνει στο πάτωμα, όπου υπάρχει ο Harry, με ένα πάπλωμα και ένα μαξιλάρι. Όταν κινείτε τεντώνοντας το μυώδες σώμα του, εγώ κλείνω αμέσως τα μάτια μου υποδυόμενη πως κοιμάμαι.

"Ξέρω ότι είσαι ξύπνια" η φωνή του είναι βαριά κι εγώ δεν μπορώ να μην γελάσω.

"Φυσικά και είμαι ξύπνια. Τα κόκαλα σου κάνουν τόσο θόρυβο που για μια στιγμή χάρηκα στην σκέψη ότι θα σπάσουν." χαχανίζω και ένα αχνό χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπο του καθώς στηρίζει το κεφάλι του στην παλάμη του.

"Έπρεπε να με είχες ξυπνήσει. Τώρα όλο σου το σώμα θα πονάει." σηκώνομαι απ το κρεβάτι και ψάχνω για τα παπούτσια μου.

"Αυτό είναι αλήθεια. Και πρέπει να πληρώσεις γι αυτό" τον βλέπω να σηκώνεται απ το σκληρό πάτωμα και ξαπλώνει μπρούμυτα πάνω στο κρεβάτι.

"Κάνε μου μασάζ" αγκαλιάζει το μαξιλάρι κι εγώ γελάω με την πρότασή του. Πραγματικά πιστεύει ότι θα του κάνω μασάζ;

"Ο μόνος τρόπος που θα σου έκανα μασάζ θα ήταν πατώντας πάνω σου με τα πόδια μου" ακόμα γελάω όταν αυτός λέει "Τότε κάντο" και το γέλιο μου κόβετε. Η σκέψη να του πατάω την πλάτη μου φαίνεται σατανικά δελεαστική, γι αυτό και το κάνω χωρίς δεύτερη σκέψη. Ανεβαίνω στο κρεβάτι και κρατάω τον τοίχο πριν ανέβω στην πλάτη του. Βογκάει όταν και τα δύο μου πόδια είναι πάνω του.

"Αυτό είναι το καλύτερο που μπορείς να κάνεις; Ένα μικρό γατάκι θα με πονούσε περισσότερο από εσένα." λέει όταν κλείνει τα μάτια του.

Δεν θέλω να τον πονέσω, αλλά μετά απ αυτή τη δήλωση μου δίνει θάρρος να ξεκινήσω να περπατάω πάνω στην πλάτη του. Δεν βγάζει κανέναν ήχο πόνου αν κι εγώ βάζω όλο μου το βάρος απομακρύνοντας τα χερια μου απ τον τοίχο.

"Τι στον διάολο κάνετε;" ακούω τον Zayn να μιλάει και γυρίζω να τον κοιτάξω. Τα μάτια του σχηματίζουν δύο σχισμές όταν χασμουριέται και προσπαθεί να δει καλύτερα αυτό που εξελίσσεται μπροστά του.

Ξεσπάω σε γέλια παραπατόντας και πέφτοντας πάνω στον Harry. Τα μάτια μου έχουν δακρύσει και κάνω αέρα στον εαυτό μου με τα χεριά μου προσπαθώντας να με κάνω να σταματήσω. Ο Zayn σηκώνεται απ το κρεβάτι του και κλείνεται στο μπάνιο όσο εγώ σκουπίζω τα μάτια μου με τα δάχτυλα μου.

Ο Harry αποδρά απ τα πόδια μου και κάθετε απέναντι μου.

"Σειρά μου" με κοιτάει και γελάω ακόμα πιο δυνατά. Δεν μπορώ να σταματήσω να γελάω, μεταδίδοντας το γέλιο μου στον Harry.

"Είσαι τόσο όμορφη όταν γελάς." Κοιτάει τα χείλη μου και το γέλιο μου μετατρέπεται σε ένα ντροπαλό χαμόγελο.

Νιώθω τα μάγουλα μου να κοκκινίζουν όταν ακουμπάει την παλάμη του πάνω και κουνάει τον αντίχειρά του. Η επίδραση του στο σώμα μου με ανησυχεί. Δεν θέλω να του φωνάξω που με αγγίζει, αντιθέτως θέλω να κρατήσει το χέρι του για πάντα εκεί. Το άρωμα του γίνεται πιο έντονο όσο πλησιάζει. Είναι ένας συνδυασμός κανέλας και γλυκάνισου, ο οποίος με κάνει να κλείσω τα μάτια μου όταν πλησιάζει το πρόσωπο μου.

Η πόρτα του μπάνιου ανοίγει και με επαναφέρει στην πραγματικότητα. Απομακρύνω το χέρι του Harry από πάνω μου και σηκώνομαι απ το κρεβάτι. Δεν ξέρω τι μου συνέβη. Σαν το μυαλό μου να με εγκατέλειψε και το σώμα μου να έπαιρνε μόνο του πρωτοβουλίες.

"Διέκοψα κάτι;" ο Zayn σηκώνει το φρύδι του στον Harry.

"Τίποτα το ιδιαίτερο" του απαντάει και ψάχνει μια μπλούζα να φορέσει.

"Οκει" λέει δύσπιστος και έρχεται προς το μέρος μου.

"Αυτό σημαίνει ότι δεν θα σε πείραζε να περάσω καλά μαζί της απόψε, έτσι δεν είναι;" πιάνει τη μέση μου και φέρνει το πρόσωπό του σε απόσταση αναπνοής απ το δικό μου. Θέλω να ακούσω την απάντησή του γι αυτό και προς το παρόν δεν κάνω τίποτα για να φύγω απ το κράτημα του Zayn.

Όταν ο Harry δεν του απαντάει, αυτός ακουμπάει τα χείλη του στα δικά μου και χτυπάω τόσο δυνατά τον καβάλο του, που πέφτει κάτω και φωνάζει απ τον πόνο.

"Μάλλον θα πείραζε την ίδια" γελάει και του χαμογελάω που δεν προσπάθησε να με σώσει.

"Λυπάμαι πολύ χρυσό μου, αλλά πρέπει να μάθεις να μην παίζεις με τη φωτιά" Περνάω πάνω απ τον Zayn και βγαίνω έξω απ τον κοιτώνα τους.

Πίσω απ την δική μου πόρτα με περιμένει μια ταραγμένη Taylor που έχει δημιουργήσει ένα μονοπάτι από το πάνω κάτω στο δωμάτιο.

"Επιτέλους! Σε έψαχνα όλη μέρα, που ήσουν;" μιλάει σαν μαμά. Δεν καταλαβαίνω γιατί πάντα αγχώνεται τόσο.

"Ήμουν με τον Harry. Σε είχα ενημερώσει εχθές το βράδυ" πηγαίνω προς την ντουλάπα παίρνοντας μια πετσέτα.

"Δεν μου είπες ότι θα περνούσατε το βράδυ μαζί." πιάνει το προφανώς βαρύ κεφάλι της απ το χθεσινά ποτά που ήπιε.

Περιέργως δεν με ρωτάει λεπτομέριες. Ήμουν έτοιμη για κάθε είδους ερώτηση αλλά δεν ασχολείται περαιτέρω με αυτό το θέμα.

"Η Kendall;" την ρωτάω διακρίνοντας την απουσία της στον χώρο.

"Έμεινε στου Niall." με ενημερώνει όταν ανοίγω την πόρτα πηγαίνοντας προς τις ντουζιερές.

Ψηφίστε και σχολιάστε❤