Don't Forget Me h.s.

23.

B E L L A

Ψάχνω τον Louis σε όλο τον σπίτι αλλά δεν είναι πουθενά. Έχω ψάξει μέχρι και στα πιο απίθανα μέρη, έχω φωνάξει χιλιάδες φορές μα δεν είναι πουθενά. Δεν μπορεί απλά να έφυγε.

Τα δάχτυλά μου πληκτρολογούν τον αριθμό του Benjamin και περιμένω να απαντήσει.

"Bella είσαι καλά;" ακούγεται αγχωμένος όταν μιλάει. Δεν καταλαβαίνω γιατί όλοι με ρωτάνε το ίδιο πράγμα.

"Τι θέλει ο Frank από εμένα;" τον ρωτάω και επικρατεί ησυχία.

"Πώς... ποιός σου το είπε;"

"Πίστευες όντως ότι δεν θα το μάθαινα; Έχει να κάνει με εσένα; Ξερω ότι προσπαθείς να σώσεις το τομάρι σου και δεν σου καίγεται καρφί για εμένα."

"Δεν είναι έτσι το πράγμα"

"Ώστε το παραδέχεσαι λοιπόν" φωνάζω για μια στιγμή πιστεύοντας πως τον έκανα να μου δώσει μια εξήγηση. "Στάσου τι;"

Το μυαλό μου είναι τόσο μπερδεμένο. Για μια στιγμή σκέφτομαι ότι βλέπω ένα κακόγουστο όνειρο η ότι πρωταγωνιστώ σε κάποια ταινία και υπάρχουν κάμερες στο σπίτι.

"Δεν χρειάζεται να φοβάσαι. Όσο ο Loui είναι μαζί σου τίποτα δεν θα συμβεί." λέει πιστεύοντας ότι με καθησυχάζει αλλά στην πραγματικότητα μου ανάβει φωτιές.

"Λοιπόν αυτό μάλλον είναι ένα πρόβλημα αφού ο Loui δεν είναι πουθενά στο σπίτι"
χλευάζω προσπαθώντας να δείξω αυτοπεποίθηση.

"Τι;" φωνάζει εξοργισμένος και το κλίνει. Δεν καταλαβαίνω τι είπα που τον έκανε να εκνευριστεί τόσο. Δεν μπορώ να σκεφτώ τον λόγο που κάποιος με ψάχνει. Το μόνο πράγμα που ξέρω είναι ότι δεν μπορώ να βγάλω απ το μυαλό μου τον Harry. Ακολουθεί το μυαλό μου σε κάθε τι που σκέφτομαι. Σαν ένας μικροσκοπικός Harry να έχει τρυπώσει στο κεφάλι μου και να το ελέγχει.

Μερικά λεπτά αργότερα χτυπάει η πόρτα και πετάγομαι απ τον καναπέ τρέχοντας πανικόβλητη σε όλο το σπίτι. Τα πόδια μου με οδηγούν στο δωμάτιο μου όπου και ανοίγω το συρτάρι αρπάζοντας το όπλο. Δεν χρειάζομαι κανέναν να με προστατεύει, μπορώ να το κάνω και μόνη μου.

Η πόρτα ξανά χτυπάει λίγο πριν την ανοίξω και εμφανιστεί μπροστά μου ένας ψηλός άντρας. Πριν προλάβω να τον απειλήσω, το πρόσωπο του Harry μου χαμογελάει κάνοντας με να κατεβάσω το όπλο από πάνω του.

"Τι θες εσύ εδώ;" τον κοιτάζω μπερδεμένα αλλά το χαμόγελο του δεν εξαφανίζεται.

"Σου είπα πως μίλησα με τον θείο σου" με πλησιάζει βάζοντας μια τούφα απ τα μαλλιά μου πίσω απ το αυτί μου.