Aşkın Dönüm Noktası

Lanetli yer

Derin;

"Aslında anlatacaktım sana ama.." derin bir nefes aldı gözlerini cama dikti. "ama kendimde o cesareti bulamadım." Ne yaşamıştı ki kendinde o cesareti bulamamıştı. "Anlatacak mısın artık?" Gözleri dolmaya başlamıştı bile sessizliğini koruyor ve aynı zamanda göz yaşlarına hakim olmaya çalışıyordu. " Burcu özür dilerim, şuan anlatmak istemiyorsan... sonra konuşalım biz en iyisi Kuzey gelmiştir ben yollayayım onu." Konunun ciddiyetini anlamış ve onu sıkıştırmak istememiştim, kendime çok kızdım. O, bu haldeyken yanına geldim ve saçma sapan kuruntularımla onu boğdum ve en kötüsü neyin var diye bile sormadım. Kavga ettikten sonra yanına hiç gelmedim, kendimden utanıyorum. Yatağın üzerinden kalktım tam gidecekken Burcu konuşmaya başladı. "Derin, benim Kuzeye veya bir başkasına ihtiyacım yok. Benim sana ihtiyacım var." Sen bana bunu neden daha önce söylemedin ki, günlerce tavır yaptığını düşündüm meğer farklı bir sorunu varmış ama ne? Konuşmayı sürdürdü " zamanın var mı?" Kalktığım yere tekrar oturdum " Senin için her daim zamanım var. " yüzüne hafif bir tebessüm yayıldı, hala konuşmaktan çekiniyordu. Daha fazla dayanamayıp ona sımsıkı sarıldım tıpkı dün Duygu'nun Kuzey'e sarılması gibi sımsıkı. Belki onlarda arkadaşça sarılmıştı. Ne saçmalıyorum ben tabi ki de arkadaşça sarılmıştı nasıl sarılabilirdi ki? Kollarımızla birbirimizi tıpkı eski günlerdeki gibi sarmıştık, geri çekildiğimizde yüzünü ıslatan yaşlarla karşılaştım. Yüzünü avuçlarımın içine alıp baş parmaklarımla gözlerinden akan yaşları yanağına doğru dağıttım ve sadece "neler oluyor?" diyebildim. Omzuma yatıp olanları tek tek anlattı. İlk önce Arif'in böyle bir şey yapabildiğine inanamadım Duygu'nun bu olanlardan haberi yokmuş sadece Burcu'yu sevdiğini söylemiş Arif ona. Bizim Ariften bahsetmiyor muyuz acaba? Her gün bize gelip giden hani sürekli şebeklik yapıp bizi güldüren Duygu ile çocuksu hareketlerini daha bir ön plana çıkaran bizim kimseye zararı olmayan Arif. Karıncayı bile incitmeyen bu çocuk iki kadının canını mı yakmıştı yani. Hem de benim yakınlarımın. Kim bilir Kuzey ne hissetti onu o halde görünce? Hayal kırıklığı, nefret, kin. Arif, Kuzeyi arkasından vurmuştu. Ve tabi ki Duyguyu da. Kendime olan suçlama duygum daha da artmıştı. Her şey üst üste gelmişti belki de bundan dolayı böyle hissediyordum. Kocamı yanımda istiyordum çünkü onunla paylaşacağım bir haber vardı. Onu yanıma göremedikçe benden kaçtığını ve bana değer vermediğini düşünmeye başlamıştım ama oysa ki olayın asıl yüzü çok farklıymış. Burcu omzumda uyuya kalmıştı, her şeyi anlatmış olabilir ama tek bir söyleyecek kelimem yoktu. Halen şoktaydım bunu nasıl yapardı hala aklım almıyor. Arif den nefret edeceğim aklımın ucuna gelmezdi ama ediyorum işte. Duygu'nun da kaç gündür çok üstüne gidiyordum kıza saçma sapan surat yapıyordum. Oysaki kız neyle uğraşıyormuş. Benim onun yanında olmam gerekirken yaptıklarımdan utanıyorum. Kuzey'in tepkisini de şimdi anlıyorum o tepki asla yersiz değildi. Emel teyzeye de çok ayıp oldu bakalım kendimi nasıl affettireceğim umarım karnımdaki ufaklık onları ikna edebilir. 

                                   ***************               ***************

Burcuyu yatağında uyurken bırakıp, salona indiğimde Duygu ile Kuzey'i laflarken gördüm. Söyleyecektim artık. Karnımdaki mucize gelişirken ondan daha fazla saklamamalıydım. "Hoş geldiniz" Duygu yüzüme tebessümle bakıp "hoş bulduk" dedi. Ama Kuzey bana kızgındı kafasını çevirmeden "Neden erken çıktın?" diye sordu. Duygu'nun yanına oturdum, Kuzey karşımdaki koltukta oturuyordu."Burcuyla konuşmam gerekiyordu." Kafasını hemen yüzüme çevirdi. "Barıştınız mı?" Kafamı olumlu bir şekilde sallarken "Olanları bana neden anlatmadınız?" söze Duygu atladı. "Üzülmeni istemedik." Bu saçma değil miydi, hepimizden çok Duygu üzülmüştür tabi ki ama onun kadar etkilenmeyeceğimi biliyordur elbet. Ve psikolog olduğumu da biliyor ona yardım edebilirdim. Konuyu çok üstelemedim ama üzüntülerini paylaşsalardı ben de kafamda tonlarca senaryo üretmek zorunda kalmazdım. "Anladım.. Duygu kocamı 1 saatliğine alabilir miyim?" Karşımda Kuzey gözlerini devirip bana sert bakışlarını yollarken ona tüm masumluğumla bakıyordum. "Tabi ben odamdayım." Duygu yukarı çıktıktan sonra Kuzey fısıldayarak " O ne demek Derin, sanki kız beni alı koyuyormuş gibi" Ellerinden tuttum ne derse desin sesimi çıkarmayacaktım. "Benimle gel." Çekeleyerek onu ayağa kaldırdım, adeta bir çocuğun annesine bir şey göstermek istercesine çekiştiriyordum onu. "Derin iyi misin sen nereye gidiyoruz?" Gülümseyerek "Beni sahile götürür müsün?" dedim. O da o güzel gülüşünü bana bahşedip ellerimi sıkı sıkı tuttu. " Agresifliğinden eser kalmamış sanki hayatım." Ne yani agresifliğim yüzünden mi bana böyle davranıyordu. Meğer bana olan davranışların hepsi sadece benim tepkilerim miymiş? Salak kafam. " Götürecek misin?" Ellerimi dudaklarına götürdü gözlerimin içine hayranlıkla bakıp " Sen istersin de götürmez miyim?" Eskisi gibi bakıyordu gözlerime. Eskisi gibi hissettiriyordu. Sahile kadar yürüdük ve o ilk günkü yere birbirimizi tanıdığımız o uğursuz günkü yere geldik. O günün tek güzel yanı, yanımdaki adamı kazanmış olmamdı.  Ona döndüm ve gözlerinin derinlerine baktım. Nasıl söyleyeceğimi bilemedim gözümden bir damla yaş süzülürken akmaması için eliyle göz yaşımı sildi. Ben de onun yüzüme değen elini tuttum ve bebeğimizin üzerine koydum. Eli karnımdayken şaşkınlıkla suratıma bakıyordu. Gözlerimiz tutkuyla birbirlerine kilitlenmişken Kuzeyinde gözlerinden arka arkaya yaşların aktığını gördüm. Artık burası o günkü uğursuz yer değildi. O laneti kaldırmıştık. Aramızdaki bu sessizlik o kadar çok şeyi anlatıyordu ki..

                                                  *************************

"Baba mı oluyorum? Derin ciddi misin?" Hem ağlıyor hem de bağıra çağıra baba oluyorum diyordu. Gözlerime bakıyor denize bakıyor ve sonra tekrar gözlerime dalıyordu. "Derin, ilk tanıştığımızdan beri çocuğumuzun ismi aklımda eğer sende kabul edersen bu ismi koymak istiyorum." Bu hali gözüme çok hoş gözüküyordu. Çocuk gibi mutluluktan yerinde duramıyordu. " Kız ismi mi erkek ismi mi?" Yüzüme gülümseyerek " ikisi de." dedi.