Bölüme eklemeler yapılmıştır.
Kapıyı bir sinirle çalıp bekledim. Biraz sonra kapıyı açtığında bana anlamaz bir ifadeyle bakarken:
"Çantam içeride kaldı aptal."
"Getireyim." dese de buna izin vermeden içeri girdim ve dolaptan eşofman üstünü çıkardım.
"Haklısın eve gidemem."
"Eva mıdır nedir onun yanına git." gözlerimi devirip eşofman üstünü giymeye başladım.
"Ece ve aile yemeğindeler. Onları rahatsız edemem ama seni edebilirim."
"Delirmiş olmalısın. Kardeşine aşık olan bir çocukla aynı odada kalacak değilsin herhalde."
"Niye bu çocuk kardeşime aşık olmasına rağmen benim sarhoşluğumu kullanıp benimle birlikte oldu ama?" ellerini teslim olmuş gibi havaya kaldırdı ve kapıya yönelip kapıyı kapattı. Daha sonra yataktan bir yastık alıp koltuğa yöneldi.
"Aferin. Benden uzak durman iyi oldu."
"O bir hataydı. İmkanım olsaydı sana değil kardeşine sahip olmak isterdim." gözlerini bana iğrenirmiş gibi diktiğinde vücudumda hissettiğim ürperti bana kendimi çok garip hissettirmişti.
İğrenç bir varlık gibi hissediyordum kendimi. İğrenç ve daha da iğrençleşen.
"Geber." deyip elime aldığım diğer yastığı ona fırlattım. İnsanın içini açacak bir gülümsemeyi suratına yerleştirdikten ona attığım yastığı bana fırlatıp:
"Memnuniyetle."
