Ders çıkış zili çaldığında bir önceki teneffüsten topladığım çantamı sırtıma takar takmaz dışarı çıktım ve okulun bahçesinde Velma'yı beklemeye karar verdim.
Biraz sonra okul kapısından Shawn ile yan yana yanıma geldiklerinde:
"Shawn beni eve bırakacak. Üstümü değiştirdikten sonra tekrar gezmeye gideceğiz."
"Annemlere haber verdin mi?" dediğimde yüzümde sakız patlatarak:
"Öhö, çok hastayım odamda uyuyorum beni rahatsız etmeyin öhö." dediğinde gözlerimi devirdim ve:
"Pekala anlaşıldı." dedikten sonra arkamı döndüm ve çıkış kapısına doğru yürümeye başladım. Arkamdan gelen:
"Seni de bırakabilirim." cümlesiyle arkama döndüm ve çantaöın ağırlığını kontrol ettim. Oldukça ağır bir çantaydı.
"İyi olur." dedikten sonra tam tersi yönde okulun otoparkına yürümeye başladım. Ben önden çifte kumru ise arkadan arabaya vardığımızda Velma öne yerleşip arkaya kucağıma çantasını fırlattıktan sonra kemerini bağlarken:
"Bu salak saçma dersleri neden görüyoruz anlamış değilim. Hayır yani trigonometri ne işime yarayacak?"
"Bir üniversite kazanmana ya da bir iş sahibi olup bir erkeğe bağımlı olmamana olabilir mi ablacım?" dediğimde dikiz aynasından bana bakan Shawn ile göz göze geldim. Arabayı çalıştırırken:
"Ablan haklı sevgilim. İleride kendi ayaklarının üzerinde durabilmek için bugün trigonometriye katlanmalısın." Velma ikimizi de umursamayarak telefonuna gömüldü ve arkadaşlarıyla mesajlaşmaya başladı.
Yol boyunca dışarıyı izlerken bir yandan da gitarda öğrenmeye çalıştığım şarkıyı mırıldanıyordum. Ta ki Velma elimi tutup Shawn'a gösterene kadar:
"Tanrım Shawn! Şu ele bak. Dikişleri söküldüğünde iğrenç bir iz kaldı. Tam bir asi gibi durmuyor mu?" dediğinde arabayı kahkahası doldurdu. Elimi çekip eşofman üstümün cebine sokarken:
"Sen kendinle ilgilen Velma. Çok daha kötüsü olabilirdi." dedim.
Evet. Elimde yara izi kalmıştı. Üstelik babamın söylediğine göre geçecek türden bir yara izi değildi. Ama şükretmesini bilmeliydim.
Elim bıçağa tamamen girebilir ve daha kötü sonuçlanabilirdi. Eve geldiğimizde eve girer girmez hemen arka bahçedeki ağacın yanına gittim ve:
"Isabelle! Kızım. Ben yokken ne yaptın bugün?" dedikten sonra babamın bir kenara yığdığı tahta parçalarına ve alet çantasına baktım.
"Isabelle, güzelim. Abla sana iyi bakıyor mu?" dediğinde Isabelle tökezleyerek Shawn'ın yanına gitti ve kendini sevdirmeye başladı.
"Niye evimizdesin? Kapıda da bekleyebilirdin."
"Miniğim. Kalbimi kırıyorsun ama."
"Şu minik lafını kesebilir miyiz artık? Fazla itici. Tıpkı senin gibi."
"Kardeşinden daha itici olamaz."
"Ne?" dedim başımı ona kaldırarak. İki kaşını birden yukarı kaldırdıktan sonra:
"Ne? Yani ben bir şey söylemedim ama sen duyduysan bilemem." arka bahçeye açılan kapıdan yanımıza gelen Velma:
"Ben hazırım sevgilim." dedi ve Shawn'ın yanağına bir öpücük kondurdu. Ona fark ettirmeden gözlerini deviren Shawn ellerini avaya kaldırıp sahteden seviniyormuş gibi yaparak:
"Harika! Gidebiliriz o zaman. Gidip partilerde gezelim. Evde oturup pizza yemek ve sahilde yürüyüş yapmak kadar sıkıcı etkinliklere ne gerek var? Çift dediğin sürekli partilere gider zaten." ben istemsizce kahkaha atarken Velma başını okşadığı İsabelle'den gözlerini çekip:
"Efendim? Bir şey mi dediniz?" Shawn yüzünü ekşittikten sonra:
"Hayır. Hadi gidelim." dedi ve Isabelle'e öpücük attıktan sonra bana göz kırptı ve gitti.
Ben ise çimlere uzandıktan sonra yanıma uzanan Isabelle ile konuşmaya başladım.
"Kızım, sana bir kulübe yapmalıyız." Isabelle havlayarak cevap verdi.
"Ama biz sana bu kulübeyi yapmadan önce yemek sipariş etsek iyi olacak. Çok açım. Çin yemeğine ne dersin?" diye sorduğumda bir kere daha havlayarak cevap verdi. Telefonumdan sipariş vermek için cebimdeki telefonu elime aldığımda sessizde olduğunu ve gelen mesajları fark etmediğimi fark ettim.
Shawn: Sevişelim.
Shawn: Ya da dur vazgeçtim. Kardeşinle sevişirim sorun yok.
Shawn: Ama onu sevmediğimi fark ettim.
Bir mesajda Ece'dendi.
Ece♥️: Yüce Harry Styles adına galiba öksürürken öleceğim.
