Bölüme eklemeler yapılmıştır.
Sabah uyandığımda belime sarılı kollarla birnevi hapsedilmiştim. Arkama onu uyandırma ihtimalinden korkmadan döndüm.
"Koltukta yatacaktın?" dedim ona sorarcasına.
Gözlerini yumuşturduktan sonra geri çekildi ve:
"Saat kaç?" kolundaki saate baktım.
"09.46." dedim. Daha sonra yataktan kalkarak dün gece kenara koyduğum kıyafetlerimi alıp banyoya girdim ve işlerimi hallettim.
Ona söylediğim şeyi bile umursamamıştı. Söylediğim hiçbir şey nazarında önemli değildi anlaşılan.
Çantamdaki telefonumu çıkardığımda Velma'dan annemden ve de Ece'den bir sürü arama vardı.
Bana yaklaşarak elimdeki telefonu aldı ve kapatıp bir kenara koydu.
"Bu kadar asosyal olma Karmen." derken bir yandan da yanağımı okşuyordu. Dudaklarını dudaklarıma kadar yaklaştırıp geri çektikten sonra:
"Hadi odaya kahvaltı çağıralım. Merak etme bendensin." dedi ve omzumu sıvazladı. Anında değişen ruh haliyle onun nasıl bir durumda olduğunu neden böyle davrandığını kestiremiyordum. Aklım hayalim almıyordu.
"Shawn."
"Pankek yemek ister misin?"
"Shawn."
"Ya da omlette olabilir. Evet, evet omlet olsun."
"Shawn!"
"Ne var?" Shawn'ın olayı buydu. Her şeyi unutabilecek kadar unutkan ama her şeyi günü geldiğinde yüzünüze çarpabilecek kadar fil hafızalı. Olayları umursamamak onun işiydi. Siz delirene kadar sakin kalır, siz delirince o da delirirdi.
Burası onun çöplüğüydü. Ve ben bu hurdalıkta sesi çıkmayacak kadar cılız bir tavuktum.
"Tamam, omlet yiyelim." dedikten sonra cam kenarındaki koltuğa geçtim ve oturup dışarıyı izledim.
Dün söyledikleri de neydi öyle? Velma o kadar alçaklaşamazdı. Bunu yapabileceğini asla düşünmüyordum.
"Dün söylediklerimi mi merak ediyorsun?" diye karşıma oturdu ve benim gibi bağdaş kurdu.
"Evet."
"Pekala. Öncelikle şuna değinmeden edemeyeceğim. Karmen sen çok güzel bir kızsın ancak sürekli topuz yapıp pantolon giymen senin çekiciliğini biraz olsun engelliyor."
"Görünüşüm sadece beni ilgilendirir Mendes. Kısa kes." dediğimde güldü ve göz kırptı.
"Ancak asabi tavırların çekiciliğine çekicilik katıyor."
"Her neyse sevgili Karmen. Devam edecek olursam eğer, dün söylediklerim öylesine seni sinir etmek içindi. Kardeşin sana öyle bir şey asla yapmadı, yapmaz da."
"Tamam. Ama neden aramızı bozdun yanlış oda numarası vererek."
"Çünkü sizin aranızı bozmak bana eğlenceli geliyor. Ezik karakterli bir abla ve baskın krakterli bir kardeş. Bu eğlenceli." ezik karakterli bir abla.
Kapı çaldığında gelenin oda servisi olduğunu anlamıştık. Kapıyı açıp oda servisinin kahvaltımızı odanın ortasına getirmesini izledikten sonra gidince ikimizde sessizce kahvaltılarımıza gömüldük. Hiçbir şey demeden öylece kahvaltımı ediyor herhangi nir şey düşünmemeye, Shawn ile göz kontağı kurmamaya çalışıyordum.
***
"Dün gece olanlardan sonra beni senin bırakman sence de çok tehlikeli değil mi?" dedim araba köşeyi dönerken. Ancak köşeyi dönmeden arabayı durdurdu ve bana dönüp bir süre baktı. Daha sonra hızlıca beni kucağına çekip:
"Camlar filtreli." dedi ve kalçama koyduğu elleriyle beni kendine bastırıp dudaklarını benimkilerle birleştirdi. Aniden değişip duran ruh haline uyum sağlamak çok zordu. Onu kontrol etmek son derece imkansız, hareketlerini önceden belirlemek manasız bir davranış olurdu.
Kabul etmeliydim ki Shawn Peter Raul Mendes gerçekten iyi öpüşen birisiydi. Ona karşılık vermemek imkansız gibi bir şeydi. İtici olabildiği olmuyor değildi ancak Velma onun nesini sevmiyordu anlamış değildim.
Shawn beni sevseydi ben onunla bir ilişki yürütmeyi denemek isterdim.
Nefes alamaz duruma geldiğimde geri çekildim ve kendi koltuğuma oturdum.
"Tanrım Mendes! Buna bir son vermeliyiz." o ise dudaklarını ısırıp gülüyordu.
"Kardeşinle sevgili olduğum zaman son veririz." tekrar arabayı çalıştırdıktan sonra köşeyi döndü ve sokağın sonuna geldiğinde bizim evin önünde arabayı durdurdu.
Neyse ki babam evde değildi. Ben arabadan iniyorken:
"Üzgün görünmeye çalış. Ben konuşurum. Sen sus." gözlerimi devirmeme engel olamadan arabadan indim ve evimin yolunu tuttum. Kapıya geldiğimde kapıyı çaldım ve açılmasını bekledim. Açan kişi elbette Velma'ydı.
"Karme-Shawn!"
"Hey, benim küçük tatlı böceğim nasılsın?"
"Matthew bitti şimdi de Shawn'a mı kaydı gözlerin?" dedi ve tombul yanaklarının hemen üstündeki mavi gözlerini usulca devirdi.
"Öyle bir şey yok. Dün gece olanları bana anlattı. Talihsiz bir durum olmuş. Matthew ablanı kandırmış Velma, çok üzgündü ve yolda onu oturmuş ağlıyorken gördüm. Çok üzüldüm. Bu yüzden sizin aranızı düzeltmek istedim. Her şeyin sorumlusu Matt. Bence en iyisi ikinizde bir daha onunla konuşmayın olur mu?" Velma bana bir süre baktıktan sonra kollarını açıp:
"Daha uzun sürede affederim sanıyordum seni." dedi ve bana sarıldı. Daha sonra Shawn'a dönüp:
"Teşekkür ederim Shawn." dedikten sonra kolumdan çekip beni içeri soktu ve kapıyı Shawn'ın suratına kapattı.
"Odama gidip dinlenmek istiyorum." dedikten sonra merdivenlere yöneldim ve odama girdim. Pencereden dışarı baktığımda bana eliyle telefonunu gösteren bir adet Shawn vardı.
Shawn: ben olsam kardeşime o kadar güvenmezdim ;)
Shawn: yalan söylemiş olma ihtimalimi unutma minik Karmen ;*
