Sabah olmuştu ve Katy bana hala kırgındı. Sanırım onun yerinde bende olsam aynı tepkiyi gösterirdim. Sanırım Katy’i biraz boşladım. Bugün Edward okulu şarkı yarışmasında temsil edecek. Kız yarışmadan çekilmiş bunun için Edward tek başına şarkıyı söyleyecek. Tüm gün boyunca çok heyecanlıydı. Birkaç saat sonra Edward’ım herkesin önünde şarkı söyleyecek.
5 Saat sonra
Herkes yerlerini aldı. Sunucu isimleri tek tek okuyor. Tüm çocukların sesleri mükemmel. Sunucu “ Edward JONAS” dedi. Sahneye Edward çıktı ve şarkısını söylemeye başladı. Herkesin sesinden etkilendiğini görebiliyordum. Gözümden yaşlar aktı. Lisedeyken bende şarkı söylemiştim. Daha doğrusu Joe ile birlikte Edward şarkısını bitirdikten sonra herkes alkışlamaya başladı. Edward koşarak sahneden indi ve bize sarıldı. Katy’de mutlu gözüküyordu. Ne kadar birbirlerine kıssalarda onlar kardeşler. Yarışma bitti. Jüri üyeleri bir karar vermek üzere toplandılar. Birkaç dakika sonra sunucu sahne çıktı. “ Kazanan….” Kalbim küt küt atıyordu. “ Edward Jonas” dedi. Büyük bir çığlık attım ve Edward’a sarıldım. Sonra Joe, Katy ve Ally. Ally’lerde buradaymış. Hiç görmemiştim onları. Sanırım bu ikisi çıkıyorlar. Herkes oradan ayrılmaya başladı. Bizde arabalarımıza binip eve gittik. Kapıdan girdiğimizde Katy başka yöne doğru gidiyordu. O gün gittiği labirentli yere. Joe’ya “ Ben hallederim siz eve girin” dedim. Katy birden gözden kaybolmuştu. Koştum ama Katy yoktu. En sonunda yerde bir çukur gördüm. Olamaz Katy buradan düşmüş olamaz. Geçen burada bir demir parçası vardı ama burayı nasıl açtı? Hemen telefonun ışığını açtım ve bir merdiven olduğunu fark ettim. Aşağıya indim. Korkuyordum. “ Katy! Katy neredesin?” diyordum. Birden Katy’nin çığlığını duydum. Koşmaya başladım. Kapılar vardı. Tam yedi kapı. Biri açıldı. Katy kapıya yürümeye başladı. “ Katy dur!” diye bağırdım. Beni dinlemiyordu. Aynı büyük Edward’ım gibi beni dinlemiyordu. Kalbim deli gibi atıyordu. Ona bir ey olursa ben yaşayamam. Katy kapıyı tutu ve bana baktı. “ Bana da değer verilmesini isterdim” dedi ve kapıdan geçti. Koştum ama yetişemedim. Birden kapıların hepsi hızlı bir şekilde açılıp kapandı. Yukardan toprak parçaları dökülmeye başladı. Burası yıkılıyordu. Kaçmalıydım ama Katy? Kapı birden kayboldu. Burası nasıl bir yer böyle. Koşmaya başladım. Terler içindeydim. Gözlerimden yaşlar akmaya başladı. Joe koşarak yanıma geldi. Toprak çöküyordu. Koşarak Joe’ya sarıldım. “ Katy gitti” dedim. Joe deli gibi soru soruyordu ama kollarının arasında bayıldım.
1 YIL SONRA
Katy hiçbir yerde bulunamadı. Herkes deli olduğumu düşündü. Kimse kapının yok olduğuna filan inanmıyor ama bu gerçek. Tam üç ay hastanede yattım. Her gün serum verildi. Gazeteciler her gün haberimi gazetede yayınladı. “Ünlü yazar ve oyuncumuz Demi lovato Delirdi mi?” ne yazdıkları umurumda bile değildi ben kızımı göz göre göre kaybetmiştim. Acım şimdi daha az ama onu unutamıyordum. Kızımı unutamıyordum. Şimdi doktorlara göre iyileştim ve eve gönderildim. Beni deli sanıyorlar oysaki ben deli değilim. Sadece bana inanmıyorlar. İki evladını kaybeden bir anne nasılsa öyleyim. Bazen Edward ve Joe’nun dahi bana inanmadığını düşünüyorum. Yaşlı kadın haklıydı. Bu ev lanetli. Bu eve hiç gelmemeliydik. Buradan taşınmalıyız. Bugün Edward’ın doğum günü partisi var. Arkadaşları ile kutlamak istedi. Joe her şeyi ayarladı. Benim hiçbir şey canım istemiyordu. Evin her yeri Edward’ın arkadaşları ile doluydu. Oğlum için mutlu görünmeye çalıştım. Pastayı kestik ve müzik çalmaya başladı. Tüm herkese ikramda bulunuldu. Hava almak için dışarı çıktım. Gökyüzüne baktım. Simsiyahtı. Birden rüzgar çıktı ve şimşekler çaktı. Gökyüzünde bir şey vardı. Birden eve yıldırımlar düştü. Evde çığlık sesi duyuldu. Hayır olamaz. Edward ve Joe’yuda kaybedemezdim. İçeri girmek istedim ama her yere yıldırımlar düşüyordu. Yaşlı kadın yanıma geldi ve elimi tutarak beni oradan uzaklaştırmaya çalıştı. Bu kadın kim? Direniyordum ama gücüm kalmamıştı. Beni oradan uzaklaştırdı ve o yakınlarındaki evine götürdü. Elimden neden bir şey gelmiyor. Orada olmalıydım. Aradan on dakika geçmişti ve yıldırım sesleri dinmemişti. Ve bir on dakika daha geçti. Yıldırım sesleri duymuştu. Yaşlı kadın ne kadar çıkmamı istemese de onu dinlemedim. Eve doğru gittim. Ev delik deşik olmuştu. Gözlerimden yaşlar akıyordu. Yere eğildim ve çığlık attım. Bir dakika kilitli oda yani çatıya hiçbir şey olmamış. Ama bu imkansız. Elim titriyordu. Kapıyı açmaya ve göreceğim şeyden dolayı korkuyordum. En sonunda kendime geldim ve kapıyı açtım. Gözlerime inanamıyorum. İçerideki herkes taşa dönüşmüş. Bu nasıl oldu? Joe işte orada koşarak yanına gittim. Gözlerimden yaşlar akıyordu. İşte Edward orada Ally’nin elinden tutmuş. Birden yukarından bir resim uçtu. Rüzgardan havada uçuyordu ve ayağımın ucuna yere düştü. Kağıdı aldım. Bu Katy’nin yaptığı bir resim. Daha önce hiç görmemiştim. Bu bizim ev ve işte o çatı katı. Evde delikler var. Katy olacakları biliyor muydu? Bu nasıl olur. Beklide bu kadar çok şey yaşadıktan sonra bu olanları yargılamalıydım. Koşarak Katy’nin odasına gittim. Özel kutusunu aldım. İçinde notlar vardı.
NOT 1: Edward’ın doğum günü partisi geldiğinde, partisi yerle bir olsun. Ally ile olduğu zaman onun sonu olsun. Bana yaptıklarının cezasını ödesin!
İnanmıyorum bu şimdi olan olay ama Katy benim için kaybolalı diğerleri için öldüğü zaman 1 yıl oldu.
NOT 2 : Evin sadece çatı katı kalsın. Orada ne gizleniyorsa korunsun.
Çatı katımı. Evet yaptığı resmin çatı katısı düzgün. Bu nasıl olur aklım almıyor? Koşarak çatı katına çıktım. Kapı açıktı. Korkuyordum ama içeride ne var merak ediyordum. İçeri girdiğimde bir masa ve üstünde bir kitap vardı. Sadece kitap mı? Bu kitap ne olabilir. Kitabın üstünde hiçbir şey yazmıyordu. Sade bir şeydi. Kitabi açtığımda her yer bembeyaz oldu. Ne oluyor? Eşyalar nereye gitti. Oda yok oldu sadece kitap, ben ve beyaz ile kaplı bir yer. Boş bir sayfa gibi. Kitap kendiliğinden yapraklarını değiştirmeye başladı. Dönüyordum. Ne oluyor? Gözlerimi kapattım. Birkaç dakika sonra dönmem durdu. Gözlerimi açtığımda eve ilk geldiğimiz gün. İşte Katy yanımda. Edward diğer tarafımda. Yaşlı kadın bize bakıyor ve Joe anahtarı adamdan aldı. Kadın başını salladı ve gitti. Sanırım olanları sadece ben ve yaşlı kadın biliyor. Bu kadın kim hala öğrenemedim. Katy bana bakıp gülümsedi. Tanrım dünyalar benim oldu. O kadar mutluyum ki .Ama durum zaman geri alındıysa aynı şeyleri yeniden yaşayacağız. Buna izin veremem. Joe tam kapıyı açarken ona seslendim. “ Joe dur o ev lanetli!”
SON - FİNAL
