Chapter 39

971 19 4
                                    

Karen's POV

"Stop crying, Karen. Makakasama 'yan sa baby." I can't. I just can't.

"I'm sorry." I want him to stop saying sorry dahil wala naman talaga siyang kasalanan. It was an accident.

"A-ano nalang sasabihin ni Mikko, Jerome?" Nanginginig ako sa takot habang iniisip ang mga posibleng mangyari.

There's no way I am going to abort this baby. It's the most inhumane thing a person can do; I will raise my child no matter what.

But again, hindi ko alam kung matatanggap ni Mikko ang bata. Iiwan niya ba ako kapag nalaman niyang nabuntis ako ni Jerome? Will he accept this baby growing inside me?

"Marry me, Karen." Jerome suddenly speaks.

"W-what?" My heart skips a beat.

"Marry me, for the sake of our child." I can feel my tears streaming down my cheeks.

No.

No, I can't do that.

"I-I can't, Jerome." Napayuko nalang ako at umiyak nang umiyak nang umiyak. "I love him so much."

Lumapit sa akin si Jerome at niyakap ako ng mahigpit. "Alam kong sasabihin mo 'yan." He said. Binaon ko ang mukha ko sa dibdib niya. Hindi ko na talaga kaya.

"I will face my responsibilities as a father of our child, Karen. Hindi kita iiwan basta-basta, even if you can't marry me."

***

I can barely open my eyes because of its puffiness. Hindi rin ako makatulog kahit anong pilit sa 'kin ni Jerome na magpahinga kahit saglit lang.

Hindi pa rin alam ni Mikko na buntis ako.

Nag-decide si Jerome na dito nalang sa condo ko magpalipas ng gabi para alagaan ako. Seryoso siya sa sinabi niyang gagawin niya ang lahat para sa akin at sa baby namin yet hindi ko pa rin siya kayang pakasalan.

"Kailan mo balak sabihin kay Mikko?" Jerome asked. Halatang stress na rin siya base sa dark circles na paunti-unting nag-foform sa ilalim ng mga mata niya.

"T-tomorrow, I guess." Nakaupo si Jerome sa couch habang ako naman nakahiga sa kama while caressing my tummy.

Yumuko si Jerome at napahilamos ng mukha. Alam kong gusto niya akong pakasalan, mahal na mahal niya ako at ang baby pero paano ko magagawa 'yun kung kay Mikko ko lang nakikita ang future ko?

Nag-promise ako kay Mikko, kahit anong mangyari, I won't runaway from him. Not this time kung kailan I thought okay na ang lahat.

"Sorry, Karen. I'm really sorr---"

"Stop apologizing, Jerome." I commanded.

He scrutinized me with remorse marked on his face.

"What do you want me to do? Pakiramdam ko sinira ko ang future mo! Sinira ko kayo ni Mikko, what do you want me to do huh? You don't want to marry me either! Hindi ko alam kung paano ko mapapanagutan ang bata." Tears are gathering in his eyes.

This is not  Jerome. He will never yell at me unless he couldn't take it anymore and he is really in pain. This side of Jerome is pitiful, I don't want to see him suffering like this.

Nilapitan ko siya at niyakap. His sobs, nakapanghihina.

Out of 7 billion people in this world, why Jerome? Bakit siya pa na hindi deserve lahat ng ito? Bakit kailangan niya maranasan ang lahat ng ito?

"I will keep this baby, palalakihin natin siya. You don't have to worry about it,"

I assured him.

I'm Dating an IdolTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon