Yaaaaaaa
Sizi beklettiiim çok özür dilerim bu kadar geç bölüm atmamalıydım çok üzgünüüm
AKDŞLSKDLŞAKDLAŞDKSLŞDKDLŞASKDŞ
SELAAAAAMMMM biliyorum ki beni özlemediniz ama yine de bana aşıksınız şlsakdşlaskdalşkdaş
O yüzdeeeeennn gelini, yani beni öpebilirsiniz çünkü bu bölümden sonra sanırım anca kendi kendimize evcilik oynucaz şlaksdlşsakasş
Çok uykum geldi ve yarın Kübraairen ile buluşucam geç kalırsam kafamı öper o yüzden yine bölümü düzenleyemedim ama buna şaşırmıyosunuz artık sanırım şalksdaşlsdkalşka
Eğik şeysi geçmiş bölüm laksdşlska gözünüz acımasın diye eğik yapmazdım ama yaptım çünkü neden çünkü FİC YAZMAKTAN BENİM GÖZLERİM ÇOK ACIYO SİZİNKİ DE BİRAZ ACISIN BANA NE
Neyse iyi okumalaaaaarrr <3
----
"Baek tabağını bile koydum hadi sofraya gel artık." Chanyeol'ün seslenmesiyle bir gözümü onda diğer gözümü televizyonda tutmaya çalıştım ama sonradan bunun imkansız olduğuna karar verip televizyona geri döndüm.
"Reklam çıkınca gelirim. Siz başlayın."
"Anlamıyorum, sen zaten doktorsun. Niye doktorlarla ilgili bir dizi izliyorsun?" Sehun'un bu konu hakkında yaptığı yüzüncü yorumdu ve yüzüncü kez duymazdan geldim.
"Seviyorum." Dedim sadece ve ekrandaki yakışıklı doktora pür dikkat bakmaya devam ettim.
"Biliyorum. Yakışıklı, hayır, süper yakışıklı bir adamım, zenginim ve karizmatiğim. Gücenmemem gerekiyor ama evimdeki süper seksi fıstık benim yerime ekrandaki adama baktığı için biraz kendimi kötü hissediyorum."
"İstersen ben sana bakabilirim. Yani fıstık diyebileceğin biri değilim ve bil ki bu iğrenç bir tabir, ama süper seksi olduğumu söylerler."
"Kim diyor bunu?" Chanyeol ve Sehun oturduğum koltuğun hemen arkasında bir şeyler konuşurken televizyona odaklanma sorunu yaşıyordum ve bu yüzden emindim ki ikisinin de kafasını kopartacaktım.
"Yapma babacık! Yakışıklı ve gizemli bir transfer öğrenciyim. Dahası okulun en havalı çocuğuyla arkadaşım ki bu senin kuzenin oluyor."
"Ne diye sorduysam."
"Susacak mısınız artık?" Televizyonla göz temasımı kesmeden kafamı yan çevirip sesimin onların gürültüsünde kaybolmadığından emin oldum.
"İyi. Biz de sensiz yeriz. Yalnız başına yemeğini yersin. Yalnız... Tıpkı yaşlı ve kimsesizler gibi. İlerde bu günleri hatırlayıp keşke onlarla beraber yemek yeseydim, yalnız kalmazdım diyeceksin ama her şey için geç olacak." Chanyeol'ün duygu sömürüsüyle ilgilenmiyordum çünkü hayatımın sonunda yalnız olmam imkansızdı. Chanyeol'ü de gittiğim yere sürükleyecektim. "Hala ilgilenmiyorsun değil mi?" Başımı salladım. Sandalyenin parke zeminde çıkardığı sesten oturduklarını anladım ama gösterişli ve havalı ameliyat sahnesini izlemeye devam ettim. İlerde, yani 30'lı yaşlarımda falan ben de böyle havalı görünür müydüm acaba?
"Dostum ben büyüme çağındaki bir liseliyim. Bu kadarcık mı koydun gerçekten?"
"Özel aşçın değilim Sehun. Sadece üç kişilik yemek yapabiliyorum. Altı değil. Ha, bir de arkadaşın da değilim. Bana dostun diyip durma."
