EVEEET BEN GELDİİİMM
Geç oldu biraz(tamam baya geç oldu) çok özür dilerim bunun için ama artık daha sık görüşeceğimizden eminim
Fici unutmamış olmanız dileğiyle :(
İyi okumalar <3
----
Kaç yıl olduğunu yine hesaplayacak kadar üşendiğim yıl kadar önce
"Sen tam anlamıyla bir aptalsın Baekbaek."
"Bunu hatırlatıp durmaz mısın?" Başımı kafeteryanın mikrop dolu masasından kaldırarak bana bakan ikiliyle sonunda göz göze geldim. Biraz daha yüzüm o masaya yapışık kalsaydı zaten beni Jongdae ve Minseok'dan önce bakteriler öldürecekti.
"Baekhyun zaten aptal olduğunun farkında Minseok." Jongdae konuşmaya başladığında ölme isteğim artmıştı yeniden. "Onun farkında olmadığı bir şey varsa neyi kaçırdığı." Haklıydı, oldukça haklıydı ama benim de haklı olduğum yerler vardı.
"Ne yapmamı bekliyorsun Jongdae? Evine gidip 'Selam, geçen gece yattık ve sonra sabah olunca hiçbir şey olmamış gibi ayrıldık fakat ben seni unutamadım ve seninle bir daha yatmak istiyorum' mu demeliyim?"
Bunu yapamazdım. Öncelikle söylemem gerekirdi ki bu Chanyeol'den kaynaklı bir durum değildi. O gece birlikte olmuş sonra da uyumuştuk. Uyurken bana sarılmış olması oldukça hoşuma gitmiş olsa da sabah olduğunda büyü bozulmuştu. Bu oldukça net bir tek gecelik ilişkiydi ve benim o durumda Chanyeol'e 'günaydın' ve 'görüşürüz' demekten fakat bir daha görüşmemekten başka şansım yoktu.
Daha fazlası resmen yüzsüzlük ve yapışkanlıktı. Hiç kimse tek gece takıldığı biriyle bir daha görüşmek ya da başına bela olsun istemezdi. Tabii benim dışımda hiç kimse. Ben acınası bir şekilde Chanyeol'e vurulmuştum.
"Bence gayet mantıklı." Minseok kolasının içinde hareket edip duran pipetini dişlemeyi bırakıp konuşmuştu.
"Minseok bari sen yapma!" Yüzümü yeniden masaya geçirmiştim. Sanırım hastalığa yakalanmak daha mantıklıydı.
"Hayır, git ve evini bas demiyorum. Git ve evinin oralarda takılarak tesadüfen karşılaşmanızı sağla." İşte bu kısmı mantıklıydı. Ama nasıl olacaktı? "Evinin çevresinde kafe ya da bar falan yok mu? Ya da tanıştığınız yere git madem bu kadar etkilendin yeniden karşısına çık ve sana olan tavırlarına bak. Eğer kaçarsa onu düşünmeyi bırakırsın. Ya da belki tam tersi olur ve şu masayı yalamayı bırakırsın." Daha şimdiden o masayı yalamayı bırakmıştım.
"Sen harikasın Min!" Boynuna sıkıca sarıldığımda beni geri ittirmişti.
"Bana değil Chanyeol'e sarıl seni aptal. Kaç gündür kendini yemek yerine bunu düşünemediğine inanamıyorum."
"Aptal olduğunu söylemiştim." Jongdae sanırım bu sefer haklıydı.
"O zaman ben gidiyorum. Kitap için teşekkürler Jong." Jongdae'nin bir süredir okuduğu kitabı hızla kaparak kendimi hastaneden dışarı atmıştım. Arkamdan baya kızdığını biliyordum fakat eğer onun peşine düşeceksem bir bahanem olmalıydı. En azından evinin karşısındaki kafeye gidip kitap okuyabilirdim ve bunu her zaman yaptığım bir aktivite gibi gösterip rezil olmaktan kendimi kurtarabilirdim.
Tıp fakültesinin ise evinin bu kadar yakınlarında olması en azından güzel bir şeydi.
Nefes nefese yaşadığı caddenin üzerinde bulunan kafeye gidip listedeki ilk şeyin adını söyleyerek verilen fincanı almış ve ikinci katta cam kenarı bir yere oturmuştum. Belki buradan geçip evine girerdi ve ben de onu izlerdim. En azından eve giriş saatini bilmek işime yarayabilirdi. Şu an gerçekten aptal gibi davrandığımı biliyordum fakat 2000'li yıllardan bahsediyorduk. Başka türlü birine nasıl ulaşabilirdim ki?
