Eyes Of A Nerd Spy (voltooid)

laat gaan

Ik kijk snel om en doe het mondkapje weer op ik zeg weer op mijn grappige accent " Blaze kom je nog?" Blaze knikt en samen lopen we door naar huis. Na een tijdje landen we in elkaars armen en lopen we zo verder. Na een tijdje heb ik het gevoel dat we gevolgd worden, maar ik weet niet waarom. Opeens staat er een hele groep mensen voor ons en omcirkelen mij en alleen mij. Ze komen me halen alleen mij?! Ik kijk om mij heen en zie dat ik het ga verliezen. Blaze brengen ze ergens anders heen. Wat gaan ze doen met Blaze. Ik sprint naar de zijkant en begin te gillen en te schreeuwen " Blaze laat Blaze gaan plzz nee doe hem niks!" Tranen springen in mijn ogen en het laatste wat ik zie is Blaze die verdrietig om kijkt. Alles zakt weg alles word zwart. Ze hebben me net op mijn zwakste plek te grazen genomen. Ze weten het. Ze hebben me door alles, alles is voor niks geweest. Ik word wakker in een afgesloten ruimte. Ik hoor stemmen. Ben ik in de hemel?  De deur vliegt open. Ohw dit is de hemel niet. Ik kijk op en zie 3 mannen. Hah ze durven niet eens loner naar mij toe te komen wat een eikels. Ze schuiven een brief over de grond naar me toe en maken dat ze weg komen. Hmm een brief. Ik loop er langzaam naar toe en zie erop voor Annouk. Hmmm oke ik pak hem op en open hem. Ik kijk nieuwsgierig naar de letters. Het is waarschijnlijk door een hoger iemand geschreven ofzo. Ik ruik eraan en weet precies wie het heeft geschreven. Ik had al sterke zintuigen, maar ik hoefde ze vrij weinig te gebruiken. Ik kijk naar wat er geschreven staat.

Beste vechter,
Mijn zoon heeft jou uitgekozen om mee te vechten in de wedstrijd van de klaver competitie. Lang leven het korte leven zou ik zo maar zeggen.
Mijn zoon komt je over een week bezoeken en zorg dat je getraind bent, want anders komen er maatregelen jonge dame.

Groete uit de hoge raad.

Ik begin te grijnzen toen ik de laatste paar zinnen las over het trainen en luisteren en shit. Oke ik ga wel trainen, maar luisteren ga ik vast en zeker niet doen. Ik ben niet gek. Oke misschien ene heel klein beetje. Dus ik moet vechten voor mijn eigen leven en misschien kom ik hier weg. Hmmm oke uitdaging aanvaard. Ik begin met trainen en eindig uitgeput op een dun bedje.
~
Ik word lekker zacht wakker uhum dus niet. Ik hoor gelach en geschreeuw en geroep" hahaha een meisje dit kan niet dit is zelfs een schande voor moeder natuur." Hmm zelfs voor moeder natuur heh oke. Ik begin met trainen en ga steeds een stapje verder.

Pov tyler.
Me vader zei dat ik vandaag erheen mocht. Best wel logisch, want ik koos haar uit. Je zult denken van waarom een meisje. Nou dit is Ayden de beruchte spion achtig iets en ik heb eigenlijk net te horen gekregen dat zij dat was. Uhum don't judge me. Ik loop naar beneden en zeg me vader gedag. Ik loop naar mijn auto en geef veel gas. Ik scheur naar de gevangenis en stap daar netjes uit. Ik loop met een paar mannen mee en loop een gang in. Ik zie heel veel mensen trainen. Ik hoop stiekem dat Annouk ook heegt getraind, want anders hebben we een probleem. Ik loop verder de gang in en zie uit eindelijk een jongen uitdagend naar iets kijken. Hij zegt " dus jouw ouders zijn dood en al je vrienden zijn weg?" Hij zei dat allemaal met sarcasme. Opeens hoorde ik gebonk op de tralies en geschreeuw " jij vieze vuile eikel ik hoop dat je er als eerste uit ligt." Het is een meisjes stem hmm. De jongen zegt " en als ik het langer volhoud dan jij ooit zal kunnen?"  Dat was volgens mij de grens, want ik hoorde niks meer. Maar wat is ze van plan. Opeens horen we een harde dreun en de tralies liggen open. Annouk springt eruit en grijpt de jongen door de tralies en trekt hem tegen de tralies aan. Ze zegt " niemand spot met Ayden jij vieze vuile hond." De jongen kijkt bang en geeft geen kick. Ik sein de bewaking dat ze moeten ingrijpen en ze rennen er gelijk op af. Als ze Annouk eindelijk hebben na heel veel moeite word ze weggetrokken van de tralies. Ze zegt " je bent nog lang niet van me af begrepen!" De jongen slikt en zegt niks. Ik kijk naar Annouk die naar het afgesproken kamertje word gesleurd. Hmm ze heeft veel kracht. Ik loop naar het kamertje en loop gewoon naar binnen. Ik zie Annouk op een stoel zitten en het lijkt nu gewoon of ze de rust zelve is. Ik ga tegen over haar zitten. Ze zegt best chagrijnig " kijk eens wie we hier hebben?!" Ik kijk haar niet begrijpend aan en zeg " nou zeg het eens?" Ze schudt grijnzend haar hoofd en zegt niks. Het is dus een meisje met heel veel geheimen. Ik zeg " zijn je ouders echt dood?" Ze staat op en slaat op de tafel en zegt schreeuwend " niemand begint over mijn ouders begrepen?!" Ik knik en zeg " ik zou het onthouden." Ze blijft staan en ik zeg " nou uhmm ik heb eigenlijk al wel genoeg gezien van je. Die tralies was zeker heel moeilijk?" Ze denkt na en zegt " ohw die tralies neh was niet heel moeilijk. Je moet alleen de goede bouten los draaien en goed rammen en dan ben je eruit." Oke dit word dus de gevangenis upgrade. Ik begin te grinniken en zeg " slimme meid hoor." Ze knikt en loopt naar de uitgang en loopt weer terug naar haar cel. Hoe ik dat weet nou ik ben donders snel achter haar aan gegaan, want ik dcaht dat ze zou ontsnappen. Ik kijk haar onbegrijpelijk aan en zeg " je kiest ervoor om hier te blijven terwijl je zo weg kon?" Ze knikt en zegt " tja ik kan ervoor kiezen om nog iemand teleur te stellen, maar ik kan ook iemand trots maken en trouwens als je het nog niet wist er staan meer dan duizend agenten buiten." Ik zeg beschaamd " ohw dat wist ik wel hoor." Ze knikt en zegt " ja het zal wel."