Eyes Of A Nerd Spy (voltooid)

deel 3 hoofdstuk 9

Ik sluit mijn ogen automatisch en val in slaap.

{Blake}

Ik heb hem eindelijk!

Ik loop naar zijn cel en bekijk hem goed.

Hij ziet er sterk uit en zo als ik hoorde kon hij zeer goed tegen verdoving.

Ik heb hem gisteravond een serum gegeven en het is niet zo'n onschuldig serum.

Nee dit is mijn kunstwerk!

Ik geef een seintje dat hij weer kan slapen en dan komt er een gas vrij in de buis.

Hij sluit zijn ogen en valt in slaap.

Ik loop de ruimte uit en zoek naar mijn assistente.

Ze komt net de hoek om.

Ze zwaait vrolijk naar mij en zegt "hi papa hoe gaat het, kan ik je nog ergens mee helpen?"

Ik schud en zeg "nou misschien toch wel."

Ze kijkt mij nieuwsgierig aan en wacht af.

"Wil jij van de nieuwe jongen aantekeningen maken, maak hem niet wakker!" Het laatste gedeelte zeg streng tegen mijn dochter/assistente.

Ze knikt en loopt weg.

{Isabo}

Ik loop naar de cellen en zoek de cel van de nieuweling.

Ik bekijk hem goed en maak aantekeningen, ik moet zeggen hij ziet er sterk uit heel sterk.

Ik sta voor zijn gezicht en maak nog wat aantekeningen.

Opeens schieten zijn ogen open.

Ik schrik mij helemaal dood.

Hij begint te grijnzen en slaat tegen het raam.

"Papa! Hij is wakker geworden!" Alles schreeuw ik uit.

Mijn vader rent naar binnen en laat een gas naar binnen, maar het werkt niet meer.

Hij staat daar dom te grijnzen, maar als hij een cel verder kijkt ziet hij Nina.

Zijn ogen veranderen en zijn grijns veranderd naar een normale uitdrukking.

Hij begint opeens vol hard tegen de buis aan te rammen.

Ik duik achter mijn vader en raak lichtelijk in paniek.

"Papa wat gebeurd er?!" Zeg ik langzaam.

"Hij kan er tegen, dat is onmogelijk!" Schreeuwt hij.

Ik kijk met paniekerige ogen naar de jongen en dan naar mijn vader.

"Papa, wie is hij?" Schreeuw ik tegen mijn vader.

"Jake Smith is dat!" Schreeuwt hij kwaad terug.

Ik slik overdreven en kijk nog even naar Jake.

Hij kijkt mij aan en ik zie zijn blik veranderen naar een andere.

Het veranderd naar rustig, maar dan opeens zie ik het weer veranderen.

Het veranderd van rustig naar een hel!

Hij slaat nog harder en er komen barsten in de buis te zitten.

Wat nu!!

{Jake Smith}

Ik open mijn ogen weer en zie een meisje van ongeveer 12 ofzo.

Ik begin te grijnzen en ze schrikt.

Ze roept wat, maar het lijkt net of deze buis geluidsdicht is.

Een man rent naar binnen en laat een gas binnen.

Ik kijk er lichtjes naar en dan merk ik dat ik er tegen kan.

Ik begin te grijnzen en begin te slaan tegen de buis.

Ze schreeuwen nog wat en ik voel mij schuldig worden tegenover het meisje.

Net als er een barst in de buis komt stop ik en draai mij om.

Ik kom tot rust en draai mij weer om.

Het meisje kijkt mij bang aan.

Ik zag Nina net, maar ik weet het niet zeker.

Ik moet haar hier uit krijgen, maar hoe?

Ik kijk weer naar het meisje en dan naar de man, maar blijf rustig.

Ik moet hier eerst zelf uitkomen.

Ik leun tegen de buis en dan zie ik de barst groter worden.

Ik kijk ernaar en volg de scheur.

En pats!

Ik val naar voren en beland hard tegen de grond aan.

Ik kijk pijnlijk naar het meisje en zie haar wegduiken achter de man.

Ik kijk schuldig naar de plek waar ze achter verschuilt en besluit om te gaan zitten, want dat klinkt voor mij het onschuldigs.

Als ik zit doe ik mijn handen omhoog als overgaven.

Ik kijk droevig naar links en denk aan mijn ouders.

Er rollen automatisch tranen over mijn wangen en ik doe niet eens moeite om ze weg te vegen.

Ik voel opeens 2 armen om mij heen en kijk naar diegene.

Het is het meisje van 12!

"Hier ben je veilig." Fluistert ze.

Ik sla verslagen mijn armen om haar heen en begin te snikken.

"Rustig maar." Zegt ze wrijvend over mijn rug.

Ik knik en word weer rustig.

Ik kijk de man verslagen aan en zeg "wat doe ik hier?"

"Je bent veilig hier, je mag doen wat je wilt, maar je blijft hier." Zegt de man dwingend.

Ik kijk naar Nina's buis en dan weer terug naar de man.

"Rustig maar zij is zo vrij, als ze wakker word." Zegt hij.

Ik knik langzaam en kijk weer naar het meisje.

"Hoe oud ben jij?" Vraag ik uit het niets.

"Ik ben 15" zegt ze hyper.

Ik glimlach en zeg "ik ben 19"

De man schrijft wat op, maar ik negeer hem helemaal.

"Maar Jake?" Vraagt ze opeens.

Ik kijk haar vragend aan en zeg "ja?"

"Ben je van plan om hier te blijven?" Zegt ze onzeker.

"Ik weet het niet en ik ga geen beloftes maken, want ik breek ze allemaal!" Schreeuw ik bijna.

Ik sla mijn handen voor mijn mond en zeg "het spijt me."

Ze knikt langzaam en kijkt naar haar vader.

Ze staat op en loopt weg.

Ik kijk haar na en kijk dan naar de man.

"Geen beloftes heh?" Hoe dat dan?" Vraagt de man nieuwsgierig.

Ik kijk weg en probeer de vraag te ontwijken.

"Je kan gewoon antwoorden hoor." Zegt hij fronsend.

Ik houd vastbesloten mijn mond dicht en weiger de hele rijd.

"Ik krijg het er op een dag wel uit." Zegt de man ook vastbesloten.

Ik kijk hem vragend aan, maar laat het erbij.

Hij pakt mijn arm vast en zegt op een dreigende toon "ik zou meewerken als ik jou was, anders gaat iedereen dood waarvan je hebt gehouden rn waarvan je houd!"

Ik slik en knik dan maar.

Ik loop met hem mee en lijk net een soort hond die zijn baasje achter na strompelt.

Wat is dit klote zeg, ik wil dat niemand mijn baas is!