Eyes Of A Nerd Spy (voltooid)

Deel 2 Hoofdstuk 5

Ik hoop dat het tussen Ayden en mij goed komt.

"Ayden? Ik wil dat het weer goed komt tussen ons." Zeg ik dan.

"Duncan? Ik uuh, ik heb het je al vergeven." Zegt ze dan.

Ik kijk haar blij aan en geef haar een knuffel.

Ik leg Jake weer in de wieg en vraag "Dus je wilt mijn mate zijn?"

Ik zie haar nadenken, maar ze knikt als nog.

Ik begin als een kleuter te springen en heb helemaal geen tijd besef.

Als Ayden opstaat en Ruth in de wieg stopt, stop ik ook.

"Waar woon je?" vraag ik nieuwsgierig.

Ze wijst een kant op en ik weet donders goed dat het de richting van mijn ouders is.

Ik schud mijn hoofd en zegt "Nee vanaf nu woon je bij mij."

Ze wilt protesteren, maar ik heb wel wat beters te doen dan dit.

Dan zeg ik heel rustig "Ayden je komt nu bij mij wonen, anders stop ik weer kinderen in jouw!"

Ze knikt snel en keert de wieg.

Ik glimlach en draai ook om.

We lopen samen naar mijn huis en zijn binnen een kwartier thuis.

Ik doe de deur open en Ayden rijdt de wagen naar binnen.

Ze kijkt om zich heen en loopt met de wieg naar de woonkamer.

Ik kijk naar ze en krijg een grote glimlach op mijn gezicht.

Ik heb eindelijk een gezin en niet zomaar een gezin.

Het is een perfect gezin.

Ik heb stiekem al gehoopt op een tweeling dus ik had in dit huis ook al een kinderkamer gemaakt, voor als ik Ayden vond.

Ik loop naar Ayden en sla mijn armen om haar middel.

Ze schrikt op, maar als ze ziet dat ik het ben ontspant ze zich weer.

Ze leunt met haar hoofd tegen mijn borstkas en mompelt "Ik heb de vader gemist, ik heb geen oog dicht gedaan, deze periode."

Ik glimlach en zeg "Maar nu ben ik er, toch?"

Ze knikt en zegt "Duncan kun jij even op Jake en Ruth letten, ik ben ect heel moe."

Ik knik en zeg "Ja dat is goed." Ik geef haar een kus in haar nek en ze verlaat de kamer.

Ik kijk naar mijn jongens en glimlach.

{Ayden}

Ik loop vermoeid naar weet ik veel.

Ik loop een kamer in en zie een kinderkamer.

Hij had al verwacht om mij te vinden, wat schattig.

Ik loop verder en kom eindelijk bij een slaapkamer.

Ik trek de kledingkast open en haal een groot shirt eruit.

Ik kleed mij om en kruip het bed in.

Ik val in een rustige slaap.

{Duncan}

Ik heb de kinderen eten gegeven en verschoon ze nu.

Echt ranzig bah.

Eentje vond het leuk om in mijn gezicht te pissen.

En de ander vond het leuk om in de nieuwe pamper te kakken.

Na een half uur ben ik eindelijk klaar en breng ik ze naar boven.

Ik stop ze in en geef ze een kus.

Ze sluiten hun ogen en vallen in slaap.

Ik verlaat de kamer en loop gelijk door naar de badkamer.

Ik kleed mij uit en spring onder de douche.

Hhmm geen pis lucht meer.

Ik zeep mij lekker in en doe de douche weer uit.

SHIT!! Ik ben mijn kleding vergeten.

Ik bind een handdoek om mijn middel als ik mij heb afgedroogd.

Waarom beland ik altijd in dit soort situaties.

Ik loop voorzichtig naar mijn kamer en zie Ayden slapen.

Ik loop naar de kast en pak een onderbroek.

Ik trek hem aan en gooi de handdoek in de wasmand.

Ik trek een joggingsbroek aan en draai om.

Ik zie 2 grote ogen naar mij kijken.

Ik kijk een beetje ongemakkelijk om mij heen en besluit na een kwartier dat ik wil slapen.

Dus stap ik naar het bed en kruip er ook in.

Ayden kruipt naar mij toe en legt haar hoofd op mijn borstkas.

Ze sluit haar ogen weer en slaapt vredig door.

Ik daarin tegen kan alleen nog maar naar Ayden kijken.

Langzamerhand val ik toch in slaap met Ayden in mijn armen.

*Volgende dag*

Ik word wakker door gehuil.

Ik spring op en loop naar de kinderen.

Ik zie ze huilen.

Ik pak ze allebei en breng ze naar beneden.

Ik zet ze in een kinderzitje en pak 2 flesjes en maak ze klaar.

Ik ga er tussen zitten en duw de flesjes in hun monden.

Ze drinken het zoetjes op en Ayden stapt naar binnen.

Ze kijkt naar de kinderen en dan naar mij.

"Je bent hier beter in dan mij." zegt ze hoofdschuddend.

Ik glimlach en zeg "Moet ook wel" en knipoog daarachter aan