Eyes Of A Nerd Spy (voltooid)

deel 3 hoofdstuk 5

Ik ga met veel tegen zin toch mee en zet stappen waarvan zelfs muizen grotere stappen maakten.

"Schiet je op, ik wil hier snel weer weg!" Roept de onbekende man in mijn oor.

Ik zet iets grotere stappen en versnel almaar mijn pas.

Ik loop naast de man naar een auto en de man stapt in.

Ik zelf twijfel en draai snel om.

Ik begin te rennnen en hoor geschreeuw achter mij.

"Vang hem." Schreeuwt de onbekende man.

Paf.

Daar ga ik weer.

Ik trek het pijltje uit mijn rug en ren verder.

Paf.

Nog een keer ik blijf door rennen, maar versloom al wel een heel stuk.

Paf.

En toen werd alles zwart.

*1 uur later*

"Hij kan tegen een sterke dosering verdovingsmiddelen! Wat nu?" Hoor ik iemand gillen.

Ik open mijn ogen en zie tralies, alweer!

Ik sta langzaam op en kijk om mij heen.

Wat kan ik hier aanrichten?

Ik loop naar de tralies en pak het vast met mijn handen.

Bam!

Daar vlieg ik dan door de lucht.

Elektriciteit tuurlijk waarom ook niet.

Ik wrijf over mijn hand en kijk omhoog.

Wat is dit voor plaats?

Ik sta weer op en hoor een harde piep.

Wat is dit een wekker ofzo?

Ik leg mijn handen op mijn oren en zak weer in.

"Goed hij is wakker." Hoor ik ineens.

Ik kijk om mij heen, maar zie helemaal niks.

De licht word aan gedaan en ik zie een man staan.

"Zo, zo jij bent wakker." Zegt hij grijnzend.

"Ja zie je het?" Zeg ik sarcastisch.

"Je bent nog even sarcastisch als voordat je geraakt werd door 3 verdovings pijltjes." Zegt hij met een grijns.

Ik haal mijn schouders op en zeg " tja verdovingsmiddelen helpen niet tegen sarcasme."

Hij haalt zijn wenkbrauw langzaam op en zegt "als je belooft om niet weg te rennen, dan wil ik je iets laten zien."

Ik knik twijfelend en zeg "ik kan niks beloven."

"En hoezo dat." Zegt de onbekende man.

"Omdat ik beloftes breek!" Schreeuw ik naar hem.

"En waarom verbreek je ze dan!" Schreeuwt hij terug.

*flashback*

"Mama, papa, ik beloof om jullie altijd te beschermen, ik zou voor jullie duiken als er een kogel door dr lucht heen vliegt en ik zal jullie held worden." Zeg ik lief tegen mijn ouders.

"Jake maak nooit beloftes, want daar moet je je aan houden." Zegt Ayden.

"Ja maar mama ik wil held zijn." Zeg ik met een trieste  blik.

"Je bent al onze held, schatje." Zegt Duncan.

Ik kijk vrolijk uit mijn ogen en zeg "dus de belofte gaat door?"

"Na vooruit." Zeggen mijn ouders in koor.

*andere flashback*

"Papa?!" roept Jake.

Hij rent naar het kantoor van Zijn vader.

Hij opent de deur en ziet!!

Helemaal niks.

Hij rent naar de volgende deur en opent hem.

Helemaal niks alweer.

Hij rent nogmaals naar de volgende en de laatste deur, hij staat op het punt om de deur open te trekken, maar hij word tegen gehouden door 2 schoten.

Hij blijft stok stijf staan en durft niet weg te gaan, maar hij durft ook niet om te blijven.

De doodsangsten gieren door zijn lijf.

Hij sluipt naar zijn slaapkamer en verstopt zich in een bank die op zijn slaapkamer staat.

Hij wacht geduldig af, totdat de politie komt.

*einde flashback*

"Gaat je niks aan!" Schreeuw ik naar hem.

"Gaan we nog of niet!" Schreeuw ik weer naar hem.

Hij gebaard met zijn handen dat ik moet volgen en ik volg al te graag, want ik hoop dat we uitkomen op een wapenkamer en dat ik hem dood kan steken of schieten!

We lopen een kamer in, maar geen wapenkamer.

Ugh stomme hoop daar heb ik echt niks aan.

Ik loop naar binnen en zie allerlei mensen staan en zitten en wijzen en kijken en ohw ja praten.

"Is dat G-M!" "Wat zo'n klein jochie die kan hier niks!" "We hadden een deal!" "Wat hebben ze gedaan met G-M!" "Waarom heb je zo'n noob binnen gelaten, je ziet duidelijk dat dat G-M NIET is!"
Dat soort dingen krijg ik naar mijn hoofd geslingerd als ze mij zien.

Tik tak, tik tak, tik tak daar gaat de bom.

"Tik tak, tik tak, tik tak, tik tak." Zeg ik zacht.

"Kijk uit hij gaat..." verder komt die onbekende man niet, want ik val aan.

Ik ren de tafel op en pak willekeurige mensen en sla ze bewusteloos.

Ik laat er 1tje wakker en sla hem 1 keer, ik sleur hem naar de muur en pin hem vast en schreeuw in zijn gezicht "wie denk jij wel niet, wie jij bent heh? Zeg maar!"

"Ik ben James!" Zegt hij hard.

"Dit is de laatste keer, de volgende keer ben je kwijt." Zeg ik in zijn oor en sla hem bewusteloos.

Ik loop de kamer uit en negeer de onbekende baas.

Ik loop naar een andere kamer en ga ergens zitten.

Ik zie een klein koelkastje en maak hem open.

Ik pak er een blikje cola uit en ga weer zitten.

Ik sleurp wat uit mijn blikje en dan vliegt de deur open.

Ik kijk op en zie mijn nieuwe baas.

Hij zucht opgelucht en zegt "ik dacht dat je weg was?"

Ik schud mijn hoofd en zeg "ik zei toch al ik verbreek beloftes."

Hij kijkt mij met een frons aan en zegt "waarom ben je hier dan nog?"

Ik begin dom te grijnzen en zeg "ik heb mijzelf beloofd om hier zo snel mogelijk weg te komen."

De man begint te lachen en zegt "je bent dus echt een belofte breker."

"Kijk uit achter je." Zeg ik snel.

De man draait om en ziet iemand aanrennen.

Hij zet een stap opzij en zegt "bedankt scheelt mij weer veel moeite en pijn."

Ik grijns weer en zeg "ik zou u wel is een keer willen zien als u pijn heeft."

Hij begint ook te lachen en zegt "bij jouw hetzelfde."

Ik grijns en zeg "wat moet ik hier doen?"

Hij begint ook te grijnzen en zegt "je zit dus in hetzelfde schuitje?"

Ik haal mijn schouders op en zeg "ik maak geen beloftes."

Hij knikt en zegt " we hebben dus een nieuw team lid."