Het leven van Nourdinne (VOLTOOID)

Hoofdstuk 2

Ik klop bij mijn buurvrouw en met een glimlach doet ze de deur open. "Salaam Nourdinne" zegt ze. "Alaikum Salaam gelti. Ik moet werken. Zou je misschien op Ahmed willen passen?" vraag ik lief. "Dat zou ik wel willen maar ik moet zo weg" zegt ze. "Oh oke" zeg ik zacht. Ik til mijn zoon op en loop terug naar mijn huis. Ik bel mijn werk vandaag af aangezien ik geen oppas kan vinden voor mijn zoon.

"Waar is mama?" vraagt hij. "Mama is even ergens heen" lieg ik. Ik kan niks anders dan liegen. Wat moet ik anders zeggen? Ja jou mama heeft ons verlaten voor een rijke man? Ahmed is pas 4. Ik ben nu zijn moeder en vader. Ik snap nog steeds niet wat Samira bezielde. Ik deed altijd mijn best om voor mijn gezin te zorgen. Al die tijd deed ze alsof ze van mij hield. Ze speelde met mij alsof ik een speelgoed was. Ik hield en hou nog steeds veel van haar. Maar maakt niets uit. Fa Inna Ma'al Usri Yusra...

-

"Salaam a broer!" roept mijn beste vriend genaamd Iliyah. "Alaikum Salaam" zeg ik zacht. "Why zo verdrietig?" "Samira..." een diepe zucht verlaat mijn mond. "Watser met je vrouwke" "Ze heeft me verlaten" "ZE HEEFT WAT" Schreeuwt hij. "Ze ging mee met een rijke man. Al die tijd deed ze alsof ze van mij hield" zeg ik zacht. Een traan rolt uit mijn ooghoek. We hadden samen leuke herinneringen... Maar alles was gespeeld. "Waarom? Je hebt een hart van goud broer" "Ik weet het niet" "En Ahmed?" "Die is bij mij. Ik kan niet meer werken" zeg ik. "Hoezo niet?!" "Ik kan geen oppas vinden voor hem" zucht ik. "Ben je mongool of doe je mongolisch" zegt hij. Ik  moet even lachen om zijn opmerking. "Mijn moeder is altijd thuis en ze mag Ahmed graag dus je kan hem naar haar brengen" "Zou ze het niet erg vinden?" "Nee tuurlijk niet" zegt hij. "Dankjewel broer" ik geef hem een mannelijke knuffel.

Samen met mijn zoon loop ik door de stad. Ik mis Samira... Sowieso is ze nu heel blij met haar nieuwe man. Ze denkt niet eens aan haar kind. Ik doe een kleine boodschap en loop weer terug naar huis. "Ga maar douchen lieverd" zeg ik tegen Ahmed. Hij knikt en loopt weg. Ja hij doucht zelf ookal is hij 4. Ik maak snel eten en leg het op tafel. "Ik mis mama" zegt Ahmed met betraande ogen. "Niet huilen mama komt snel weer" troost ik hem. Hij knikt en begint te eten. Waarom Samira? Waarom...

Volgende dag.

"Heel erg bedankt!" riep ik tegen Iliyah zijn moeder. "Geen probleem hoor" zei ze lief. Ik neem afscheid van Ahmed en loop naar mijn werk. Ik werk in een kinderopvang. Daar aangekomen wordt ik gegroet door de mensen die hier ook werken. "I have you gemist matskooo!!" roept Lina. "Ik heb jou ook gemist dwerg!" riep ik terug. Lina is mijn collega. Ze is heel erg lief en hulpzaam. "Waar was je gisteren?" vraagt ze. "Uh ziek" loog ik. "Oke jij kan totaal niet liegen dus tell me" lacht ze. "Ik was echt ziek Lina" zei ik en loop weg. Niet iedereen hoeft mijn situatie te weten.

Na een lange werk dag is het eindelijk tijd om naar huis te gaan. Ik koop eerst een ballon en een lolly voor Ahmed en dan haal ik hem op. Aan alle kanten word ik raar aangekeken. Waarom? Wat is er nu weer... Ik negeer ze en haal Ahmed op. "Hey kleine" "Papa!" roept hij blij. "Shokran gelti" zeg ik. "Is niks hoor" lacht ze. Ik geef Ahmed zijn ballon en lolly. Ik til hem op en loop naar huis.

En weer word ik aangekeken door de mensen. Ik negeer iedereen. Wat is er mis met hun? Net wanneer ik mijn huis willen binnen lopen, wordt ik tegen gehouden door 2 jongens. "Is er iets?" zeg ik. "Is dit jou huis? HAHAHAHA ik begrijp wel waarom jou vrouw je heeft achter gelaten" lachen de 2 jongens. "Ga maar naar binnen Ahmed" zeg ik en hij doet wat ik zeg.

"Pardon?" zeg ik tegen de 2 jongens. "Ben je lekker alleen? Whahaha wat zielig" lachen ze. Ik kijk ze ongeïnteresseerd aan. "Zeg dan iets eh arme mannetje" zegt 1 van de jongens. "Jou vrouw was echt lekker" zegt de andere. Voor ik het weet vliegt mijn vuist naar zijn kaak. De andere jongens slaat me terug. Hij duwt me op de grond en alle 2 beginnen me te schoppen. Iedereen kijkt toe. Niemand die me helpt. "Stop" zeg ik met moeite. "Zwerver" lachen ze. Na een tijdje lopen ze weg. Ik sta met moeite op en loop mijn huis binnen.

"Papa" zegt Ahmed. "Ga maar slapen je bent vast moe" zeg ik tegen hem. "Jij bloedt" zegt hij. Ik til hem op en leg hem op zijn bed. "Slaaplekker" zeg ik. Ik loop naar de badkamer en kijk in de spiegel. Blauwe oog, gescheurde lip, bloedneus en een bult. Wat heb ik ze aangedaan? Ik heb al veel problemen en nu dit ook nog. Ya Allah...

Ik neem een korte douche en begin te bidden. Ik doe nog een paar dua's voor Ahmed en voor alle Moslims die een slechte situatie hebben. Insha Allah Ghair. Alles komt goed...........

•••••••••

Zo zielig voor Nourdinne😭💔

Stem aub❤