Het leven van Nourdinne (VOLTOOID)

Hoofdstuk 30

PP Bouthaina

"Ga alsjeblieft weg" zeg ik. "Niet zonder jou" zegt mijn vader. "Laat haar gewoon met rust man! Wat doen jullie moeilijk" zegt die Omar geirriteerd. De onbekende man duwt Nourdinne aan de kant, en mijn vader pakt me bij mijn arm. "Nee laat me los!" Riep ik huilend. "LAAT HAAR ONMIDDELIJK LOS" schreeuwde Nourdinne boos. 2 mannen houden Nourdinne tegen terwijl mijn vader mij meeneemt. "Alsjeblieft papa doe me dit niet aan! Ik ben niet gelukkig zo! Wil je je eigen dochter niet gelukkkig zien!!! Wil je dat echt niet?!" "Je wordt gelukkig met Omar. Geloof mij maar mijn lieve dochter. Op een dag ga je van hem houden" "IK HOU VAN NOURDINNE! Wat begrijp je daar niets aan?!" "Toontje lager voordat er problemen gaan komen" zegt hij boos.

Hij duwt me in een auto en rijdt meteen weg. Ik kom snel weer terug Nourdinne inou. Huilend staar ik uit het raam. "Papa, waarom heb je geen hart" snik ik. "Noem je jou eigen vader harteloos?! Hoe respectloos ben jij!" "Je dwingt mij om met iemand te trouwen! Je wilt je eigen dochter niet gelukkig zien! Hoe respectloos ben JIJ" sis ik. Het verbaast me dat ik dit gewoon durf te zeggen. Ik ben nooit tekeer gegaan tegen mijn vader.

"Wees blij dat Omar zo lief voor je is. Hij is zo respectvol tegen over jou en iedereen! Waarom wil je hem geen kans geven?!" "Omdat ik van Nourdinne hou" zeg ik kortaf. "Waar breng je me eigenlijk naar toe?" Vraag ik. "Naar jullie nieuwe huis. Hij heeft de papieren al getekend en vandaag ga jij tekenen" zegt hij. Weer voel ik tranen opkomen. Ik wil met Nourdinne trouwen en met niemand anders. "Ik...ik ga niet tekenen" zeg ik zacht. "Hmm" mompelt hij.

Opzich ben ik best wel bang voor mijn vader. Als hij boos is dan kan hij wel iemand vermoorden. Hij vermoordde me bijna toen ik iemand afwees die mijn hand kwam vragen. Het was 2,5 jaar geleden. Ik ga nooit vergeten hoe hij die dag mij mishandelde. Ik heb nog steeds een litteken op mijn rug. Hij warmde een mes op en die drukte hij tegen mijn rug aan. Mijn moeder? Die keek toe...

-

"Ik ga helemaal niks tekenen!" Riep ik. "Teken nou maar dan kunnen we over een maand weer scheiden" mompelt Omar. "Over een maand?" "Ja" "Beloofd?" "Ja, beloofd" zegt hij. Met trillende handen zet ik mijn handtekening. "Zijn jullie klaar?!" Roept mijn vader. Omar doet de deur open en we lopen weer naar de woonkamer. "Heb je haar overgehaald?" "Ja, wil je nu Nourdinne met rust laten alsjeblieft?" Vraag ik. "Gefeliciteerd!!!" Riep hij zehma blij. "Laat Nourdinne met rust" zeg ik. "Wat jij wilt mijn lieve dochter! Je zult heel gelukkig worden geloof mij maar. Bij Omar zal je niets tekort komen" zegt hij.

Ik wil Nourdinne.

"Ik ga nu terug naar huis. Insha Allah krijg ik klein kinderen" lacht hij. Ik kijk hem droog aan. Wat is er zo grappig? Denkt hij serieus dat ik kinderen ga maken met Omar? Hahaha never. Na een tijdje gaat hij eindelijk weg. "Ik ga Nourdinne bellen" zeg ik. Omar knikt en loopt weg.

Nourdinne- Bouthaina! Gaat alles goed? Heeft hij je aangeraakt?! Wollah ik...

Ik- Het gaat goed met mij maak je geen zorgen. En met jou?

Nourdinne- Ik mis je nu al

Ik- Ik kom morgen langs

Nourdinne- Heb je het getekend?

Ik- Ja

Nourdinne- Oh...

Ik- Maar over een maand gaat Omar scheidingspapieren regelen. Ik weet dat je heel erg verdrietig en boos bent, maar je moet weten dat ik alleen van jou hou Nourdinne.

Nourdinne- Dat weet ik hayati, ik vertrouw je en ik hou ook van jou.

Ik praat nog met hem en dan hang ik op. "Jullie houden echt van elkaar he" zegt Omar. Ik knik en zucht. Ik wil weg hier. "Het komt wel goed, maak je geen zorgen" zegt hij. Ik knik weer en loop naar 'mijn kamer'.

PP Nourdinne
Ik mis haar nu al Wollah. Ik zucht luid en was mijn gezicht. Zo'n bolle man gaf mij een vuist waardoor ik nu een blauwe oog heb. Ze hebben mijn vrouw gewoon van me afgepakt voor een maand! Hoe ga ik dat overleven. Ik hou zoveel van haar. Oh man wat is het leven moeilijk zeg...

PP Samira
Oh my god! Ik heb gehoord dat Nourdinne nu helemaal vrij is! We kunnen weer samen gelukkig worden. "Niemand wilt jou meer dus stil" mompelt Lina. "Hou je bek voordat ik je haren 1 voor 1 uit je hoofd trek" zeg ik. "Wat? Kan je niet tegen de waarheid? Nourdinne wilt jou niet meer terug. Begrijp het dan! Ga je serieus achter zijn kont aan? Zoek iemand anders ofzo" zegt ze. "Hij is mijn man ja?!" "Bruh! Wollah bruh gewoon. Jij bent zo onbegrijpelijk he. Hoe bedoel je hij is jou man? Weetje wel wat je hem hebt aangedaan? Ben je dat vergeten?" "Lina stil alsjeblieft! Mensen kunnen veranderen en ik ben veranderd!" Riep ik. "Jij bent zeker niet veranderd" zegt ze. Ik negeer haar en zucht.

Ik heb een man nodig in mijn leven. Een man die van mij houdt, en Nourdinne houdt van mij toch? Zal ik het gewoon nog een keer proberen? Misschien geeft hij me nu wel een kans omdat hij niemand meer heeft! "Je maakt geen kans!!" Roept ze weer. Jawel!

Iedereen verdiend een tweede kans toch?....

•••••

Ik ga Ramadan missen😭💝

❤️🌟