Het leven van Nourdinne (VOLTOOID)

Hoofdstuk 44

Hey bby's💋
Ik heb echt lang niks geplaats, dat komt omdat ik geen inspiratie meer heb voor dit boek. Daarom ga ik dit boek snel maar dan ook echt snel afronden enzo. Sorry daarvoor❤️

Ik ga sowieso niet midden in het boek stoppen. Daar niet van!

Maar nog een paar deeltjes!❤️

••••••

Het is al 3 maanden verder. Er is niks bijzonders gebeurd. Of eigenlijk wel, Ahmed blijft maar huilen om Bouthaina. Ik mis haar zo vreselijk erg. Het duurt langer dan ik dacht. Maar het wordt tijd dat ik actie neem. Ik wil terug naar mijn vrouw. Naar Bouthaina. Ik wil gelukkig worden. Hier ben ik totaal niet gelukkig. Ik moet nu actie nemen. Ahmed en ik moeten zo snel mogelijk weg van hier.

"Schat zou ik naar een bruiloft mogen?" Vraagt Samira en komt op mijn schoot. 3 maanden... 3 MAANDEN heb ik het vol gehouden met deze heks.
"Ja waarom niet" zeg ik droog. "Ik weet niet, meestal mogen vrouwen niet naar een bruiloft van hun man" zegt ze. "Ja mag gaan, je mag gaan waar je heen wilt" zeg ik. Ik duw haar weg en sta op. "Oh is goed schat! Ik kom rond 12 uur terug!" Riep ze en loopt naar boven.

Ik maak snel een broodje voor mezelf aangezien Ahmed net al heeft gegeten. Besef he, ik heb afgelopen 3 maanden niks gegeten wat zij heeft gemaakt. Ik maak mijn eten en die van Ahmed zelf. Je weet maar nooit wat zij van plan is. Ze is totaal niet te vertrouwen. "Papa ik mis bou" zegt Ahmed zacht. "Komt goed kleine, we gaan snel naar haar toe" "Dat zeg je altijd" zegt hij. Langzaam zie ik dat zijn ogen waterig worden. "We gaan deze week nog naar haar toe. Dat beloof ik oke?" Hij knikt en omhelst me. Ik toon een glimlach en til hem op.

Ik mis haar ook. Ik mis haar vreselijk.
Ik ga vandaag nog proberen weg te gaan. Ze gaat naar bruiloft toch? Dan kan ik weg gaan!
Wat zal Bouthaina aan het doen zijn? Mist zij ons? Is ze ons vergeten? Heeft ze al een andere? Huilt ze dag en nacht? Haat ze mij nu? Ik heb zoveel vragen.
Ik heb haar echt vreselijk veel pijn gedaan. Na alles wat ze voor mij heeft gedaan doe ik haar dit aan.

Ik ben echt vreselijk!

Na een tijdje komt Samira naar beneden met extreem korte jurk en veel make up. "Wat vind je van mijn look?" Vraagt ze en draait rondjes. "Mooi" zeg ik ongeinteresseerd. "Je mag wel blijer reageren hoor" zegt ze geirriteerd. Ik negeer haar en loop naar de woonkamer. "Kom Ahmed we gaan een film kijken!" Riep ik. Rennend komt Ahmed aan.
"Ik ga nu, waag het om weg te gaan met mijn kind Nourdinne" zegt ze en doet haar armen om mijn nek.

"Je vertrouwt me toch? Ben ik weg gegaan afgelopen maanden? Nee toch? Ik hou van je en wil altijd bij je blijven" zeg ik. "Yess dat wil ik graag horen!" Riep ze blij. Ik knik met een fake glimlach. "Tot straks! Ik hou van jullie!" Riep ze en loopt weg. Snel loop ik achter haar aan om de deur dicht te doen. En ook te checken of ze echt weg is. Bij de deur blijft ze een tijdje staan. "Wat is er?" Vraag ik.
"Uhmm ik neem Ahmed wel mee. Dan leert hij misschien andere kinderen kennen" zegt ze en loopt weer terug.

"Hoezo andere kinderen? Dat hoeft niet. Ik sta niet toe dat je hem meeneemt naar een vrouwen feest" zeg ik. "Het is een bruiloft!" Riep ze. "Ja, ik neem aan dat je hele tijd bij vrouwen gedeelte gaat blijven?" "Awhh wil je dat? Zo jaloers jij" zegt ze lachend. Ik kijk haar droog aan. "Oke oke! Ik blijf bij de vrouwen" zegt ze. "Beter" zeg ik zehma boeiend.
Ik weet sowieso dat ze naar de mannen gaat, maar dat boeit me niet.

Ik ben heel erg blij dat Bouthaina juist tegenovergestelde van Samira is. Bouthaina is gewoon... een droomvrouw. Ik ben zo blij dat ik haar heb. Altans, dat denk ik. Ik weet niet of ze me nog wilt. Eerlijk gezegd heb ik het gevoel dat ze een andere heeft. Dat neem ik haar niet kwalijk, ik heb haar veel te veel pijn gedaan. Ze verdiend beter maar toch blijf ik voor haar vechten.

Nadat Samira weg is gegaan, pak ik een paar kleding voor Ahmed in. Ik ga weg. Eindelijk weg. Ik stop ook een paar kleding van mij in mijn sporttas. "Ahmed verwissel je kleren" zeg ik. Hij trekt zijn pyjama uit en doet zijn normale kleren aan. We komen er aan lieve Bouthaina. In sha Allah vergeef je me voor al de pijn die ik je heb aangedaan...

PP Samira

"Zorg dat hij niet weg gaat he! Blijf de hele hier tot ik terug kom" zeg ik tegen Richello. Hij knikt braaf. Ik laat Nourdinne echt niet ontsnappen!....

•••••••

❤️🌟