Het leven van Nourdinne (VOLTOOID)

Hoofdstuk 41

"Papa gaan we straks kapsalon eten?" Vraagt Ahmed. "Ja kleine" "Yes!" Riep hij. "Maar alleen... als je goed doet op school he!" "Ja papa" zegt hij. Ik druk een kus op zijn wang en laat hem los. Met een glimlach rent hij de school binnen. Ik schud lachend met mijn hoofd.

"Hey wat ben je aan het doen?" Vraag ik aan Bouthaina. "Taart maken dat zie je toch" zegt ze. "Zo vroeg?" "Ja ik heb er zin in" zegt ze. Ik lach en neem plaats. Het gaat echt goed met haar hmdl. Ookal zit ze in een rolstoel, ze doet veel dingen zelf. Ik ben heel erg trots op haar. "Waarom kijk je zo?" Vraagt ze met een rode hoofd. "Hahaha je bent echt prachtig Ma sha Allah en ik ben trots op je" zeg ik. "Shokran Nourdinne" zegt ze zacht.

"Weetje Bouthaina, ik zat te denken... om naar Thailand te gaan. En daar blijven voor altijd" zeg ik. "En waarom dan?" "Gewoon ik wil daar een nieuw leven beginnen zonder zorgen. Als we getrouwd zijn wil ik In Sha Allah verhuizen naar Thailand. Als jij natuurlijk ermee akkoord gaat" zeg ik. "Dat lijkt me een goed idee Nourdinne. Maar uit alle landen kies jij Thailand" lacht ze. "Ja wat? het is gewoon een prachtige land en heel appart niemand gaat verwachten dat wij daar gaan wonen" lach ik mee.

"Alleen er is één probleem" zucht ik. "Wat dan?" "Mijn voetbalcarrière gaat dan niet door" zeg ik. "Ja dat is een hele grote probleem. Daarom moet je echt heel goed nadenken Nourdinne. Dit kun je niet zomaar opgeven. Het gaat juist heel goed nu. Denk echt heel goed na. Maar wat jou beslissing ook is, ik sta altijd achter je" zegt ze en doet haar hand op de mijne. "Dankjewel lieverd, ik hou van je" "Ik ook van jou" ik pak haar hand en druk er een kusje op.

PP Imad
"Hey Lientje" zeg ik en doe een arm om haar heen. "Ainee tfoee jij weer sirt kowed a hmar!" Riep ze en duwt me weg. "Alles goed?" "Wie ben jij überhaupt?" "Ik ben Imad, broer van Bouthaina" grijns ik. "En ja, de knapheid heeft ze van mij" zeg ik snel erachter. Ze stopt met lopen en kijkt me lang aan. "Broer... welke knapheid? HAHAHAHA" lacht ze. "Nou Lientje ik..." "Mijn naam is Lina. En kowed ik heb geen tijd voor jou" zegt ze en loopt snel weer verder. 

"Skuuurt! Opdonderen wil je?!" Riep ze. "Waarom doe je zo? Ik wil je alleen leren kennen enzo" "Ik wil jou niet leren kennen. Jouw naam weten is al een hell" zegt ze. "Zozo hahaha je denkt wel dat je wat bent he?" Lach ik. "Uhh ja? En dat weet jij ook heel goed aangezien je achter me aan zit" zegt ze en doet haar haren zo naar achteren. "Nee je bent niks" "Oke ga weg dan? En val me niet meer lastig" "Nee ik val je lastig als ik dat wil" grijns ik. "Niet grijnzen je bent niet mooi" zegt ze droog. "Wij weten beide dat ik knap ben enzo. Maar..." "Imad?!" Onderbrak ze me. Ik kijk haar vragend aan.

"Stop... stop met leven" zegt ze en loopt sneller.

Ik blijf staan en kijk hoe ze weg loopt. Woow! Zomaar doet ze zo. Wie denkt ze wel niet dat ze is😒...

PP Nourdinne

Ik zucht en loop Ahmed zijn school binnen. Alle kinderen zijn al opgehaald. Normaal kwam Ahmed altijd zelf naar mijn auto toe. Nu heb ik een beetje te lang gewacht dus loop ik naar binnen. Ik zie zijn juf verderop en loop naar dr toe. "Bonjour, waar is Ahmed?" Vraag ik. "Oh Ahmed is opgehaald door zijn moeder" zegt ze vriendelijk. "Door zijn moeder? Nee mevrouw, dat kan niet" zeg ik. "Jawel hoor" ik negeer haar en ren de school uit. Ik bel Bouthaina op en vraag of ze Ahmed heeft opgehaald. Nee. Shit shit shit!!!
Zou Samira hem hebben opgehaald? Ya Allah laat het niet zo zijn!

PP Samira

Met een glimlach kijk ik maar MIJN zoon. Ja, ik heb Ahmed. Mijn lieve zoon. Hij eet nu rustig zijn happy Meal. Ik ben van plan om hier weg te gaan met mijn zoon. En in het buitenland ga ik wel een man trouwen. Ik ga niet voor altijd achter Nourdinne aan.

Nu heb ik mijn zoon en kan ik gelukkig worden en weg gaan van hier! Zo snel mogelijk ook!

•••••••

❤️🌟

Deze psychopaat Maryamanie geeft me echt stress wollah! Ze kopieert een boek en dan gaat ze zehma zielig doen😂