Nourdinne Omari. Een jongeman van 24 jaar. Zijn vrouw werd plots rijk en liet Nourdinne alleen met een zoontje van 4 jaar. Hij staat er helemaal alleen voor. Hij woont samen met zijn zoontje in een kleine arme dorp in Frankrijk.
"Papa ik wil ook ee...
"Je...je houdt van mij?" Stotter ik. Langzaam knikt ze. Ze houdt van mij!! ZE HOUDT VAN MIJ! "Mag ik...mag ik je knuffelen?" Vraag ik beschaamd. "Kom hier" lacht ze zachtjes. Ik glimlach en neem haar in mijn armen. Ze houdt van mij... ik kan het niet geloven! Ik weet dat dit fout is, maar het voelt...vertrouwd. Ze is iemand die ik nodig heb in mijn leven. Ze geeft om mij.
"Nourdinne?" "Hmm" "We staan 10 minuten te knuffelen" zegt ze zacht. Schrokken laat ik haar los. "Ehh sorry ik..." "Maakt niets uit gekkerd" zegt ze. "Een gekkerd waar jij van houdt toch" glimlach ik. "Ja" ik lach en ga terug zitten. Ik weet echt niet hoe ik haar ooit kan bedanken. "Bouthaina?" "Ja?" "Hoe kan ik je bedanken?" Ze kijkt me raar aan. "Bedanken voor wat?" "Voor alles... je hebt heel veel voor me gedaan en nu geef je jou liefde aan mij. Ik weet echt niet hoe..." "Je hebt jou hart aan mij gegeven, dat is al genoeg" glimlacht ze. "Je bent geweldig" "Weet ik" lachend kijk ik haar aan.
"We hebben een probleem" zucht ik. "Wat dan?" "Jou ouders... ze accepteren mij niet" zeg ik met een brok in mijn keel. "Vooral jou vader, hij mag mij absoluut niet" "Nourdinne, we gaan morgen naar mijn ouders toe" zegt ze. "Wat? Dan krijg je problemen door mij en dat wil ik helemaal niet" zeg ik. Ik kan haar nooit mijn vrouw maken. Haar ouders mogen mij niet. Vorige keer was haar vader woedend. Wat zou hij wel niet denken als ze thuis komt met mij?! Ze mag echt niet problemen krijgen door mij. Echt niet gewoon. "Nourdinne maak je geen zorgen. Als ze echte ouders zijn, gaan ze het begrijpen" zegt ze lief.
Ze legt alles op tafel. "Ik maak Ahmed wel wakker" zeg ik. "Nee laat hem slapen" zegt ze. Ik knik en begin met eten. Tijdens het eten is het heel stil. Onopvallend kijk ik naar haar. Ze is heel schattig. Ik ben bang dat we nooit met elkaar kunnen trouwen vanwege haar ouders. Ik heb haar echt nodig in mijn leven. Ze is zo lief, prachtig, zorgzaam, hulpzaam en speciaal... héél anders dan Samira. Bouthaina zal mijn hart nooit breken. En dat zou ik ook niet doen bij haar want ze is heel kwetsbaar. "Niet zo kijken" haalt ze uit mijn gedachten. "Heb ik al gezegt dat je echt prachtig bent?" Ze bloost en knikt langzaam.
"Wil je eigenlijk met me trouwen?" "Wat is dat voor een vraag Nourdinne! Natuurlijk wil ik dat gek" "Je maakt mij echt gelukkig Bouthaina" "En jij maakt mij gelukkig Nourdinne"
-
Next day
"Niet stressen kom" zegt ze. We staan voor het huis van haar ouders. "Jou vader wordt boos" zeg ik. "Kom nou maar" zegt ze. Ik til Ahmed op en loop achter haar aan. Ze belt aan en een oude vrouw doet open. "Mama" zegt Bouthaina. "Lieverd! Wat heb ik jou gemist zeg! Kom binnen" zegt de vrouw. "Kom Nourdinne" ik loop achter bouthaina aan. De vrouw kijkt me vragend aan. "En wie mag dit zijn Bouthaina?" "Is papa thuis? Ik leg het jullie wel uit" "Ja hij zit in de woonkamer" zegt ze
PP Bouthaina We lopen naar de woonkamer. Mijn vader zit tv te kijken. Ik haal diep adem en zeg "Papa" waardoor hij me aankijkt. Als hij Nourdinne ziet staat hij meteen op. "Wat doet hij in mijn huis?!" Riep hij boos. "Ik wil jullie iets vertellen. Kom zitten" zeg ik zacht. "Begin snel te vertellen Bouthaina! Als je verliefd bent op hem, kan je alvast weg gaan want ik accepteer het niet!" Riep hij. Ik hoor nourdinne slikken. "We...we willen trouwen" kwam er uit mijn mond. "WAT?! JE WILT TROUWEN MET HEM?! MET EEN ZWERVER DIE AL EEN KIND HEEFT?! BEN JE HELEMAAL GEK GEWORDEN!" Schreeuwt mijn vader boos. "Rustig" probeert mijn moeder.
"Maak dat je nu weg komt!" "Maar papa! Waarom wil je mij nooit gelukkig zien?" "GELUKKIG?! WORD JE GELUKKIG MET HEM?!" "Ja" zeg ik. "Ik ben heel blij voor jou lieverd. Je mag trouwen met wie je wilt" zegt mijn moeder. Ik sta op en knuffel haar. "Dankjewel mama, ik hou van je" "Ik ook van jou schat" "Ik sta niet toe!" Roept mijn vader. "Jawel, IK ben haar moeder en ik vind het goed! Bovendien, hij lijkt me een leuke man voor haar" zegt mijn moeder. Mijn vader kookt letterlijk van woede. "Laat haar toch eens gelukkig worden!" "Ze wordt niet gelukkig met hem!" Mijn moeder fluistert iets in zijn oor. "GOED, je hebt mijn zegen! Trouw met elkaar en laat ons met rust!" Riep hij. Wat? "Jullie mogen trouwen schat" zegt mijn ma. Nogmaals... WAT?! Mijn vader vind het goed?!
Ik blijf nog even met mijn moeder kletsten. Nourdinne en zij hebben al kennis gemaakt. Mijn moeder mag Nourdinne gelukkig. En van mijn vader mag ik met hem trouwen!! Ik weet niet wat mijn ma tegen hem heeft gezegt, maar het mag!! HET MAG!!!
"Doei mama!" "Dag lieverd!" Ik zwaai haar uit en stap in mijn auto. "Het mag Nourdinne!" Riep ik blij. "Ja..ja! Ik kan het niet geloven! Wat heeft jou moeder tegen hem gezegt?" "Ik weet het niet" "Ik...ik mag met jou trouwen!" Riep hij blij.
PP Nourdinne "Ik ga even een rondje lopen" zegt ik. "Is goed" zegt ze. Ik trek mijn schoenen aan en loop naar buiten. Er is hier dichtbij een winkel waar je trouwringen kunt kopen. Zij verdiend de mooiste ring ooit. Waar ik het geld vandaan heb gehaald? Creditcard die ik van haar heb gekregen. Het is eigenlijk haar geld, maar ik heb niks anders. In Sha Allah wordt ze er blij mee.
Ik betaal de man en neem de ring mee. Hopelijk vindt ze het mooi.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik ben nog nooit in mijn leven zo gelukkig geweest!
PP vader van Bouthaina "Waarom?! Waarom moest ik Ja zeggen?! Hij is arm en een zwerver!" Riep ik boos tegen mijn vrouw. "Laat haar gewoon! Nu zijn we eindelijk van dat kind af! Ze is een schande voor de familie kijk wat ze draagt! Wie draagt nou zo'n grote zwarte lange jurk" zegt ze. Ja ze heeft gelijk. We zijn af van haar!!!
