Het leven van Nourdinne (VOLTOOID)

Hoofdstuk 16

"Blijf je hier uhm... slapen? Aangezien er 4 kamers zijn" zeg ik beschaamd en kijk weg. Ik hoor haar zachtjes lachen. "Is goed, alleen omdat je dan mij gaat missen" zegt ze. Dat is waar. "Echt een mooie huis" "Shokran" ik glimlach naar haar waardoor ze bloost. "Schattig als je bloost" zeg ik. "Stil hmar" lacht ze zacht. Zal ik het haar vertellen? Ja! Vanavond. "Bouthaina?" "Ja?" "Ik wil je iets vertellen" "Oke vertel" "Vanavond" "Is goed" ik ga het gewoon zeggen vanavond. Het moet eruit!

"Ahmed? Wil je spelen in de tuin?" Vraagt ze. "Ja!" Roept hij. "Kom we gaan voetballen" zeg ik. We nemen een bal en lopen naar de enorme tuin. "Ik ga winnen!" Roept hij blij. "Kom maar op" lach ik. "Ik ben een scheidsrechter" zegt Bouthaina en gaat op een schommel zitten. Ik leg de bal in het midden. Al gauw pakt Ahmed de bal van me af. "Goedzo Ahmed!" Roept Bouthaina. Lachend ren ik achter mijn zoon aan.

Na ongeveer een uur stoppen we. "Ik ben trots op je Ahmed" zegt ze. "Papa is slecht!" Roept hij. "Hij is zeker slecht" lacht Bouthaina mij uit. "Mama ik wil schommelen" zegt hij tegen haar. Geschrokken kijk ik hem aan. "Ehh.. Ahmed..." "Ik vind het heel leuk als je me mama noemt" zegt ze lief. Ze zet hem op de schommel en duwt hem. Ze vind het goed?! Hij mag haar mama noemen?! Waarom voel ik me zo gelukkig opeens?! Woow! "Waarom kijk je zo?" Haalt ze uit mijn gedachten. "Ehh.. ik uhh" "Vind je het erg als hij me mama noemt?" "Wat? Nee tuurlijk" zeg ik. "Fijn" glimlacht ze.

-

Ahmed is gaan slapen omdat hij heel erg moe is. "Wat wil je eten?" Vraagt ze aan mij. "Uhm.. maakt niet zoveel uit" "Wat vind Ahmed lekker?" "Hij eet gewoon alles die kleine vreetzak" lach ik. "Dan maak ik Tajine" "Lekker" ik ga op een stoel zitten terwijl ze begint te koken.

We lijken wel een gezin. Was het maar zo...

PP Bouthaina
We lijken wel een gezin. Was het maar zo...

Hij wilt mij vanavond wat vertellen. Ik ben beste wel benieuwd wat. Ik wil hem ook iets vertellen eigenlijk🙈.

PP Nourdinne
"Bouthaina?" "Hmm" "Weet je het zeker dat je mij en mijn zoon hier wilt laten wonen?" Vraag ik voor de zekerheid. Ze kijkt me diep in mijn ogen aan. "Natuurlijk Nourdinne! Wat is dat nou voor een vraag! Dit is vanaf nu ook jou huis gekkie" zegt ze lief. Ik heb zoveel zin om haar te knuffelen! Ze is niet normaal lief. "Dankjewel, echt bedankt Bouthaina" "Je hoeft mij nooit te bedanken" "Goed, ik sterf van de honger" "Hahahaha gekkerd" ze draait zich om en begint weer te koken.

"Wil je later een gezin?" Vraag ik. Wat is dat voor een domme vraag? Wie wilt dat nou niet! "Tuurlijk" lacht ze. "En maakt uiterlijk jou wat uit?" "Ik ga voor innerlijk" zegt ze. "En als die man arm is?" "Het maakt niets uit of hij arm of rijk is als hij maar een mooie innerlijk heeft en... wacht... Waarom zulke vragen?" Shit! "Ehh... gewoon ben benieuwd" zeg ik met een rode hoofd! "Oh oke" zegt ze en draait zich weer om.

"Hou je nog steeds van Samira?" Vraagt ze. Samira... ik ga nooit vergeten hoeveel pijn ze me heeft aangedaan. "Nee! Natuurlijk niet" "Oh" "Waarom vraag je dat?" "ehh... gewoon ben benieuwd" doet ze me na. Een kleine lach verschijnt op mijn gezicht. Zou zij ook van mij houden? Zal ik het gewoon nu zeggen? Nu is het goede moment denk ik. Maar stel ze houdt niet van mij, en dan sta ik gewoon voorschut. Maar het valt te proberen toch? Of niet...

"Ik ga het je nu vertellen" zeg ik. "Wat vertellen?" "Wat ik je vanavond wilde vertellen" "Oh oke vertel" zegt ze en kijkt me aan. "Ik wil je ook iets vertellen" zegt ze zacht. "Wat dan?" "Eerst jij" "nee jij" "Nee dames eerst toch" ze lacht en kijkt weg. "Begin te vertellen Nourdinne" "Dames gaan eerst Bouthaina" "Oke dan zeggen we tegelijker tijd" "Saff" 3.2.1...

"Ik hou van je Bouthaina"
"Ik hou van je Nourdinne"

••••••••

Sorry voor zo'n korte deeltje! Ik ben bezig met een nieuwe boek. Deel 3 van 'Ik was een hoer, tot hij in mijn leven kwam...'

❤️🌟