Het leven van Nourdinne (VOLTOOID)

Hoofdstuk 22

"Pfff ik kan niet meer" zucht ik. Ik hoor haar zachtjes lachen. "Je had toch zehma honger" lacht ze. "Ja, maar ik heb echt veel gegeten hoor. Weetje hoeveel je hebt gemaakt" zeg ik. "Het viel mee" "Nou, niet echt nee" grinnik ik. "Ik ga Ahmed wakker maken" zeg ik en sta op. "Nee! Hij slaapt laat hem" zegt ze. "Maar hij moet eten?" "Hij heeft al gegeten voordat hij naar bed ging" "Oh" "Miskien, hij is echt moe" "Tja... school geeft stress he" lach ik. Ik doe alsof ik ooit op school heb gezeten haha. "Niet echt" zegt ze.

"Bouthaina?" "Ja?" "Heb ik al gezegt dat je echt prachtig bent?" "Ongeveer 10 keer per dag" zegt ze en haar wangetjes kleuren rood. "Ik zou dat elke seconden willen zeggen" "Stop" zegt ze verlegen. "Niet verlegen zijn, ik hou van je" "Ik ook van jou" zegt ze. Ik sta op en druk een kusje op haar voorhoofd. "Wat wil je eten als toetje?" Vraagt ze. Ik kijk haar vreemd aan. "Ben je serieus? Je hebt nog steeds niet door hoeveel ik heb gegeten he. Je wilt me gewoon dik hebben" zeg ik waardoor ze begint te lachen. "Ik ga fruitsalade maken. Een beetje gezond kan geen kwaad" zegt ze. Lachend kijk ik haar aan.

Mijn vrouwtje😍.

Ik lijk wel zwanger man pfff ik kan niet meer lopen. Zoveel heb ik gegeten! Niet normaal. Dat komt omdat Bouthaina echt lekker kan koken en ik kan er niet van afblijven. Ik ben blij met haar als mijn vrouw. Mijn alles. "Hier dikkie" zegt ze. Ze legt een grote kom fruit op tafel. "Pff Bou, je wilt me echt dik hebben" "Fruit is gezond kifesh met je dik" zegt ze lachend. "Ik word dik van fruit" zeg ik. "Dat is dan pech voor jou, maar je moet eten" zegt ze. "Maar-" "Geen gemaar" onderbrak ze me. Ik grinnik zachtjes en kijk naar de tv.

PP Samira
"Hij kiest haar!" Riep ik huilend. "Het komt wel goed" sust Lina me. "Ik haat haar! Hoe durft ze mijn man af te pakken! Ze is echt harteloos" snik ik. "Jij liet hem gaan hoor. Dus het ligt eigenlijk aan jou" zegt ze. "Maar ik wil hem nu toch terug!" "Ja maar dat heeft nu geen nut" zegt ze droog. "Ik wil mijn man terug" zucht ik.

"Wil je je zoon?" Vraagt ze opeens. "Ja tuurlijk wil ik dat! Dat wijf mag mijn zoon niet opvoeden!" Riep ik. "Dan moet je je advocaat bellen" zegt ze. "Waarom?" "Zodat je je zoon terug krijgt mongool! En waarschijnlijk kan Nourdinne niet zonder zijn zoon dus gaat hij weer terug bij jou" "Maar als Ahmed mij niet meer wilt?" "Je bent zijn moeder! Tuurlijk wilt hij bij zijn moeder zijn!" "JE HEBT GELIJK!" Schreeuwde ik. "Mag ik je telefoon lenen?" Vraag ik.
Ze knikt en geeft die.

Ik bel Jermy op en vertel hem de situatie. Jermy is mijn advocaat. Een goeie advocaat! Ik hoef niet te stressen want hij is goed. "En?" "Hij is hier vlakbij en wilt me face to face spreken" zeg ik. "En waar is vlakbij?" "Ergens 15 min verder op" zeg ik. "Kom we gaan" zegt ze. Ik krijg mijn zoon terug! En misschien Nourdinne ook!

-

"Je weet toch dat jou zoon moet kiezen tussen jou en zijn vader?" "Ja dat weet ik" zeg ik tegen jermy. "Maar hij gaat mij sowieso kiezen. Ik ben zijn moeder en ik zorg hem beter dan zijn vader" zeg ik. "Goed, volgende week rechtzaak en..." "VOLGENDE WEEK?! DAT DUURT LANG!" Schreeuw ik. Hij staat op en loopt naar me toe.

"Duurt dat echt lang?" Grijnst hij. "Ja! Heel lang!" Riep ik. "Als je me nu geeft wat ik wil, zorg ik ervoor dat de rechtzaak morgen wordt" grijnst hij en likt zijn lippen. "Wat wil je?" "Jou" zegt hij en kust me. Hij trekt mijn kleren uit en duwt me op een bank. Hij doe zijn shirt uit gevolgt door zijn broek. Na een tijdje liggen we naakt op elkaar.

"Morgen, om 13:00 uur" zegt hij. Ik knik en verlaat zijn kantoor. "En wat hebben jullie gedaan?" Vraagt Lina meteen. "Dingen besproken" zeg ik. "En waarom hoorde ik kreun?" "Stil" zeg ik geirriteerd. "Heb je het gedaan met hem?" "Ja zodat hij de rechtzaak kan verschijven" "Serieus? Tfoee man je bent echt een..." ik kijk haar dodelijk aan waardoor ze meteen haar mond houdt.

-

2:30

PP Nourdinne
"Ik heb water gedronken, ik kan niks eten" zeg ik en kijk mijn vrouw aan. Ze kijkt me verdrietig aan. "Ik wil dat je iets eet" zegt ze zacht. "Goed" zeg ik en stop één aardbei ik mijn mond. Ze zucht en pakt een vork.   "Open je mond" zegt ze. "Maar ik kan niet..." "Nourdinne!" Ik open mijn mond. "Je bent erg" grinnik ik. "Nee dat ben ik niet, ik wil gewoon dat je wat eet" "Dankjewel dat je er voor me bent" zeg ik. "Jij ook" zegt ze zacht.

10:20
"Nourdinne" hoor ik een zachte rustgevende stem zeggen. Ik doe mijn ogen open en zie mijn vrouw staan. "Hmm" zeg ik slaperig. Ze kijkt me met betraande ogen aan en meteen is mijn slaap weg. "Wat is er Bouthaina?! Wie heeft jou laten huilen?!" Riep ik. Ze geeft me een papier. Ik kan het niet geloven! Samira...Ahmed... rechtzaak! HOE KON ZE?! "Ik...ik wil niet dat Ahmed weg gaat" huilt ze.

"Niet huilen, dat doet me pijn" zeg ik en trek haar in een omhelzing. Waarom is Samira zo ver gegaan! Ze zei zelf dat Ahmed haar zoon niet meer is en nu wilt ze hem terug?! Wat is er toch mis met dat mens. Wollah tha ze is psychisch!

Ze liet gewoon mijn vrouw huilen en dat doet me pijn. Heel erg veel pijn!

-

"Mama!" Roept Ahmed en doet zijn armen omhoog. Bouthaina glimlacht en tilt hem op. Bouthaina is zijn moeder en niet Samira!
Bouthaina, mijn vrouw, mijn alles heeft haar advocaat geregeld binnen een half uur. Ik hou zoveel van haar. Niet normaal.

We lopen naar binnen. Ik zie Samira al zitten en ze kijkt me verdrietig aan. Raar mens. Ik pak Bouthaina haar hand vast en we nemen plaats. Ahmed zit op haar schoot en kijkt verveelt rond. "Mijn zoon!" Roept Samira en loopt naar ons toe. "Hij is jou zoon niet meer" zeg ik. "Waarom kies je voor haar Nourdinne? Als je bij me terug kwam, was dit nu niet gebeurt" zegt ze. "Ik zal nooit terug komen bij jou!" Riep ik. "STILTE!" wordt er geroepen.

Daar gaan we......

••••••••••

❤️🌟