Het leven van Nourdinne (VOLTOOID)

Hoofdstuk 39

Wat er vooraf ging

Er is een probleem Nourdinne" zegt Bouthaina zacht. "Wat dan? Weer een probleem" zucht ik. "Ik... ik wil bij Omar blijven"

——-

Geschrokken doe ik mijn ogen open. Mijn hart gaat tekeer en zweetdruppels rollen naar beneden. Ik kijk naar de klok en kijk hoe laat het is. 3:29! Wat een nare droom. Ik wil mijn Bouthaina nooit kwijt. Ze is en blijft van mij. Mijn vrouw! Snel vraag ik aan een bewaker of ik haar mocht bellen. Hmdl mocht het voor even.

Bouthaina- Hallo?

Ik- Salaam

Bouthaina- Nourdinne? Waarom bel je zo laat?

Ik- Ik wou even jouw stem horen

Bouthaina- Oh... Nou dat heb je gehoord, ga nu maar slapen gekkerd.

Ik- Is goed schat. Ik hou super veel van je.

Bouthaina- Ik hou ook van jou

Ik- Kom je morgen aub langs?

Bouthaina- Ja is goed

Ik- Saff, slaap maar verder lieverd

Bouthaina- Ja en....

Ik- Wacht! Je blijft voor altijd bij mij toch?

Bouthaina- Ja, natuurlijk Nourdinne.

Ik- Saff nu kan ik slapen

Opgelucht hang ik op nadat ik een tijdje met dr heb gebeld. Ze houdt van mij. Alhamdulillah. Ze is het belangrijkste in mijn leven samen met Ahmed. Binnenkort mijn gezinnetje❤️.

PP Samira

"Iedereen noemt mij een hoer, hoezo?" Vraag ik aan mijn nieuwe vriendin Mia. "Uhh wat denk je zelf?" "Ik ben toch geen hoer?! Hoer is iemand die..." "Ja ik weet wat dat is! En tja... misschien ben je dat ook" zegt ze hc. "Luister dan, kom niet zo stoer praten ja? Ik..." "Wat stoer? Is de waarheid stoer ofzo" "Mia! Doe normaal!" Riep ik. "Je kan niet tegen de waarheid heb ik gemerkt. Maar is goed, ik moet naar huis. Ik spreek je weer meid" zegt ze en loopt weg.
Ik? Een hoer? Hahaha grappig. Ik heb maar 3 mannen gehad ofzo. Dan ben ik toch geen hoer!

-

PP Bouthaina

"Ahmed eet snel lieverd! We gaan zo naar papa" zeg ik. Hij knikt en begint sneller te eten. Na een tijdje is hij klaar. Ik douch hem kort en kleed hem om. Daarna verlaten we de deur. "Cadeautje voor papa" zegt hij. "Nee schat dat mag niet. Pas als hij thuis is mag hij een cadeautje ja?" "Oké" zegt hij.

"Papa!" Roept hij wanneer hij Nourdinne ziet. "Hey kleine" lacht Nourdinne. "Ik kom snel weer thuis" zegt hij. "Ja zeker, morgen In sha allah" zeg ik. "Ik vind het maar raar dit. Zomaar geeft iemand mij aan vanwege verkrachting. Het slaat echt nergens op" "Maak je geen zorgen, niemand heeft bewijs" zeg ik. "Saff" "Heb je niet geslapen?" Vraag ik. "Hoe kan ik hier slapen? Trouwens ik had een nare droom" zucht hij. "Wat dan?"

"Ik droomde dat jij mij verliet. Dat je bij Omar wilde blijven" zegt hij zacht. "Oh nee nee nee! Nooit dat ik bij Omar zal blijven. Ik hou van jou en zal altijd ben je blijven Nourdinne" zeg ik zacht. "Ik hou ook van jou. Je maakt me altijd happy wist je dat?" Blozend kijk ik weg. "Nee even serieus, altijd als ik jou zie dan word ik automatisch blij" zegt hij lief. "Fijn om dat te horen" "Bouthaina, als ik hier weg ben wil ik graag weg van hier. Weg van Frankrijk" zegt hij. Ik kijk hem raar aan. "Waarheen?" "Ik zat te denken aan Thailand. Daar wil ik graag een gezin opbouwen met jou. Niemand kent ons daar. In sha Allah worden we dan met rust gelaten" zegt hij. "Dat... lijkt me een goed idee" zeg ik.

"Tijd is om!" Wordt er geroepen. "Tot morgen" zegt Ahmed tegen Nourdinne. "Ik hou van jullie" zegt hij en loopt terug naar binnen. "Kom Ahmed" ik til hem op en loop naar buiten. Als het goed is liggen de scheidingspapier thuis. Ik moet alleen tekenen en dan huts! Gescheiden van Omar. Ik ben zo blij dat hij mij begrijpt. Wollah ik gun hem een leuke en lieve vrouw. Hij verdiend het. Een vrouw die heel goed voor hem zorgd en van hem houdt voor altijd heeft hij nodig. In sha Allah vindt hij die.

"Bouthaina" hoor ik achter me. Ik draai me om en zie een jongeman voor me. Mijn hart blijft stil als ik zijn gezicht goed scan. "Bouthaina" herhaalt hij. Met tranen in zijn ogen loopt hij naar me toe. Ik leg Ahmed neer en doe mijn hand voor mijn mond. Dit kan niet... Nee... "Imad" zeg ik met trillende stem. "Zusje" zegt hij en knuffelt me. "Imad... w..waar was je al die tijd? Waarom liet je me alleen Imad! Waarom" huil ik. "Het spijt me zusje! Het spijt me..." huilt hij.

Imad... Mijn lieve broer...

"Ik dacht dat je dood was" zeg ik en laat hem los. "Ik leg het je alles uit" "Ik wil NU alles weten! Zomaar....." "We gaan eerst naar huis" onderbrak hij me. "Welke huis?" "Van papa en ma..." "Never!" Riep ik. "Wat?" "Je wilt niet weten wat ze me hebben aangedaan Imad. Alles is zo veranderd. Het begon sinds jij verdween Imad" zeg ik met betraande ogen. "Ssst niet huilen zusje. Het spijt me voor alles" "We gaan naar mijn huis" zeg ik. Ik draai me om en zie Ahmed op de weg. "Ahmed!" Riep ik en ren naar hem toe. Lachend rent hij weg.

Voor ik het weet vlieg ik aan de andere kant. Enige wat ik hoor voordat ik mijn ogen sluit is een toeterende auto........

•••••••••

❤️🌟