Het leven van Nourdinne (VOLTOOID)

Hoofdstuk 23

"Samira El*** liet hem alleen met Ahmed en ze heeft zelf gezegt dat ze haar zoon niet meer wilt. Ze heeft nu geen recht om..." "Dat heeft ze niet gezegt!! Nourdinne bedriegt haar en slaat haar!" Roept Samira haar advocaat. WAT?! Dat klopt helemaal niet! Wat is dit?! "Dat is absoluut niet waar! Ze hebben elkaar andere half jaar niet gezien en plots kwam ze voor de deur en wilde ze haar zoon!" Riep mijn advocaat. En weer gaan ze in discussie.

Ik? Een vrouw slaan? Astaghfirullah... Hoe kan ze zo liegen! Ik heb haar nooit geslagen of wat dan ook. Ik behandelde haar als mijn koningin. En dit krijg ik er voor terug.
"Ik...ik ben bang" zegt Bouthaina zachtjes. "Het komt wel goed" zeg ik zacht en pak haar hand vast. Samira kijkt me de hele tijd aan. Ik wist niet dat ze zo ver zou gaan. Echt heel laag van haar. Samira en ik worden naar voren geroepen. We zweren allebei dat we de waarheid vertellen. Bouthaina heeft tranen in haar ogen zie ik. Oh man! Wat haat ik om haar te zien huilen. Dat breekt me gewoon.

"Wat is de reden dat je weg bent gegaan van Nourdinne Omari?" Wordt er haar gevraagt. "Hij... hij maakte me niet gelukkig. Hij mishandelde mij altijd wanneer hij terug kwam van zijn werk. Ik mocht nooit met mijn zoon alleen zijn" zegt ze. Met grote ogen kijk ik haar aan. Hoe kon ze?!! "Dat is helemaal niet waar!" Riep ik. Hoe kan een mens zo laag zijn! Ya Allah wat gebeurt er met deze wereld.

"Vertel jou kant" wordt er mij gevraagt. "Ze liet mij en mijn zoon alleen voor een andere man! Ik heb haar nooit aangeraakt en ik heb haar ook nooit verboden om met haar zoon te zijn. Na een lange tijd kwam ze terug met scheidingspapieren en toen zei ze dat Ahmed haar zoon niet meer is" zeg ik. "DAT KLOPT NIET! DAT HEB IK NOOIT GEZEGT!" Schreeuwt ze. "Ik wou altijd al bij met mijn zoon blijven! Maar het mocht niet van jou!" Huilt ze. "Waarom lieg je Samira? Wat jou advocaat en jij allemaal zeggen is niet waar" zeg ik kalm. "IK WIL MIJN ZOON TERUG!" Schreeuwt ze.

Na een tijdje mogen we zitten en gaan beide advocaten weer praten. "Het komt wel goed Bouthaina, niet huilen" zeg ik en veeg haar tranen weg. Ik kijk boos naar Samira. Wat een gemeen mens. Ik wist niet dat ze zo was. Als ik aan ons oude moment denk, was ze echt een pracht van een vrouw. Maar nu heb ik haar andere kant gezien. Ze is een slang.

"Hij bedroog haar met mevrouw Bouthaina A***" zegt Samira haar advocaat. Dit maakt me echt boos! "Zij heeft hier helemaal niks mee te maken dus hou haar erbuiten!" Riep ik woedend. "Niet ontkennen wij weten beide dat je me hebt bedrogen met haar!" Roept Samira. Dit gaat toch om mijn zoon?! Wat gebeurt er allemaal en wat zegt die rare advocaat van haar!

-

We hebben nu een kwartier pauze ofzo. "Mag ik deze kwartier doorbrengen met mijn zoon?" Vraagt Samira. "Nee, ga weg" zeg ik. "Het is MIJN zoon Nourdinne! Je kunt hem niet van me afnemen" zegt ze. "Ohja? Ik snap jou echt niet Samira. Waarom ben je zover gegaan? Je wilde je zoon niet. En nu opeens kom je hier met je leugens. Wat is er mis met jou?" "Niks! Het zijn geen leugens en ik wil nu even met mijn zoon doorbrengen" zegt ze en houdt Ahmed vast. "Nee Samira!" "Het is haar zoon!" Roept haar advocaat. Samen met mijn zoon loopt ze weg. "Het is maar een kwartier" zegt Bouthaina.

Ik zucht en leg mijn hoofd op haar schouder. Het had niet zover moeten gaan. Samira is echt gek. "Ze maakt me echt moe Bouthaina" zucht ik. "Het komt wel goed, vertrouw op Allah" zegt ze zacht. Ja, ze heeft gelijk.

PP Samira
"Heb je mama gemist lieverd?" Vraag ik aan Ahmed. "Ja!" Roept hij blij. Ik lach en knuffel hem. Ik geef hem snoep en druk een kusje op zijn wang. Ik ga sowieso winnen! Mijn zoon wilt bij zijn moeder blijven. "Ik hou van jou Ahmed. Ik heb jou heel erg gemist" zeg ik. "Ik jou ook mama" zegt hij en knuffelt me. "Bou is ook mama" zegt hij. "Wat? Nee! IK ben jou mama oke? Bou is niet goed" zeg ik. "Zij is lief" glimlacht hij. "Nee Ahmed lieverd. Ze is niet wie je denkt dat ze is" zeg ik. Hij knikt maar wat en eet zijn snoep.

"Wil je bij mij komen wonen?" Vraag ik. "Ja! En papa en bou!" Roept hij. "Nee geen bou! Zij is een heks!" "maar..." "Luister Ahmed, jij en ik gaan samen wonen ja? Je krijgt alles wat je wilt oke? Bou is gemeen" zeg ik. "Echt waar?" "Ja echt waar liefie, als je straks moet kiezen zeg je mama oke?" "En papa?" "Nee geen papa. Papa is niet goed bezig. Je moet mama kiezen" zeg ik. Hij knikt en knuffelt me. "Je bent lief" zeg ik. Hij lacht zachtjes. Dit komt wel goed.

-

PP Nourdinne
We zitten weer in de zaal. Ahmed zit op Samira haar schoot. Ik walg van haar. Wat heeft ze allemaal tegen hem gezegt?! "Niet stressen" zegt Bouthaina. "Ze heeft sowieso iets tegen hem gezegt" "het komt wel goed" zegt ze. Ik haat Samira! Dat ik ooit met haar getrouwd was. Pfff. Ahmed wordt naar voren geroepen. "Rustig Nourdinne" bouthaina pakt mijn hand vast. "Ik wil niet dat ze mijn zoon van me afneemt" "Het komt goed"

Er worden dingen aan hem gevraagt en hij knikt alleen maar. "Lieverd, denk aan wat ik je heb gezegt" Samira. Ik kijk haar dodelijk aan en ze grijnst. "STILTE!" Wordt er geroepen en iedereen is meteen stil. "Ahmed, bij wie voel jij je op je gemak, bij mama of papa? Bij wie wil je het liefs voor altijd blijven? Mama of papa?" Wordt er hem gevraagt. Hij kijkt Samira met een glimlach aan.

Nee zoon,

Doe mij dit niet aan.

Alsjeblieft!

"Bij papa!" Roept hij.......

•••••••••

Ik ben niet goed in dit soort dingen dus ewajaa hahahahaha😂

❤️🌟