Het leven van Nourdinne (VOLTOOID)

Hoofdstuk 11

Het regent niet normaal hard. Ahmed ligt heerlijk te slapen. Het is al 1:23 en ik heb welloe slaap. Ik besloot maar om naar beneden te gaan. Ik pak een flesje water en loop naar de woonkamer. "Kon je niet slapen?" hoor ik opeens. "Bouthaina?" "Ja" ik loop verder en zie dat ze op de bank zit. Het is donker waardoor ik haar niet helemaal goed zie.

"Wat doe je zo laat op?" vraag ik. "Geen slaap" zegt ze zacht. "Ah ik ook niet" zeg ik. Ik kijk naar buiten wanneer ik bliksem hoor. Woow dit is echt niet normaal! Als ik nog in dat kleine huisje woonde, kwam het regenwater sowieso binnen in mijn huis.
Ik kijk haar kant op en merk dat ze zichzelf helemaal klein heeft gemaakt. "Heb je het koud? Zal ik een deken voor je halen?" vraag ik. "N...Nee" zegt ze met een trillende stem.

"Wat is er?" "N..Niks" "Jawel, er is wel iets" zeg ik. "Ik... ik ben bang" zegt ze zacht. Oh. "Waarvoor?" vraag ik. Weer horen we een harde bliksem. Ze laat een kleine gilletje horen en begint te huilen. Hoe moet ik haar troosten?! Ik ben daar niet goed in!
"Ben je bang voor de bliksem?" "Ja" antwoordde ze zacht. "I..Ik heb slechte herinneringen gehad. E..En als ik een bliksem hoor dan.." ze maakt haar zin niet af en huilt verder. "Wil je erover praten?" "Ja"

"Het begon drie jaar geleden. Mijn broer en ik zaten in een auto. Onderweg naar huis. Het regende heel erg hard. Hij vond dat niet erg maar ik wel. Hij reed op zn aller hardst. E..En door een bliksem reed hij de verkeerde kant op waardoor wij van een brug vielen en in een zeewater terecht kwamen. Ik heb het overleefd. Maar... mijn broer niet" zegt ze zacht terwijl ze huilt. "Allah y rahmoe" zeg ik. Dit is echt heftig. Miskiena, hoe zou ze zich wel niet voelen nu.

"Hij is nu op een betere plek Bouthaina" zeg ik en ga iets dichter bij haar zitten. "En je bent nu veilig thuis, er gaat niks gebeuren. Je hoeft niet bang te zijn" zeg ik en pak haar hand vast. "Je hebt gelijk. Dankjewel dat je naar me wilde luisteren" zegt ze. "Doe ik graag met alle plezier" zeg ik.

"Je hebt echt kleine handjes" zeg ik om van onderwerp te veranderen. "En jij dan, jou handen zijn groot" zegt ze. "Vind je het logisch, ik ben een man" "Oh ja? Dat wist ik niet maar nu wel" zegt ze. "Heb je geen gezichtssluier om?" vraag ik. "Nee" "Oh" kwam er uit mijn mond. Ik zie haar gezicht niet helemaal goed maar het is te merken dat ze geen gezichtssluier om heeft. "Wat ga je doen?" "Lamp aan doen" "Waarom? Vind je het niet erg als ik je gezicht zie?" "Nee hoor" zegt ze. Niet veel laat gaat de lamp aan. Ze komt weer terug op haar plek.

"Ik weet dat ik niet mooi ben, dus ik hoef dat niet te horen" zegt ze zacht. "Waarom zo onzeker? Je bent prachtig Ma Sha Allah" zeg ik. "Ik vind van niet" "Ik vind van wel, en ik kan zweren dat ik niet de enige ben" zeg ik. "Shokran" zegt ze. "Niet zo onzeker jij" zeg ik. Ze lacht zachtjes en kijkt weg. Ze lacht! Ze heeft trouwens een hoofddoek om.

"Dus Nourdinne, mag ik je iets vragen?" ik knik. "Hoe is het met je ouders?" vraagt ze. Ik slik een brok weg. Die vraag zag ik niet aankomen. "Ze zijn rijk en wonen... ik weet niet waar. Ze zoeken mij niet op en ik hun niet. Ze willen mij niet" zeg ik droog. Ik maak me niet meer druk om mijn ouders. Ik bedoel, ze willen hun eigen zoon niet dus dan ga ik echt niet achter hun aan. "We hebben bijna hetzelfde situatie" zegt ze. "Jij bent rijk en ik niet" zeg ik kortaf. "Nee zo bedoel ik het niet! En nee je bent niet arm!" riep ze. "Ik weet het. En wel ik ben arm" "Nee, dat ben je niet" zegt ze. Ik zucht luid.

"Het komt wel goed Nourdinne" "Insha Allah"

"Dus je bent 20 toch?" ze knikt. "Hoezo? Lijk ik ouder?" "Nee nee! Ik vroeg het me gewoon af" zeg ik. Ze knikt en kijkt naar een schilderij. Ik bestuur snel haar gezicht. Waarom is ze zo onzeker? Ze is harstikke prachtig! Mooi innerlijk en uiterlijk. Zo lief, onschuldig. Zo kwetsbaar. "Niet zo naar me kijken" haalt ze uit mijn gedachten. "Uhm sorry" zeg ik snel. Ze lacht zachtjes en speelt met haar handjes.

"Je hebt een mooie lach" zeg ik. "Dankje" zegt ze blozend. "Je bloost" "Hou op" lachend kijk ik weg. Ze laat me gewoon lachen. Waarom is Samira niet net als Bouthaina? Waarom kan ik Samira niet vergeten? Waarom blijf ik van haar houden? Ze heeft mij in de steek gelaten.

Ik hoor haar te vergeten toch?.....

•••

Wie Shipt Nourdinne en Bouthaina😍

❤🌟